پاورپوینت کامل هنر و تمدن ۲۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل هنر و تمدن ۲۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل هنر و تمدن ۲۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل هنر و تمدن ۲۷ اسلاید در PowerPoint :

مشخصه هنر اواخر قرن نوزدهم «طبیعت‌گرایی» به معنای محدود آن بود. ویژگی معروفترین آثار اوایل قرن بیستم تأثیر هنر مصری، بیزانسی، ایرانی، چینی، ژاپنی و هنر سیاهان بود. این تأثیر در نقاشی، مجسمه‌سازی، موسیفی و ادبیات بارز بوده است. تأثیر هنر «بدوی» و هنر اوایل قرون وسطی بخشی از همین جریان کلی است.

مشخصه هنر اواخر قرن نوزدهم «طبیعت‌گرایی» به معنای محدود آن بود. ویژگی معروفترین آثار اوایل قرن بیستم تأثیر هنر مصری، بیزانسی، ایرانی، چینی، ژاپنی و هنر سیاهان بود. این تأثیر در نقاشی، مجسمه‌سازی، موسیفی و ادبیات بارز بوده است. تأثیر هنر «بدوی» و هنر اوایل قرون وسطی بخشی از همین جریان کلی است.

قرن هجدهم وحشی نجیب و تمدن اقوام دور را صورت آرمانی بخشید. اما گذشته از تزیینات چینی‌وار و برخی وجوه ادبیات رمانتیک، حس آنچه در پس هنرهای مردمان بیگانه است هنری را که به واقع پدید می‌آمد، تحت تأثیر قرار نداد. اگر هنری را که معروف است به هنر احیاگران طریقه پیش از رافائل۴ در انگلیس، سر جای خود قرار دهیم، درمی‌یابیم که این هنر نمونه اعلای هنر ویکتوریایی کل نقاشی آن دوره است. اما در دهه‌های اخیر، از دهه نود [قرن نوزدهم]، تأثیر هنرهای فرهنگهای دور به بطن آفرینش هنری راه یافته است.

از نظر بسیاری، این تأثیر بدون شک سطحی است و صرفاً نوعی از اعیان را به دست می‌دهد که تا حدی به موجب تازگی خاصشان و تا حدی هم به جهت کیفیت تزیینی افزوده شده به آنها لذت بخشند؛ اما اندیشه‌ای که پدید آمدن آثار معاصر را بر حسب صرف تمایل به آنچه نامعمول یا غریب یا حتی افسون‌کننده است تبیین می‌کند، سطحی‌تر از این نوع لذت است. نیروی محرک، درجه‌ای از مشارکت راستین در جنبه‌ای از آن نوع تجربه‌ای است که اعیان هنری متعلق به انسانهای اولیه شرق و قرون وسطای مقدم بیان آنند. آثار معاصر در جایی که صرفاً تقلید آثار بیگانه‌اند، ناپایدار و پیش‌پا افتاده‌اند؛ اما در بهترین حالتشان برخوردهایی را که خاص تجربه روزگار خودمان است، به نحو جدایی‌ناپذیر با برخوردهای اقوام دور درمی‌آمیزند؛ زیرا ویژگیهای تازه افزوده‌های تزیینی صرف نیستند، بلکه جزئی از ساختار آثار هنری‌اند و لذا مایه تجربه‌ای وسیعتر و کاملترند. تأثیر ماندگار آنها بر کسانی که ادراک می‌کنند و محفوظ می‌شوند بسط همدلی، تخیل و حس ایشان خواهد بود. این جریان تازه در هنر نشان‌دهنده تأثیر هرگونه آشنایی اصیل با هنر مردمان دیگر است. ما این هنر را به میزانی می‌فهمیم که آن را بخشی از تلقی‌ها و برخوردهای خودمان می‌کنیم، نه اینکه صرفاً از راه آگاهی جمعی درباره شرایطی که این هنر در آن پدید آمده است، به فهم آن برسیم. به این نتیجه وقتی نایل می‌شویم که به اصطلاح برگسون، خود را در اشکالی از درک طبیعت می‌نشانیم که در ابتدا برایمان غریبند. در همان حال که این یکپارچه‌سازی را عهده‌دار می‌شویم، تا حدودی خودمان هم هنرمند می‌شویم و، با تحقق بخشیدن به آن، تجربه‌ خودمان جهت تازه‌ای پیدا می‌کند. وقتی روح هنر سیاهان یا هنر پولینزی را درمی‌یابیم، حصارها کنار می‌روند و پیشداوری‌های محدودکننده محو می‌شوند. این محو شدن نامحسوس بسیار مؤثرتر از تعبیری است که مولود استدلال است؛ زیرا مستقیماً جزوی از تلقی و برخورد ما می‌شود.

امکان وقوع ارتباط [یا همرسانی] راستین مسئله‌ای است فراخ دامنه که مسئله‌ای که در اینجا به آن پرداخته شد یک نوع آن است. اینکه چنین ارتباطی روی می‌دهد واقعیت دارد، ولی ماهیت اشتراک تجربه یکی از مهمترین مسائل فلسفه است ـ آنقدر مهم که برخی متفکران منکر این واقعیت‌اند. وجود ارتباط [یا همرسانی] به قدری ناهمگون با جدایی فیزیکی ما از یکدیگر و حیات ذهنی درونی افراد است که تعجب نمی‌کنیم وقتی می‌بینیم که برای زبان نیروی فراطبیعی قائل شده‌اند و اشتراک و وصل، ارزشی مقدس پیدا کرده است. به علاوه، رویدادهایی که آشنا و عادی‌اند آن رویدادهایی هستند که کمتر از همه احتمال دارد درباره آنها تأمل کنیم؛ ما این رویدادها را مسلم می‌گیریم و به آنها اهمیت نمی‌دهیم. همچنین مشاهده این رویدادها، به سبب نزدیکی‌شان به ما به واسطه اشارات سر و دست و حرکات بدون کلام چهره و بدن، از مشاهده هر رویداد دیگری