پاورپوینت کامل فلسفه و آموزش و پرورش ۳۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فلسفه و آموزش و پرورش ۳۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فلسفه و آموزش و پرورش ۳۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل فلسفه و آموزش و پرورش ۳۷ اسلاید در PowerPoint :

در تقابل با برنامه‌های درسی موضوع‌مدار، گونه‌های متعدد دیگری از برنامه درسی به عنوان شیوه‌های مطلوبی برای سازمان‌دادن برنامه آموزشی مدرسه پیشنهاد شده‌اند. آزمایش‌گرایان، پیشرفت‌گرایان و طرفداران اصالت بازسازی، بیشتر به فرایند یادگیری توجه می‌کنند تا کسب محتوای برنامه. این روش برنامه‌ریزی فرایندمدار اغلب به عنوان برنامه مبتنی بر فعالیت و تجربه یا مشکل‌گشایی خوانده شده است.

در تقابل با برنامه‌های درسی موضوع‌مدار، گونه‌های متعدد دیگری از برنامه درسی به عنوان شیوه‌های مطلوبی برای سازمان‌دادن برنامه آموزشی مدرسه پیشنهاد شده‌اند. آزمایش‌گرایان، پیشرفت‌گرایان و طرفداران اصالت بازسازی، بیشتر به فرایند یادگیری توجه می‌کنند تا کسب محتوای برنامه. این روش برنامه‌ریزی فرایندمدار اغلب به عنوان برنامه مبتنی بر فعالیت و تجربه یا مشکل‌گشایی خوانده شده است.

در برابر برنامه درسی موضوع‌مدار که حاوی معارف متمایز است، روش برنامه‌ریزی فرایندمدار۹ سعی دارد مهارتهای روش‌شناختی را در متعلمان ایجاد کند تا به مدد آنها تجربه‌های نامتعین انسانی را سازماندهی کند. طبق روش یادگیری آزمایش‌گرایانه جان دیوئی، روش پژوهش علمی را می‌توان به همه مسائل انسانی تعمیم داد. برنامه‌ای که بر اساس روش دیوئی شکل گرفته از مجموعه‌ای از مراحل مشکل‌گشایانه تشکیل می‌شود که بر نیازها و علائق متعلم و اوضاع و مسائل اجتماعی مبتنی است.

روش تدریس

روش تدریس رابطه نزدیکی با اهداف و غایات مصرّح برنامه درسی دارد. روش تدریس به فرایندهای تدریس و یادگیری اشاره دارد که طی آن متعلم با مهارتها و دانشهای ویژه‌ای که در برنامه درسی گنجانده شده‌اند، آشنا می‌شود. در مدرسه روشهای تدریس در حکم ابزارها و راهکارهایی محسوب می‌شوند که معلم آنها را به منظورکمک به شاگردان برای انجام تجربه، کسب تسلط در مهارت یا فرایندی، یا فراگیری حیطه‌ای از معرفت، به کار می‌برد. روشهای تدریس در صورتی که مؤثر و کارآمد باشند به غایات مطلوب منتهی خواهند شد.

جان کولمن۱۰ روش را این‌گونه تعریف کرده‌است: «نظام مرتبی که به کمک آن معلم عوامل تربیت را برای اثر نهادن بر انسانها به خدمت می‌گیرد تا تغییرات یا نتایجی را ایجاد کند.» وی در روش تدریس پنج عنصر ضروری را تشخیص داده است:

۱) هدف یا غرض و مقصود ویژه آموزش؛ ۲) مقدمه‌ای که درس خاصی را به آموخته‌ها و تجارب قبلی مرتبط سازد؛ ۳) محتوا، یا چیزی که جوهر و موضوع درس را تشکیل می‌دهد؛ ۴) خلاصه درس به منظور تقویت یادگیری ویژه؛ و ۵) ارزشیابی به منظور آنکه معلوم شود که متعلم به هدف خاص یادگیری دست یافته است یا نه.

از آنجا که دستیابی به هدف مترتب بر تدریس، مستلزم کاربرد فن و روش است، پرورشکاران با پرسشهای روش‌شناختی رویارو هستند. در برنامه‌های تربیت معلم به عرضه درسهایی در زمینه روشها و فنون تدریس توجه می‌شود؛ مثلاً درسهایی در زمینه آموزش خواندن، هنرهای زبانی، علوم تجربی، علوم اجتماعی، ریاضیات، موسیقی و هنر ارائه می‌شود. درس تمرین دبیری یا تدریس نظارت شده دانشجو، به این منظور طرح‌ریزی شده است که تجربه لازم را برای تلفیق محتوای برنامه و روش تدریس در موقعیت‌های کلاس درس برای معلمان آینده تأمین کند.

در برنامه‌های آموزش ضمن خدمت، معلمان مجرب را با روشهای نو آشنا می‌سازند. مدیران مدارس بخش عمده‌ای از وقت و منابع خود را صرف معرفی و آزمایش نوآوریهای روش تدریس می‌کنند. حتی مرور مختصری بر منابع و مآخذ آموزش و پرورش حرفه‌ای، شواهدی را دال بر وجود علاقه شدید به روش تدریس نشان می‌دهد. جوینده به مقالاتی درباره روش سقراطی، روش پروژه، روش کشفی، روش پژوهشی، یادگیری همیارانه،۱۱ و سایر رویکردهای روش تدریس برخواهد خورد.

روشهای تدریس و یادگیری نزدیکترین رابطه را با معرفت‌شناسی، یا نظریه شناخت و نیز منطق، یا شیوه درست اندیشیدن دارند. و باز هم مطالعه فلسفه آموزش و پرورش نشانه‌هایی درباره راهبردهای یادگیری به دست می‌دهد که با مفهومی از شناخت که جزئی از شاکله نظام فلسفی راتشکیل می‌دهد، مرتبط است. اگر معرفت یا ایده‌ها به طور فطری در ضمیر انسان حضور داشته باشند، در این صورت مؤثرترین راهبرد آموزشی، شیوه‌ای همچون روش سقراطی است که ایده‌ها را به ضمیر آگاه متعلم فرا می‌خواند؛ اما اگر آن طور که دیوئی اظهار داشته، یادگیری شامل تعامل بین فرد و محیط او باشد، در این صورت مؤثرترین روش، مشکل‌گشایی است.

معلم و شاگرد

تعلیم و تربیت رسمی مستلزم وجود معلم و شاگرد است. مفهوم نقش و کنش معلم و شاگرد به دیدگاه فرد نسبت به ماهیت انسان وابسته است. اگر طبق رأی فلاسفه تومیست، انسان «روح متجدی» در جهان تلقی شود، در این صورت مفهوم ماهیت انسان و غایت و سرنوشت او با تصور عملگرایان درباره انسان به عنوان موجودی زیستی ـ اجتماعی ـ کلامی خیلی تفاوت خواهد داشت. دیدگاه اگزیستانسیالیست‌ها که معتقدند انسان سرنوشتش را به دست خود می‌سازد، با فلسفه‌هایی که انسان را مقوله‌ای در نظام متافیزیکی در نظر می‌گیرند، بسیار متفاوت است.

بر پایه هر یک از دیدگاههای فوق، تنقش معلم و متعلم متفاوت خواهد بود. رابطه معلم و شاگرد همچنین مبین نقش معلم و شاگرد در فرایند آموزش خواهد بود. در برنامه درسی موضوع‌مدار، معلم به عنوان مرجعی تلقی می‌شود که در زمینه محتوا و روش تدریس حوزه‌ای از معرفت نظامدار، صاحب‌نظر است. در رابطه با آن معرفت، متعلم فرد نابالغی است که در مدرسه حضور یافته تا آن را کسب کرده، در آن تبحر پیدا کند. در چهارچوب چنین برنامه‌ای رابطه معلم و شاگردی عمدتاً بر منطق موضوع درس مبتنی است.

در مقابل شیوه موضوع مدارانه، پرورشکار فرایند مدار برای پی‌ریزی مبنای رابطه معلم و شاگرد به علایق شاگرد توجه می‌کند. محور رابطه را کودک تشکیل می‌دهد، نه موضوع برنا