پاورپوینت کامل جامعه‌شناسی ارتباطات ۵۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جامعه‌شناسی ارتباطات ۵۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جامعه‌شناسی ارتباطات ۵۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل جامعه‌شناسی ارتباطات ۵۲ اسلاید در PowerPoint :

ارتباطات انسانی لازمه حیات انسانهاست. انسان به‌طور طبیعی اجتماعی ا‌ست و دوری از جامعه خلاف طبیعت اوست. انسانها از ابتدای تاریخ از تنهایی هراس داشته‌اند. طرد اجتماعی به منزله تنبیه سخت انسانها بوده است. در جمع انسانها کارکردهای مهمی تحقق می‌پذیرد:

ارتباطات انسانی لازمه حیات انسانهاست. انسان به‌طور طبیعی اجتماعی ا‌ست و دوری از جامعه خلاف طبیعت اوست. انسانها از ابتدای تاریخ از تنهایی هراس داشته‌اند. طرد اجتماعی به منزله تنبیه سخت انسانها بوده است. در جمع انسانها کارکردهای مهمی تحقق می‌پذیرد:

ـ امنیت تحقق‌پذیر می‌شود: زمانی که در بین انبوه دوستان، آشنایان و به ‌طور کلی انسانها هستیم، از خطرهای طبیعت مصون هستیم. یا دست کم از نظر روانی احساس امنیت خاطر داریم؛ بنابراین جمع کارکرد امنیتی دارد. از نخستین روزهای تاریخ نیز انسانها در برابر حوادث طبیعت و حتی حیوانات مخوف جمع شدند و با آن امنیت ایجاد کردند.

ـ تقسیم کار صورت می‌گیرد: هر قدر جمعیت فزونی می‌گیرد، تقسیم کار نیز بهتر تحقق پذیر می‌شود. در یک روستا یا هر جامعه کوچک تقسیم کار کمتر تحقق می‌یابد. لیکن در یک شهر بزرگ بسیاری چشم انسانهای دیگر خواهند بود (مسئولان برق‌رسانی)، بسیاری دست آدمیانند، بسیاری دیگر نیز مغز انسانهای دیگر خواهند بود.

ـ تخصص فراهم می‌آید: تنها در جمع انسانها و با تقسیم کار، تخصص تجلی می‌یابد. در یک جمع کوچک نمی‌توان جراح خاص مغز بود. پزشک باید همه‌کاره باشد. در حالی که در یک جامعه بزرگ انسانی، پزشک می‌تواند جراح شکسته‌بندی شود و در آن میدان نیز فقط فوق تخصص زانو را احزار کند. در پرتو تخصص، انسانها توانستند به اعتلای دانش دست یازند.

ـ بنای باشکوه فرهنگ پی‌ریزی می‌شود: در جمع انسانها فرآورده‌ای به نام فرهنگ تولیدشده بسط یافت، انتقال یافت و در سراسر تاریخ سرچشمه شکوه و عظمت انسانها گردید. فرهنگ وجه تمایز انسانها از دیگر موجودات جهان را فراهم ساخت؛ طبیعت نیز از این طریق در تسخیر آدمیان قرار گرفت، روابط انسانها تنسیق شد. هنجارهای اجتماعی تولید گردید و آدمیان با ارتقای مستمر فرهنگ (چه مادی، چه معنوی) اعتلای تاریخی یافتند. جالب آنکه، این اعتلا پایان‌ناپذیر نیز گردید. از طریق فرهنگ و تولید آثار فرهنگی، انسانهای میرا سرمدی یافتند؛ هر اثر در هر زمینه گفتگوی انسانهای را با تاریخ میسر ساخت و این تمثیل همان اندیشه حکیم طوسی است:

پی افکندم از نظم کاخی بلند

که از باد و باران نیابد گزند

نمیرم ازین پس که من زنده‌ام

که تخم سخن را پراکنده‌ام

با همه این خصایص، جمع انسانها در صورت وسعت، مسائلی چند نیز به بار آورد، از جمله این مسائل عبارتند از:

بی‌ریشگی

جهان امروز، جهانی دوّار است. تحرک جغرافیایی امروز در تاریخ بی‌سابقه است. انسانها هر روز با دنیایی دیگر و انسانهایی دیگر روبرو هستند و این درست عکس جهان دیروز است. دیروز جهانی آرام داشت. انسانها در یک بستر جغرافیایی به دنیا می‌آمدند. می‌دانستند که در همین بستر نیز می‌میرند. دنیای آنان نه تنها از زنده‌ها، بلکه از مرده‌ها نیز تشکیل می‌شد. انسانها یکدیگر را در پرتو نام نیاکانشان می‌شناختند. در هر حال دنیایی آرام بود. سفرها نیز برد کوتاه داشت. چند سفر زیارتی در طول عمر یک انسان اتفاق می‌افتاد؛ بنابراین چسبندگی به جغرافیای تولد، همواره به معنای اقامت دائم بود.

بی‌ریشگی را از آن جهت انتخاب کردیم که نشان دهیم چگونه شبکه ارتباطی انسانها دائماً دوّار است. در محیط‌های هر روز نو جای می‌گیرند، با انسانها ی ناشناخته روبرو می شوند و هر لحظه باید در جستجوی شبکه‌ تازه‌ای از ارتباطات انسانی باشند.

تاریکی

جهان تراکم انسانها در شهرهای بزرگ، جهان گزلشافتی است. جهان ناشناخته‌هاست و در آن انسانها در تاریکی ارتباط برقرار می‌کنند. در یک وسیله (مترو، اتوبوس) یا در یک محل (پارک و…) انسانها یی را می‌بینیم، لیکن نمی‌دانیم کیستند. در این شرایط در تاریکی محض ارتباطات انسانی، حوادثی غیرقابل پیش‌بینی قابل تحقق است.

اثر هاله۱

انسانها را با توجه به ظاهرشان ارزیابی می‌کنیم؛ در حالی که درون آدمیان باید معیار قضاوت ما باشد چنانچه فردی کنار ما قرار گیرد، موی سر به هم ریخته، لباس آشفته و … احساس فاصله می‌جوییم و حال آنکه ممکن است او فردی بزرگ، دانشمندی فرزانه باشد که ظاهر را به سخریه می‌گیرد.۲ منظور از اثر هاله این است که فرع اصلی را در هاله خود جای می‌دهد، ظاهر و لباس ظاهر، معیار ارزیابی انسانها ی دیگر می‌شود.

نقش آفرینی

این شرایط زمینه نقش آفرینی را فراهم می‌سازد. فردی کنار شما قرار می‌گیرد، با لباسی آراسته، معطر، لبخندی زیبا برلب، بسیار مؤدب و مبادی آداب و شما تصور می‌کنید فردی است محترم و حال آنکه همو ممکن است جیب‌بر باشد. بنابراین تاریکی ارتباطات انسانی زمینه هر نوع تقلب ارتباطی را فراهم می‌آورد.

خطر پذیری

هر گام در دنیای تاریک ارتباطی می‌تواند خطرناک باشد. دلهره دائم انسانی را موجب شود، امنیت ارتباطی را به مخاطره افکند و از همه بالاتر، خطرهای بزرگ فراهم آورد. قضاوت به ظاهر، می‌تواند خطر سقوط ورطه‌هایی بسیار را موجب شود، نظیر یک ازدواج خطر آفرین،۳ یک معامله بزرگ که زندگی را در هم می‌شکند.

اعتماد آفرینی۴

اعتماد سرچشمه بنیادین ارتباطات انسانی است. به نوعی می‌‌توان از آن با عنوان جزئی از سرمایه‌ اجتماعی نام برد؛ در این شرایط، انسانهای هشیار به تبهکاری روی می‌آورند. آنان می‌توانند با ظاهری آراسته، بیانی گرم، اعتماد کاذب۵ خلق کنند و از آن به عنوان سرمایه استفاده نمایند. تاریکی ارتباطات انسانی در شهرهایی بزرگ، چنان است که تمیز درستی با نادرستی اعتماد به سادگی ممکن نیست. به بیان دیگر، شناخت دقیق و صحیح با تنگناهای بسیاری مواجه است. هر لحظه ورطه در کنار است و هر لحظه احتمال سقوط در آن وجود دارد. هر گام با لرزش برداشته می‌شود و روح انسانی ناآرام و در اضطراب است.

این فرایند در برابر دنیایی قرار می‌گیرد که در آن نه تنها فرد را به خوبی می‌شناسید، بلکه نیاکان او را نیز می‌شناسید، چنانچه خلافی از جد بزرگش رخ داده باشد، امروز برپیشانی او دیده می‌شود.

تنهایی در جمع

رایزمن در اثر معروف خود «انبوه تنها» تنهایی در جمع را بدین‌سان مطرح می‌کند: به نظر هیچ‌گاه در تاریخ انسانها در جمع نبودند و هیچ‌گاه در تاریخ انسانها چنین تنها نیز نبودند. تبهکاران در گذشته به کوه و دشت پناه می‌جستند، حال در انبوه انسانها جای می‌گزینند، آنان می‌دانند که در درون انبوه‌های جمعی شناخته نمی‌شوند، زیرا این انبوه‌ها از انسانها هویّت‌زدایی می‌کند.

فرایند هویّت‌زدایی، بی‌نامی۶ و گمنامی، موجب می‌شود انسانها ی روزگار ما برخلاف گذشتگان در تنهایی حیات گذرانند، هر چند که در بین عظیم‌ترین توده‌های انسانی زندگی می‌کنند. در گذشته ارتباط غنی بود، هر فرد شناسنامه‌ اجتماعی داشت. ارتباطات انسانی در روشنایی برقرار می‌شد و همین خطرپذیری اندک، موجبات آرامش روانی آنان را فراهم می‌آورد.

گذشته از این، زمانه‌ ما با پدیده‌ تازه‌ای نیز مواجه است و آن بروز و ظهور رسانه‌های جمعی است. هیچ گاه در تاریخ حیات بشر، چنین پدیده‌ای با این عظمت وجود نداشت؛ رسانه‌های جمعی خود عصری نو را دامن زدند و باید عصر جدید را عصر رسانه‌ها خواند؛ ویژگیهای خاصّ عصر رسانه‌ای بسیارند، بعضی بدین قرارند:

تولد انسان رسانه‌ای

ما انسانها در این عصر قسمت اعظم فراغت خود را صرف رسانه می‌نماییم. به بیان دیگر، رسانه‌ها عنصر لاینفک حیات ما شده‌اند. ما جهان را از طریق رسانه‌ها می‌بینیم، درک می‌کنیم و حوادث دنیا را با آن توجیه یا تبیین می‌کنیم. تصویری از یک سیاه‌چادر در اعماق بیابان را دیدم که در آن کمتر از لوازم جدید وجود داشت، اما آنتن تلویزیون بر روی آن برپا بود! در حادثه‌ زلزله جنوب، انسانها از خانه و کاشانه خود فرار کرده بودند، کمتر امکان حمل وسایل را