پاورپوینت کامل عصر مغول و نفوذ ایرانیان در چین ۴۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عصر مغول و نفوذ ایرانیان در چین ۴۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عصر مغول و نفوذ ایرانیان در چین ۴۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل عصر مغول و نفوذ ایرانیان در چین ۴۶ اسلاید در PowerPoint :

پس از مرگ قوبیلاى، نواده وى به نام تیمور بر تخت سلطنت نشست که هرچند دین بودایى داشت، دوره کوتاه حکومتش همچنان عهد اوج قدرت ایرانیان در چین بود. در دوره ولیعهدى او، روحانى دانشمندى به نام مولانا رضی‌‏الدین بخارى به دستگاه وى راه یافت و به زودى مشاور و همدم همیشگى تیمور گردید. وجود این شخص سبب شد که امپراتور جدید نظر بسیار مساعدى نسبت به مسلمانان داشته باشد.

جانشینان قوبیلاى و رونق مسلمانى

پس از مرگ قوبیلاى، نواده وى به نام تیمور بر تخت سلطنت نشست که هرچند دین بودایى داشت، دوره کوتاه حکومتش همچنان عهد اوج قدرت ایرانیان در چین بود. در دوره ولیعهدى او، روحانى دانشمندى به نام مولانا رضی‌‏الدین بخارى به دستگاه وى راه یافت و به زودى مشاور و همدم همیشگى تیمور گردید. وجود این شخص سبب شد که امپراتور جدید نظر بسیار مساعدى نسبت به مسلمانان داشته باشد. به طورکلى در عهد تیمور قاآن حکومت به دست ایرانیان اداره می‌‏شد: یک ایرانى با القاب «سید اجل» و «بایان فنچان» مقام وزارت وى را داشت. شهاب‌‏الدین قندوزى حاکم یکى از ایالات و ایرانیان معتبر دیگرى، چون امیرعبدالله‌، امیرخواجه، قطب‌‏الدین و مسعود، کارهای‌‏بزرگ دیوان می‌‏ساختند و تدابیر امور ممالک می‌‏کردند.۹

در این دوره، اسلام از نظر چینی‌‏ها خطرى جدى محسوب می‌‏شد و چیزى نمانده بود که اسلام سراسر این سرزمین را فراگیرد؛ زیرا علاوه بر مواردى که ذکر شد، شاهزاده‌‏اى معتبر و مهم از نوادگان قوبیلاى به نام اننده (

Ananda

) مسلمان شده بود. زمانى که این شاهزاده به دنیا آمد، مسلمانى به نام مهتر حسن اقتاچى، سمت اتابکى وى را یافت و همسرش زلیخا، به دایگى شاهزاده برگزیده شد و او را شیر داد و به قول خواجه رشیدالدین: «بدان سبب مسلمانى در دل او راسخ و مستحکم شد». پس از آنکه به سن رشد رسید، تحت تعالیم ایرانیان با فرهنگ ایرانى آشنا گردید و سرانجام رسماً مسلمان شد. آنگاه خانواده و سپاهیان تحت فرماندهى خود را نیز مسلمان کرد. رشیدالدین در این باره می‌‏گوید: «او قرآن آموخته و خط تاجیکى به غایت نیکو نویسد، و همواره روزگار به طاعت و عبادات مصروف دارد، و قرب صدوپنجاه هزار لشکر مغول، که به وى تعلق می‌‏دارند، اکثر را مسلمان گردانید.»۱۰

زمانى که تیمور قاآن به سلطنت رسید، شاهزاده اننده را از جانب خود به نیابت سلطنت سرزمین تنگغوت منصوب کرد. این منطقه حساس که در شمال غربى چین و بر سر راه شرق به غرب واقع است، قبلاً بر اثر تماس با ایالات اسلامى مجاور تحت تأثیر فرهنگ ایرانى قرار گرفته بود و اکثریتى معتنابه از تنگغوتیان مسلمان شده بودند. قرار گرفتن یک فرمانرواى مسلمان در رأس این منطقه سبب رونق هرچه بیشتر این دین شد، و سرانجام به کوشش وى و یارانش تقریباً همه اهالى به اسلام روى آوردند.

بدیهى است که امرا و بزرگان چینى و مغولى که از این جریان بیمناک و خشمناک بودند، بیکار ننشستند و به چاره‌‏جویى مشغول شدند. تا آنجا که یکى از فرماندهان بزرگ تیمورقاآن، به نام سرتاق، نزد وى شکایت برد که شاهزاده همواره اوقات را در مسجد به نماز و روزه و قرائت قرآن می‌‏گذراند و «بیشتر مغول‌بچگان را سنت کرده و اکثر لشکر را به اسلام درآورده»۱۱ و خطرهاى این مسأله را به وى گوشزد کرد. تیمورقاآن به توسط چند شاهزاده، پیامهاى شدیداللحنى براى اننده فرستاد؛ ولى چون چاره کار نشد، دستور داد تا به زندانش انداختند. زندان نه تنها دردى را دوا نکرد، بلکه سبب بروز تشنجاتى در بین تنگغوت‌‏ها و مسلمانان ساکن پایتخت و سایر نقاط، به خصوص در میان سپاهیان نومسلمان اننده شد.

از طرف دیگر، زمان این اتفاقات در چین مقارن است با اسلام آوردن غازان‌‏خان در ایران که این دو باهم بی‌‏ارتباط نیست. به همین جهت، قاآن که مصلحت وقت را در عدم سازش و بدرفتارى با مسلمانان نمی‌‏دید، و از شورش تنگغوتیان بیم داشت، سرانجام اننده را از زندان آزاد ساخت و با دلجویى و رفع کدورت از وى، بر سر مقام قبلى بازش گردانید.

نتیجه این ماجرا اسلام را شکوفاتر کرد و مسلمانان را شهامت و جسارت بیشترى بخشید. پسران و نوادگان مهتر حسن اقتاچى، همگى بزرگترین شغلها را احراز کردند و بعضى از آنان نزد مادر قاآن مقرب شدند و در پایتخت به نشر اسلام پرداختند. از آن پس، چینی‌ها و مغولها گروه گروه آزادانه مسلمان شدند و تعداد مسلمانان روز به روز افزایش می‌‏یافت. تیمور قاآن بنا به مصالح سیاسى روز و با توجه به قدرت روزافزون غازان‌‏خان مسلمان و پیروزیهاى وى در جبهه‌‏هاى شرق و غرب ایران، قوریلتایى بزرگ با شرکت شاهزاده اننده تشکیل داد؛ در عزت و احترام به وى در حضور بزرگان حاضر مبالغه ورزید و در استمالتش کوشید، و گفت: «اننده در مسلمانی‌‏پیرو غازان‌‏خان گشته است. او نیز چنانچه خاطرش خواهد، مسلمانى کند؛ چه اندیشه کرده‌‏ام، مسلمانى راهى و دینى نیکوست.»۱۲ اننده نیز که موقع را مناسب و همه بزرگان و دست‌‏اندرکاران را حاضر یافته بود، در طول قوریلتاى که چند روزى به درازا کشید، در تظاهر به اسلام سعى فراوان کرد و به نتیجه‌‏اى خوب دست یافت.

گسترش اسلام به قدرى شدید بود و از جانب ایران چنان تقویت می‌‏شد که می‌‏بینیم سرتاق، همان فرمانده بزرگى که از اننده نزد قاآن شکایت برده و موجب بلوا شده بود، پس از چندى خود مسلمان شد، و امراى باقی‌‏مانده نیز به همین ترتیب دست از دین آبا و اجدادى کشیدند. کار بناى مساجد و خانقاهها و به راه افتادن مدارس علوم دینى رونقى به‌سزا یافت و مهاجرت روحانیان و علماى ایرانى به چین افزایش یافت، و سرانجام «در آن ولایات کار مسلمانى به کمال رسید».۱۳

مرگ زودرس تیمور ـ قاآن چین ـ این کشور وسیع و کهن را تا آستانه مسلمان شدن پیش برد. اننده به کمک مسلمانان و یارانش و به پشتگرمى ایران و همچنین اولوس جوجى، که ازبک مسلمان و مقتدر در رأس آن قرار گرفته بود، کوشید تا بر تخت امپراتورى جلوس کند؛ ولی‌‏سنت‌‏گرایان چینى، به خصوص بودایى و مغولى با آخرین نیروى خود به مقاومت پرداختند؛ زیرا مسأله، مسأله مرگ و زندگى بود.

شاهزاده کیشان بودایى ـ پسر عموى اننده ـ سردسته مخالفان شد و طى جنگى سرنوشت‌‏ساز اننده به قتل رسید. سرانجام نبرد بین دین اسلام و بودایى و در نتیجه بین عنصر ایرانى و چینى، در چین، به نفع بوداییها و چینی‌ها پایان گرفت. اگر اننده پیروز می‌‏شد، بدون تردید اسلام سراسر چین را فرا می‌‏گرفت. به قول گروسه: «تمدن چین کهنسال در طول تاریخ طولانى خود، دچار دو خطر شد که از تمام خطرها مهلک‌تر و دهشتناک‌تر بود: اول کوشش اننده در ۱۳۰۷م براى تسخیر این سرزمین و دوم حمله و هجوم امیر تیمور گورکان که مرگش در سال ۱۴۰۴م وقوع آن هجوم را برطرف ساخت.»۱۴

اقلیت ایرانى ساکن چین

با آنچه گذشت، می‌‏توان چنین دریافت که در طول تاریخ، هیچ‌‏گاه نفوذ ایران در چین به حد دوران مغول نبوده و در نتیجه هیچ‌‏گاه فرهنگ و تمدن ایرانى تا اقصى نقاط دنیاى شرق دور چنین گسترشى نیافته بود. ایرانیان ساکن چین علاوه بر نشر فرهنگ و تمدن، از لحاظ اقتصادى نیر نقشى اساسى بر عهده داشتند. بازرگانى چین به خصوص در دست بازرگانان سمرقند و بخارا بود؛ اینان گذشته از آنکه از این طریق بازارهاى جهانى را در انحصار گرفتند، بسیارى از قوانین تجارى و بانکى خود را نیز