پاورپوینت کامل عقل، داده‌ای یکسان در آدمی ۵۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عقل، داده‌ای یکسان در آدمی ۵۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عقل، داده‌ای یکسان در آدمی ۵۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل عقل، داده‌ای یکسان در آدمی ۵۸ اسلاید در PowerPoint :

دارایی عقل چونان ثروت جان است که همگان را یکسان و بدون هیچ‌گونه تفاوت و تمایزی از خود بهره‌مند می‌سازد. جان آدمی زیادت و کم، شدت و ضعف ندارد، همه آدمیان به تساوی از موهبت جان برخوردارند؛ عقل نیز از یک منظر چنین می‌نماید. تفاوت تنها در روش استفاده و به کاربردن عقل است. چنان که دکارت، موسس مکتب راسیونالیسم Rationalism در آغاز رساله «گفتار در روش درست راه بردن عقل» بازنموده است

دارایی عقل چونان ثروت جان است که همگان را یکسان و بدون هیچ‌گونه تفاوت و تمایزی از خود بهره‌مند می‌سازد. جان آدمی زیادت و کم، شدت و ضعف ندارد، همه آدمیان به تساوی از موهبت جان برخوردارند؛ عقل نیز از یک منظر چنین می‌نماید. تفاوت تنها در روش استفاده و به کاربردن عقل است. چنان که دکارت، موسس مکتب راسیونالیسم

Rationalism

در آغاز رساله «گفتار در روش درست راه بردن عقل» بازنموده است، عقل داده‌ای است متعالی که عادلانه و به تساوی در بین ابنای بشر توزیع شده است. تفصیل مطلب او چنین است:

«فهم عام، عادلانه‌تر از هر چیزی در جهان تقسیم شده است… توانایی خوب اندیشیدن و تمیز درست از نادرست یعنی همان چیزی که فهم عام یا خرد می‌نامیم به طور طبیعی در همه انسان‌ها برابر است…» (دکارت، رنه، گفتار در روش درست راه بردن عقل، ترجمه محمدعلی فروغی، ص ۵۶، نشر مهر دامون.)

به گفته دکارت هر کس احساس می‌کند که از موهبت عقل برخوردار است و بیش از آن را آرزو نمی‌کند. وی تصریح می‌دارد که اختلاف آراء مردمان این نیست که بعضی بیش از بعض دیگر عقل دارند، بلکه از آن رو است که فکر خود را به روش‌های مختلف به کار می‌برند و منظورهای واحد در نظر نمی‌گیرند. از این منظر، مشکل را در نحوه و حالات به کارگیری ذهن، قوی یا ضعیف‌بودن حافظه، واضح یا غیرواضح‌بودن خیال باید دانست که نوع خاصی از فکر را تولید می‌کند. (همان، ص ۱) به بیان دیگر، خطا در احکام عقلی و فرایند اندیشه زمانی رخ می‌دهد که قوه خیال و وهم مداخله کند و اصول منطقی از سوی اندیشه‌ورز به طور دقیق رعایت نگردد.

جان لاک نیز مشابه همین نظرات، در رساله دوم خود در باب حکومت مدنی از برابری و آزادی انسان‌ها در بدو تولد سخن به میان می‌آورد. او معتقد است: آزادی و برابری قانون طبیعت است و قانون طبیعت را خدا به اراده خود در طبیعت جاری کرده است. طُرفه این که محمدبن ‌زکریای ‌رازی‌نیز نخستین‌اندیشمندی‌بود که‌در جهان‌اسلام‌روی‌یکسان‌بودن‌عقل‌در میان‌مردم‌تأکید گذاشت‌.

در سایه عقل، انسان پیوسته می‌اندیشد؛ در سکوت یا در حالت گفتار، به وقت خواندن و یا در شرایط نوشتار، به هنگام بیداری یا در عالم رویا، در کسوت تنهایی یا در شرایطی که خود را با این و آن مشغول می‌دارد؛ در همه این احوال اندیشه با ماست، و اصلاً هستی انسان در پای مجمر عقل گرما می‌گیرد، عرضه می‌شود و مستدل جلوه می‌کند. هستی انسان هستی اندیشنده است؛ به گونه‌ای که می‌توان گفت: از رهگذر اندیشیدن، هستی انسان به اثبات می‌رسد و بازشناخته می‌گردد. عبارت معروف «من می‌اندیشم، پس هستم» که بنیاد تفکر فلسفی رنه دکارت را تشکیل می‌دهد، ناظر بر همین معناست. بر این پایه، اندیشه نه یک روش یا یک نظریه، بلکه چنان که گفته شد هستی انسان است. او هست، چون اندیشنده است و از قوه فکر برخوردار می‌باشد.

انسان در پرتو اندیشه شک می‌کند، و پس از آن به مراتب یقین دست می‌یابد، می‌فهمد، تصور و تصدیق می‌کند، قبول و رد می‌کند، می‌خواهد، اراده می‌کند، و… همه اینها شکلی از اندیشیدن است. تنها در نقطه مرگ است که درخت عقل و اندیشه از بن فرومی‌خشکد؛ و نتیجتا هستی انسان نیز در نشئه دنیوی از بنیاد فرومی‌ریزد؛ طُرفه اینکه در شرایط خُشکیدگی درخت عقل، مرده حتی نمی‌داند که خود مرده است، چه رسد که مردن خود را برای خود اثبات کند! به راستی؛ اگر اندیشه نبود هستی انسانی چگونه نشان داده می‌شد و انسان در میان سایر موجودات چگونه خود را برمی‌افکند و وصف ممتاز و برگزیده می‌گرفت!؟

بنابراین می‌توان گفت: فکر به نوعی کلید انسان‌بودن است و بدون این کلید هویت و شأنیت انسانی می‌گسلد. علائم و نشانه‌های انسانی فرومی‌کاهد. پدیده تفکر و اندیشیدن نوعی عمل انسانی است که با انسان درآمیخته شده است. چنان نیست که پدیده تفکر زمانی در آدمی به وجود آید و زمان دیگر رخت بربندد. زیرا نیروی اندیشیدن نیرویی بی‌پایان در زندگی بوده و از وصف مقطعی عاری است. تا ساختار هوش انسانی تغییر نیابد، این عمل همچنان پابرجاست. «تفکر، نظریه‌پردازی صرف یا بازی با مفاهیم نیست. تفکر عین نحوه‌ی بودن ماست، و هر کس تا بدان حد هست که می‌اندیشد… تفکر ما نحوه هستی ماست» (عبدالکریمی، بیژن، تفکر و سیاست، ص ۵۱)

عقل و قدرت

چنان که دانسته شد: عقل ملک طلق هیچ شخص، نژاد، و یا گروه خاصی نیست. داده عقل انحصارا به هیچ طائفه‌، گروه، خون و نژادی تعلق ندارد. همه از هستی آن سهمی یکسان و برابر برده‌اند. هیچ فرد یا طبقه‌ای را در بهر‌ه‌مندی از این جوهر انسانی در مقایسه با فرد یا طبقه دیگر امتیاز ویژه‌ای نیست تا به موجب آن بر فرد یا طبقه دیگر احساس استیلا و چیرگی کنند. تنها آنان که سودای سلطه و استیلا در سر می‌پرورانند، خود را آشکارا مالک حقیقی عقل جلوه می‌دهند و به قصد فریب یا تخریب این و آن ندای «اناالعقل» برمی‌آورند. آنان با اغراضی سوء، خود را واجد عقلی درازدامن و اندیشه‌هایی بلند وانمود می‌سازند. اینان خودمدارانی هستند که بیهوده بر طبل عقل‌مداری می‌کوبند. عقل نه محور رفتار، بلکه تابعی از دایره‌ی باز خواست و حیطه گشاده‌ی منویات آنان را تشکیل می‌دهد.

سلطه‌گران اگرچه همچون دیگران از سرمایه اندیشیدن برخوردارند، اما از آنجا که اندیشیدن را منحصر در خود و برای خود به‌شمار می‌آورند و خودخواهانه در این عرصه برای دیگران حقی قائل نیستند، اندیشیدن در نزد آنان نه نمودی از جوهر وجود انسان و جان‌مایه آدمی، که صرفاً یک امکان برای ایجاد سلطه و چیرگی بر دیگران تلقی می‌گردد. در پشت نقاب جذاب عقل سلطه‌گران چهره پلید شیطانی را باید نهفته دید. طُرفه اینکه اینان در این گمان بد بسر می‌برند که خود کانون تفکر و اندیشه‌اند. فقط آنانند که چراغ حقیقت و معرفت را در اختیار دارند و جاهلان را در کوره‌راه‌ها یاریگر و مددکار می‌شوند. فقط خود را شایسته گفتن و دیگران را پیوسته موظف به شنیدن و گوش‌گرفتن می‌دانند. این کسان از آن حیث که خود را عاقل‌تر از دیگران به شمار می‌آورند، طریق پُرگویی را می‌آزمایند و از شنیدن گریزانند. مجال بیابند در تحقیر و تحمیق دیگران اندکی دریغ ندارند و با عبارات‌پردازی‌های جذاب و تبلیغات مسموم خود امر بر دیگران مشتبه می‌دارند؛ دیگران نیز به تصورشان آنان عقل کاملند و در اندیشیدن هر موضوعی قادرند. (رجوع شود به جستار هفتم با عنوان «هنر سکوت»)

مصادر قدرت در حوزه سیاست گاه از سر نخوت آنچنان ماهرانه عقل خود را برتر، و بدین واسطه خود را مهتر جمع جلوه می‌دهند که پنداری تنها آنهایند که راه به تشخیص قلمرو سعادت و شقاوت مردمان دارند، قامت عقل مردمان در نقش رعایا کوتاه و آنان را در دست‌یافتن به لطیفه شناخت قدرتی نیست. به بهانه برتری عقل و در قالب ادعای داشتن عقلی کامل، جماعتی را حقیرانه به‌دنبال خود می‌کشانند ‌و یا قلمرویی را به حریق ‌وامی‌دارند و نهایتا خط انهدام بر روی خاکی می‌نشانند. مصادر قدرت در پاره‌ای آنچنان در استفاده از دارایی عقل، خود را قادر و توانمند نشان می‌دهند که توگویی ساحت عقل‌شان به پهنای قدرتشان! بیچاره مردمی که دل در گرو توانمندی عقلانی آنان بسته‌اند و از سر ناچاری بلندی قامت و فربهی اندام عقل‌مصادر قدرت را بر خود قبولانده‌اند! غافل از این که عقل ایشان عقلی است که نه در راستای خلاقیت و روشنگری که در راستای قدرت سیاسی به کار می‌آید. در حقیقت؛ چنین عقلی، عقل دولتی و چنین اندیشه‌ای، اندیشه‌ی کاویانی نام و عنوان می‌گیرد که اساس آن تماما بر قدرت سیاسی و تثبیت آن استوار است.

آنجا که اندیشه‌ها به بهانه متفاوت‌بودن، فضا کم می‌آورند و چنان که باید امکان عرضه نمی‌یابند، نوعی اندیشه‌ی معیار، قدرت و ظهور سیاسی پیدا می‌کند و حربه‌ای در دست حاکمان و قدرتمندان می‌شود تا به مبارزه با اندیشه‌های متفاوت بپردازند و با توسل به رسانه‌های تبلیغاتی، یکسان‌اندیشی را ترویج کنند. در حالی که به صرف بودن اندیشه‌ی معیار، نمی‌توان به جنگ اندیشه‌های متفاوت و متنوع رفت و با استفاده از گُرز سیاست و درفش کاویانی قدرت با اندیشه‌های ناهمساز و ناهمگون به مقابله برخاست.

اندیشه متفاوت و ناهمساز برخلاف آنچه که عده‌ای می‌پندارند هیچ‌گاه نشانی از بی‌عقلی یا کم‌خردی ندارد. مگر این که ما یک چارچوبی درست کنیم و بگوییم هر چه در این چارچوب قرار بگیرد عقل است و غیر از آن خلاف عقل و عقلانیت!

در حالی که تنها چیزی