پاورپوینت کامل مجاهده در مرز غیر ممکن ها ۳۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مجاهده در مرز غیر ممکن ها ۳۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مجاهده در مرز غیر ممکن ها ۳۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مجاهده در مرز غیر ممکن ها ۳۸ اسلاید در PowerPoint :

ماجرای عاشورای سال شصت و یک هجری و آنچه در آن روز شگفت بر سر آن پاکان روزگار رفت آن مایه حیرت آور و باور نکردنی و در عین حال شرم آور و رقت انگیز بود که قرن‌ها بعد محدث و مورخ دانشمند ذوفنونی مانند عبدالرحمن بن جوزی(متوفی ۵۹۷) را، با همه صلابت و حمیتی که در مذهب اهل سنت و علی‌الخصوص مذهب حنبلی دارد، وادار کند تا هم در تاریخ بزرگ ممتعش، <منتظم> و هم در کتاب <تبصره> اش که مجموعه‌ای از مواعظ و خطابه‌های ماهیانه اوست، وقتی به مناسبت‌ها و رویدادهای محرم و مشخصاً دهم محرم، روز عاشورا می‌رسد قدری بیشتر درنگ کند و زمانی از سر صدق و اخلاص، قلم را بر کشته کربلا بگریاند.

ماجرای عاشورای سال شصت و یک هجری و آنچه در آن روز شگفت بر سر آن پاکان روزگار رفت آن مایه حیرت آور و باور نکردنی و در عین حال شرم آور و رقت انگیز بود که قرن‌ها بعد محدث و مورخ دانشمند ذوفنونی مانند عبدالرحمن بن جوزی(متوفی ۵۹۷) را، با همه صلابت و حمیتی که در مذهب اهل سنت و علی‌الخصوص مذهب حنبلی دارد، وادار کند تا هم در تاریخ بزرگ ممتعش، <منتظم> و هم در کتاب <تبصره> اش که مجموعه‌ای از مواعظ و خطابه‌های ماهیانه اوست، وقتی به مناسبت‌ها و رویدادهای محرم و مشخصاً دهم محرم، روز عاشورا می‌رسد قدری بیشتر درنگ کند و زمانی از سر صدق و اخلاص، قلم را بر کشته کربلا بگریاند.

ابوالفرج عبدالرحمن بن علی جوزی محدث، مورخ، فقیه حنبلی مشرب، ادیب و نویسنده و واعظ زبردست معروف در سال ۵۱۱ یا ۵۱۲ در بغداد به دنیا آمد و در ۱۷ رمضان سال ۵۹۷ پس از واپسین وعظ خود بیمار شد و در خانه خود در همان شهر بغداد وفات یافت. ابن جوزی از پرنویس‌ترین دانشمندان جهان اسلام است، چنانکه او را در این زمینه با محمد بن جریر طبری مقایسه کرده‌اند. ولی از مجموع آثار وی فقط ۳۸۴ اثر از دستبرد حوادث در امان مانده است.

او هم عالم و نویسنده و ادیب بزرگی بود و هم خطیبی قدرتمند. وصف سخنوری وی را بجز از طریق رجوع به آثار وی در این باب، بهتر است از زبان قلم ابن جبیر بشنویم. ابن جبیر (متوفی ۶۱۴) جهانگرد بزرگ و مشهور اندلسی در سفر خود به شرق جهان اسلام، هنگام دیدار از بغداد، شاهد چندی از خطابه‌هایی ابن جوزی بوده و با شگفتی و دقت و زیبایی تمام وصف مجالس باشکوه وعظ او و تأثیر آن را بر شنوندگان در سفرنامه (رحله) خود آورده و ما اینک بخشی از آن را بر اساس ترجمه شادروان دکتر پرویز اتابکی (مشهد ۱۳۷۰) نقل می‌کنیم و خوانندگان را برای خواندن مابقی آن به اصل کتاب ارجاع می‌دهیم. ابن جبیر پس از وصف شخصیت ابن جوزی به این صورت که:

« مردی است نه (در شمار دیگران) از عمرو و زید، و جامعیت او چنان است که در مثل گویند: (فی جوف الفرا کل الصید) آیت زمان و قُرّه دیده ایمان، (دُرّه دوران)، رئیس حنبلیان…، مالک زمام کلام در نظم و نثر و شناور در دریای فکر…» می‌نویسد: «وی پس از آنکه خطبه خود را به پایان رساند نکاتی ظریف در وعظ و آیاتی مبین در یاد خدا و ذکر حق بیاورد که دل‌ها را از فرط اشتیاق و جذبه به پرواز درآورد و جان‌ها را از (حرارت) آن(سخن) برافروخت تا بدانجا که خلق شیون از حلق برآوردند و نعره‌ها از سینه کشیدند و توبه کاران بانگ به توبه برداشتند و چون پروانگان پیرامون چراغ اشتیاق فروریختند، هر یک دست به پیشانی می‌سود و بر آن می‌کوفت…». تأثیر سخن ابن جوزی بر خود ابن جبیر چنان شدید است که سپس می‌نویسد:« براستی که اگر ما بر دریا سفر نمی‌کردیم و در عمق بیابان‌ها راه نمی‌پیمودیم جز برای دیدار مجلسی از مجالس این بزرگمرد، هرآینه معامله‌ای پرسود کرده و به رستگاری و کامکاری دست یافته بودیم…». بهترین منبع برای آشنایی با سوانح حیات و عقاید و آثار این دانشمند بزرگ در زبان فارسی مقاله پر برگ و بار استاد دکتر هادی عالم‌زاده است در جلد سوم دایره المعارف بزرگ اسلامی (ص۲۶۲-۲۷۷) که نویسنده این سطور هم در این مقدمه از آن استفاده کرده است.

البته دامنه آثار ابن جوزی بس فراخ است و او که نویسنده‌ای است با ذوقی سرشار و گزینشگری خوش سلیقه، طبعاً باید در پاره‌ای از تألیفات انبوه خود هم جسته و گریخته اظهار ارادتی به ساحت سید‌الشهدا کرده باشد که ما در اینجا با آنها کاری نداریم. اما آنچه در اینجا درخور توجه و تا حدی مایه شگفتی است این است که وی در این دو کتاب خود که یکی از آنها تاریخ عمومی رویدادها از صدر اسلام تا عصر خود اوست – منتظم – رسماً و علناً در باب واقعه عاشورا و مظلومیت نواده رسول خدا (ص) مرثیه‌سرایی کرده است. مروری کوتاه بر منتظم> نشان می‌دهد که ابن جوزی در این کتاب صرفاً مطالب تواریخ قبلی را -چنانکه رسم مؤلفان آن اعصار بود – به عین عبارت نقل نمی‌کند بلکه در موارد زیادی آنها را به قلم خود بازنویسی می‌کند، فی‌المثل لحن سخن ابن جوزی در منتظم در باب واقعه عاشورا و مظلومیت امام حسین(ع) و خاندان و یارانش چنان همدلانه و صادقانه است که خواننده را تحت تأثیر قرار می‌دهد و یادآور لحن و بلاغت اهل منبر است. فاجعه عاشورا چندان هول‌انگیز بود که عموم تواریخ اسلامی به آن اشاره کنند، اما اشاره ابن جوزی از لونی دیگر است. اشاره ابن‌جوزی به ماتم عاشورا در منتظم کوتاه است اما بسیار مؤثر و ارادتمندانه.

اما آنچه ابن جوزی در <تبصره> آورده حکایتگر صورت کاملی است از یک مجلس روضه خوانی به سبکی که تا سی چهل سال پیش در ایران و بعضی دیگر از مناطق شیعه‌نشین معمول بود اما امروز به ندرت نمونه‌هایی از آن را می‌توان دید. نوشته ابن جوزی در این کتاب مخصوصاً از جنبه تاریخ اجتماعی اهمیت ویژه دارد زیرا چنین اسناد و نمونه‌هایی از تاریخچه عزاداری در میان اسناد و مدارک شیعی هم نادر است.

ابن جوزی در کتاب تبصره طی یازده مجلس در باب فضایل روزها و شب‌های سال سخن گفته و اولین مجلس را به فضایل ماه محرم که نخستین ماه سال قمری است و مخصوصاً روز عاشورا اختصاص داده است. فصل م