پاورپوینت کامل شناخت قرآن کریم‏ ۳۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شناخت قرآن کریم‏ ۳۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شناخت قرآن کریم‏ ۳۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شناخت قرآن کریم‏ ۳۰ اسلاید در PowerPoint :

تأویل خواب حقیقتى است خارجى که در صورت خاصى براى بیننده خواب جلوه کرده، همچنین در قصه موسى و خضر تأویلى که خضر اظهار مى‌کند، حقیقتى است که کارهایى که انجام داده از آن سرچشمه می‌‌گیرد و خودکار به نحوى به تأویل خود متضمن است و در آیه‌اى که به‌ درستى کیل و وزن امر مى‌کند، تأویل آن یک حقیقت و مصلحتى است عمومى که این فرمان تکیه به آن دارد و به نحوى تحقق‌دهنده اوست و در آیه رد نزاع به خدا و رسول نیز به همین قرار است.

تأویل خواب حقیقتى است خارجى که در صورت خاصى براى بیننده خواب جلوه کرده، همچنین در قصه موسى و خضر تأویلى که خضر اظهار مى‌کند، حقیقتى است که کارهایى که انجام داده از آن سرچشمه می‌‌گیرد و خودکار به نحوى به تأویل خود متضمن است و در آیه‌اى که به‌ درستى کیل و وزن امر مى‌کند، تأویل آن یک حقیقت و مصلحتى است عمومى که این فرمان تکیه به آن دارد و به نحوى تحقق‌دهنده اوست و در آیه رد نزاع به خدا و رسول نیز به همین قرار است.

بنابراین تأویل هر چیزى حقیقتى است که آن چیز از آن سرچشمه می‌‌گیرد و آن چیز به نحوى تحقق‌دهنده و حامل و نشانه اوست؛ چنان که صاحب تأویل زنده تأویل است و ظهور تأویل باصاحب تأویل است.

این معنى در قرآن مجید نیز جارى است؛ زیرا این کتاب از یک رشته حقایق و معنویات سرچشمه می‌‌گیرد که از قید ماده و جسمانیت آزاد و از مرحله حس و محسوس بالاتر و از قالب الفاظ و عبارات که محصول زندگى مادى ماست، بسى وسیعتر می‌‌باشند.

این حقایق و معنویات به حسب حقیقت در قالب بیان لفظى نمى‌گنجند. تنها کارى که از ساحت غیب شده، این است که با این الفاظ به جهان بشریت هشیارى داده شده که با ظواهر اعتقادات حقه و اعمال صالحه، خودشان را مستعد درک سعادتى بکنند که جز اینکه با مشاهده و عیان درک کنند، راهى ندارد، و روز قیامت و ملاقات خداست که این حقایق به طور کامل روشن و هویدا می‌‌شود، چنان که دو آیه سوره اعراف و آیه سوره یونس بدین معنى دلالت داشتند.

خدای متعال براى اشاره به این معنى می‌‌فرماید: «و الکتاب المبین انا جعلناه قرآناً عربیاً لعلکم تعقلون و انّه فى امّ الکتاب لدینا لعلى حکیم: سوگند به کتاب مبین، ما آن را قرآنى عربى قرار دادیم تا شاید شما تعقل کنید و به‌درستى آن در حالی که پیش ما در ام‌الکتاب است، بلند است (دست فهم عادى به او نمی‌‌‌رسد) و محکم است (نمی‌‌‌شود در او رخنه کرد).»(زخرف، ۴)

انطباق آخر آیه به تأویل به آن معنى که ذکر شد، واضح است و مخصوصاً از آن جهت که فرموده «لعلکم تعقلون» و نفرموده «لعلکم تعقلونه» (شاید آن را تعقل کنید)؛ زیرا علم به تأویل چنان که آیه محکم و متشابه (و ما یعلم تأویله الا الله) حکم مى‌کند، اختصاص به خدا دارد و نیز به همین جهت وقتی که در آیه محکم و متشابه اهل انحراف را به واسطه پیروى متشابهات نکوهش مى‌کند، می‌‌فرماید: «با این پیروى فتنه می‌خواهند و تأویل آن را می‌‌جویند» و نفرموده: می‌یابند. پس تأویل قرآن، حقیقت یا حقایقى است که در ام‌الکتاب پیش خداست و از مختصات غیب مى‌باشد.

و باز در جاى دیگر نزدیک به همین مضمون می‌‌فرماید: «فلا اُقسم بمواقع النجوم. و انّه لقسم لو تعلمون عظیم. انّه لقرآن کریم. فى کتاب مکنون لا یمسّه الا المطهرون. تنزیل من رب العالمین: سوگند به موقعهاى ستارگان و به‌درستى این سوگندى است که اگر بدانید، بزرگ است. این قرآنى است محترم، در کتابى که محفوظ و پنهان است (ام الکتاب)؛ کتابى که جز پاک‌شدگان آن را مَس نمى‌کنند. از پیش خداى جهانیان فرو فرستاده شده است.» (واقعه،۸۰)

دو مقام قرآن

چنان که پیداست، آیات کریمه براى قرآن دو مقام اثبات مى‌کند: مقام «کتاب مکنون» که از مَس مسّ‌کننده‌اى مصون است و «مقام تنزیل» که براى مردم قابل فهم مى‌باشد.

چیزى که از این آیات علاوه بر آیات گذشته استفاده می‌‌شود، استثناى «الا المطهرون» است که به مقتضاى آن، کسانى می‌توانند به حقیقت و تأویل قرآن کریم برسند و این اثبات با نفیى که از آیه «و ما یعلم تأویله الا الله» درمی‌‌آید، مناقات ندارد؛ زیرا انضمام دو آیه به همدیگر، نتیجه استقلال و تبعیت می‌‌دهد و می‌‌رساند که خداى متعال در علم به این حقایق مستقل است و کسى جز او این حقائق را نخواهد دانست، مگر به اذن او و تعلیم او. نظیر علم غیب که به موجب آیات بسیارى، اختصاص به خدای متعال دارد و در آیه‌اى کسان پسندیده‌اش استثنا شده‌اند: «عالم الغیب فلا یظهر على غیبه احدا الا من ارتضى من رسول»(جن، ۲۷) و از مجموع کلام نتیجه گرفته شده که علم غیب به نحو استقلال اختصاص به خدا دارد و جز او کسى را نشاید