پاورپوینت کامل نگاهی به آرای استاد مطهری در خصوص عاشورا ۲۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نگاهی به آرای استاد مطهری در خصوص عاشورا ۲۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نگاهی به آرای استاد مطهری در خصوص عاشورا ۲۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نگاهی به آرای استاد مطهری در خصوص عاشورا ۲۹ اسلاید در PowerPoint :

اینکه مرحوم مطهری از مهم ترین منتقدان دکتر علی شریعتی و همچنین مرحوم صالحی نجف آبادی بوده است چیزی نیست که کسی از آن بی اطلاع باشد اما نکته یی که وجود دارد جنس نقد آن مرحوم به آثاری مانند «حسین وارث آدم» و «شهید جاوید» از سویی و رای و نظر خود او در مورد حادثه عاشورا و ماهیت قیام امام حسین (ع) است.

منتقد خوانش های قدیم و جدید

عظیم محمود آبادی: اینکه مرحوم مطهری از مهم ترین منتقدان دکتر علی شریعتی و همچنین مرحوم صالحی نجف آبادی بوده است چیزی نیست که کسی از آن بی اطلاع باشد اما نکته یی که وجود دارد جنس نقد آن مرحوم به آثاری مانند «حسین وارث آدم» و «شهید جاوید» از سویی و رای و نظر خود او در مورد حادثه عاشورا و ماهیت قیام امام حسین (ع) است.

«حماسه حسینی» عنوان کتابی است که در دو جلد (و در چاپ های اخیر سه جلد) بیانگر نظرات و آرای استاد مطهری در مورد قیام عاشورا و تفسیرهایی است که از آن وجود دارد.
این کتاب از آن جهت دارای اهمیت است که منعکس کننده نظرات تقریبا منحصر به فرد مرحوم مطهری در خصوص مساله عاشوراست. این نظرات را از آن جهت منحصر به فرد می دانیم که مطهری نه با خوانش های جدیدی از عاشورا نظیر «شهید جاوید» و «حسین وارث آدم» همراهی می کند و نه قرابت چندانی با خوانش های سنتی و رایج از این واقعه دارد. آن مطهری که در «حماسه حسینی» – و البته دیگر کتاب های او – سراغ داریم اساسا با آنچه از رسانه هایی نظیر صدا و سیما معرفی می شود تفاوتی از زمین تا آسمان دارد. در خصوص مساله عاشورا از ذکر مصایب او بر خاندان امام حسین (ع) که بگذریم به تحلیلی می رسیم که مطهری از این واقعه تاریخی و مهم تر از آن نقدی که بر تلقی سنتی و رایج از آن دارد.
حاشیه نویسی های استاد مطهری بر کتاب «شهید جاوید» و «حسین وارث آدم» تشکیل دهنده بخش های نهایی این کتاب هستند که در واقع همان انتقادات استاد به مرحوم صالحی نجف آبادی و دکتر شریعتی است. اما این همه «حماسه حسینی» نیست: بلکه بخش وسیعی از این کتاب را انتقادات صریح و بعضا تند استاد مطهری نسبت به برخی کتب و نظراتی که در خصوص حادثه سترگ عاشورا مطرح شده و می شود را در بر می گیرد. شهید مطهری نظر مرحوم نعمت الله صالحی نجف آبادی مبنی بر هدف امام حسین(ع) از قیام عاشورا برای ایجاد حکومت اسلامی را نقد و به طور کامل نفی می کند اما از طرف دیگر منتقد جدی جنبه «قدسی» دادن به عاشوراست و از قضا این مساله را با آنچه در «شهید جاوید» مطرح شده در یک ردیف و به یک اندازه منحرف می بیند: «دشمنان گفتند امام حسین قصد حکومت داشت و کشته شد، هدف شخصی داشت و نرسید. دوستان نادان گفته اند کشته شد که گناهان امت بخشیده شود: جنبه آسمانی و خیالی به قضیه دادند. آن را گفتند که نصارا درباره مسیح گفته بودند. حقیقت همان است که خود امام حسین(ع) فرمود در مواردی از قبیل: انی لم اخرج اشرا و لابطرا و لامفسدا و لاظالما و انما خرجت لطلب الاصلاح فی امه جدی ارید ان آمر بالمعروف و انهی عن المنکر و اسیر بسیره جدی و ابی علی بن ابی طالب علیه السلام: من برای طغیانگری و شرارت آفرینی و دنیاطلبی یا فسادگری وستمگری بر دولت وقت خروج نکرده و راه مبارزه را درپیش نگرفته ام بلکه تنها برای اصلاح گری در امت جد خویش اقدام به خروج نموده ام و می خواهم امر به معروف و نهی از منکر کنم و روش و سیره جدم و پدرم علی بن ابی طالب را درپیش گیرم.» (حماسه حسینی، مرتضی مطهری، ج دوم، انتشارات صدرا، سال ۱۳۸۳، ص ۵۹)
اینجا به نقد مطهری نسبت به «شهید جاوید» و همچنین شمه یی از برخی انتقادات وی به تلقی های سنتی و رایج از حادثه عاشورا توسط او می پردازیم.
مرحوم مطهری در خلال انتقاداتی که در مورد کتاب «شهید جاوید» بیان می کند در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه «آیا امام حسین(ع) به قصد کشته شدن و با علم به کشته شدن {به سمت کربلا} حرکت کرد یا نه؟» می گوید: «از نظر تاریخی نمی توان اثبات کرد که امام به قصد کربلایا با علم به کشته شدن حرکت کرد، بلکه از نظر تاریخی که ظواهر قضایا نقل می کند امام به طرف کوفه و قصد کوفه حرکت کرد و در اثر برخورد با «حر» و اجازه ندادن «حر» که امام از حوزه عراق خارج شود و حاضر نشدن امام که تحت الحفظِ «حر» به کوفه برود، راهی را به طرف غرب و چپ جاده پیش گرفتند تا رسیدند به کربلاو بعد در اثر نامه ابن زیاد در آن محل متوقف شدند. از نظر علم به کشته شدن هم تاریخ جز مخطور بودن و غیر قابل اطمینان بودن این سفر را اثبات نم