پاورپوینت کامل اصالت صلح ۳۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اصالت صلح ۳۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اصالت صلح ۳۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل اصالت صلح ۳۰ اسلاید در PowerPoint :

حضرت رسول(ص) در طی ۱۳ سال دعوت به دین خدا در شهر مکه، اصل صلح را تقریر کرد؛ زیرا در مقابل مشرکان و کفار، تنها مقاومت مسالمت‌آمیز را به کار گرفت؛ بدون آنکه سلاحی حمل کند یا بر آنها هجومی برد و در جواب سؤال صحابه می‌فرمود که به کارزار مأمور نشده است: «لم نومر بقتال».۱۰۱ به دیگر سخن، شعار مسلمانان در تمام دوران قبل از هجرت، آیاتی مانند این بوده است

سیره نبوی

حضرت رسول(ص) در طی ۱۳ سال دعوت به دین خدا در شهر مکه، اصل صلح را تقریر کرد؛ زیرا در مقابل مشرکان و کفار، تنها مقاومت مسالمت‌آمیز را به کار گرفت؛ بدون آنکه سلاحی حمل کند یا بر آنها هجومی برد و در جواب سؤال صحابه می‌فرمود که به کارزار مأمور نشده است: «لم نومر بقتال».۱۰۱ به دیگر سخن، شعار مسلمانان در تمام دوران قبل از هجرت، آیاتی مانند این بوده است: «و عباد الرحمن الذین یمشون علی الارض هَونا و اذا خاطبهم الجاهلون قالوا سلاما: بندگان خدای رحمان کسانی‌اند که روی زمین به نرمی گام برمی‌دارند و چون نادانان ایشان را طرف خطاب قرار دهند، به ملایمت پاسخ می‌دهند.»(فرقان،۶۳) و نهایت کاری که مسلمانان در این دوران برای نجات از آزار مشرکان انجام داده‌اند، همان مهاجرت به حبشه و سرانجام مهاجرت به مدینه بوده است که اکثریت مسلمانانی که به حبشه مهاجرت نکرده بودند، قبل از پیامبر(ص) به مدینه مهاجرت نموده بودند و پیامبرخدا(ص) جزو آخرین افرادی بود که به مدینه مهاجرت فرمودند.

ایشان پس از انتقال به مدینه، دعوت مسالمت‌آمیزشان را از سر گرفت و حتی زمانی که جواز حمل سلاح بر ضد مشرکان و همسایگان غیرعرب صادر شد، به کارگیری این اجازه صرفاً برای دفاع از خود و دعوت اسلامی توصیه گردید. بی‌شک اگر بعضی کشمکش‌ها، جنگها و درگیریهای ناخواسته رخ نمی‌داد ـ که همه آنها یا دفاعی بود یا در مقابل نقض پیمانها ـ و مشرکان بر مؤمنان ستم روا نمی‌داشتند، صلح استمرار می‌یافت. از این رو می‌توان گفت: «غزوه‌هایی که در زمان پیامبر بر ضد مشرکان عرب رخ داد (مثل هوازن، ثقیف و…) همه از قبیل جنگ دفاعی بود. نیز می‌توان برخی جنگها را رد به یهود یثرب و خیبر (مثل بنی‌نضیر، بنی قضاعه، بنی قینقاع و…) به واسطه پیمان‌شکنی آنها دانست.۱۰۲

در کتاب قاموس قرآن ذیل آیات جهادی می‌نویسد: «با ملاحظه این آیات، می‌توان به دست آورد که قرآن، نظری به جنگ ابتدایی و تعرضی ندارد و متوجه دفاع است… بررسی تاریخ نشان می‌دهد که جنگهای رسول خدا(ص)، جنبه تدافعی داشته و تجاوز و پیمان‌شکنی، ابتدا از جانب کفار بوده است.»۱۰۳ بنا براین تردیدی نیست که اقوال و افعال و سیرت نبی اکرم(ص) در جنگها و صلح‌ها «اصل صلح» را اثبات می‌کند.

از سوی دیگر، نامه‌های پیامبر گرامی اسلام(ص) خطاب به سران کشورهای بزرگ آن زمان ـ خصوصاً ایران، مصر و روم ـ بیانگر نکات بدیعی است. نامه‌ها با نام خداوند شروع می‌شود و مخاطب پیامبر در آنها «عظیم‌الفارس»، «عظیم‌القبط» و «عظیم‌الروم» است. در این نامه‌ها پیامبر از اینکه آنان را «عظیم» (یعنی بزرگ و رئیس قومشان) بنامد، استنکاف نکرده است. پس از آن، عبارت «سلامٌ علی من‌ اتّبع‌ الهُدی» آمده است. پیامبر در این نامه‌ها، آنان را به اسلام دعوت کرده و تأکید نموده است که اگر این دعوت را نپذیرند، گناه مردمشان بر آنان است. در پایان نامه به روم و مصر، آیه مشهور «یا اهل‌الکتاب تعالوا الی کلمه سواءٌ بیننا و بینکم»۱۰۴ آمده است که پیروان اهل کتاب را به وحدت حول سه محور مشترک توحید، نفی شرک و عدم اتخاذ ارباب باطل دعوت می‌نماید.۱۰۵ آشکار است که هیچ یک از نامه‌های فوق، رنگ خشونت ندارندو از آنها بوی تهدید به جنگ به مشام نمی‌رسد؛ چرا که اساساً دعوت او همراه با اجبار و اکراه و جنگ نبود: «لا اکراه فی‌الدین». (بقره، ۲۵۶)

قرآن اساساً وظیفه نخست پیامبر را تزکیه مردم و تعلیم حکمت به آنان می‌داند؛ وظیفه‌ای که جز با نرمی و دلربایی ایفا نمی‌شود. از این رو قرآن، پیامبر را «رحمه ‌للعالمین» خطاب کرده است که خدا او را با «بینات» همراه با «کتاب» و «میزان» برای هدایت «کافّه مردم» فرستاده تا به رهبری او، مردم برای اقامه عدالت اجتماعی به پا خیزند: «لیقوم ‌الناس بالقسط».۱۰۶

آرای فقها

بر اساس همین دلایل، در میان فقیهان متقدم از عامه، هستند کسانی که قائل به «اصل صلح» در اسلام‌اند؛ چنان که مالک، طبری، ثوری، اوزاعی و نیز ابن تیمیه، این قیم و کمال‌بن همام برآنند که قاعده اساسی حاکم بر روابط مسلمان با غیر مسلمان، صلح است. بر اساس نظر مالک، شایسته نیست که خون مسلمانی جز به حق ریخته شود یا مسلمانی، خونی را جز به حق بریزد.۱۰۷ در صورتی ریختن خون دیگران حق شمرده می‌شود که به جنگ‌افروزی یا فتنه‌گری مبادرت کنند. کفر هیچ