پاورپوینت کامل خلط مسائل سیاسی و تاریخی ۳۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل خلط مسائل سیاسی و تاریخی ۳۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل خلط مسائل سیاسی و تاریخی ۳۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل خلط مسائل سیاسی و تاریخی ۳۰ اسلاید در PowerPoint :

روابط هر چه بیشتر توسعه یابد، غنیمت است؛ اما اینکه از علم خود بهره ببریم و یکسره آن را به خارج بفرستیم، هرچه باشد، نامش رابطه علمی نیست. وقتی می‌گویند اگر اشتغال ایجاد شود و دانشمندان کار مناسب و درآمد کافی و آرامش خاطر و خیال داشته باشند از کشور نمی‌روند، مثل این است که بگویند اگر همه شرایط برای دانشمند فراهم باشد، او از کشور نمی‌ر‌ود (و پیداست که اگر این شرایط فراهم باشد و باز هم دانشمند بخواهد از کشور برود، بگذاریم برود)؛ اما این جمله کاملاً درست به حل مسئله کمک نمی‌کند؛ زیرا تکرار معلوم است و مفید هیچ معنایی نیست و اگر معنایی داشته باشد، این است که باید وضعی

روابط هر چه بیشتر توسعه یابد، غنیمت است؛ اما اینکه از علم خود بهره ببریم و یکسره آن را به خارج بفرستیم، هرچه باشد، نامش رابطه علمی نیست. وقتی می‌گویند اگر اشتغال ایجاد شود و دانشمندان کار مناسب و درآمد کافی و آرامش خاطر و خیال داشته باشند از کشور نمی‌روند، مثل این است که بگویند اگر همه شرایط برای دانشمند فراهم باشد، او از کشور نمی‌ر‌ود (و پیداست که اگر این شرایط فراهم باشد و باز هم دانشمند بخواهد از کشور برود، بگذاریم برود)؛ اما این جمله کاملاً درست به حل مسئله کمک نمی‌کند؛ زیرا تکرار معلوم است و مفید هیچ معنایی نیست و اگر معنایی داشته باشد، این است که باید وضعی

کم و بیش نظیر و شبیه وضع جهان مهاجرپذیر پدید آورد. به این ترتیب حل مسئله فرار مغزها به حل صدها مسئله دشوار دیگر موکول می‌شود و این نه حل مسئله، بلکه فرار از اندیشیدن و تدبیر است.

اگرها و امکان‌ها

صرف نظر از آنچه گفته شد، آیا ما اکنون برای همه دانشمندان داوطلب خدمت در کشور، شغل مناسب و وسایل رفاه و شرایط آسودگی تن و جان و خاطر آماده داریم، یا می‌توانیم در کوتاه مدت اینها را فراهم کنیم؟ پیداست که پاسخ منفی است. فرض کنیم که فردا بیست هزار دانشمند ایرانی از خارج بیایند و داوطلب خدمت در کشور شوند. کشور به آنها چه نیازی دارد و دانشگاهها و مراکز علمی ـ پژوهشی چه پاسخی به آنها می‌توانند بدهند؟ مسائل واقعی با اگرهای بی‌وجه و بی‌جا حل نمی‌شود. در علم و منطق «اگر»ها ناظر به «امکان»‌ها هستند و نه موهوم صرف. تنها عیبش این است که حل مسئله مهاجرت دانشمندان در آن موکول به حل همه مسائل می‌شود.

در شرایطی که میلیونها جوان تحصیل‌کرده بیکارند، ما چگونه بگوییم که اگر برای همه شغل و امنیت خاطر و تأمین آینده فرزندان ایجاد کنیم، مهاجرت متوقف می‌شود؟ در عمل فرهنگی و اجتماعی هم مثل قلمرو علم، اگرها باید ناظر به امکان‌ها باشند؛ یعنی وقتی حل مسئله مهاجرت نخبگان را به اشتغال و فراهم کردن آسایش خاطر آنان موکول می‌کنند، باید شرایط امکان آنها کم و بیش فراهم باشد و اگر این شرایط فراهم نیست. اگر را باید دور انداخت و کاش می‌توانستیم از شرّ این همه اگر که هر روز در حل مسائل خرج می‌کنیم، رها شویم.

مصادره استعدادهای انسانی

۵ـ مسئله فرار مغزها و مهاجرت نخبگان مسئله‌ای تاریخی است و فرع و نتیجه عدم تعادل در شئون توسعه است. وقتی تعداد تحصیل‌کرده بیش از میزان نیاز است، گروهی از آنان و البته بهترین‌هایشان به جایی که علم در آنجا آسانتر و راحت‌تر نفس می‌کشد، می‌روند و بعضی از آنان ممکن است در زمره دانشمندان بزرگ جهان قرار گیرند. اخلاقاً و عملاً نمی‌توان از این مهاجرت جلوگیری کرد. اگر می‌گویند که این مهاجرت خسرانی بزرگ برای کشور است، راست می‌گویند؛ ولی با این سخن راست، چه می‌توان کرد؟ اولین کاری که می‌توانیم بکنیم، این است که به وضع جهان کنونی و در روابط و مناسباتی که اقتضایش محروم شدن جهان توسعه‌نیافته از بهترین داشته‌هایش به سود قدرتهای جهانی است، بیندیشیم. در جهان توسعه‌نیافته نه فقط منابع ثروت مادی به یغما می‌ر‌ود یا حیف و میل می‌شود، بلکه قدرت غالب استعدادهای انسانی را نیز مصادره می‌کند.

این اندیشیدن را با اتخاذ تدابیر بی‌ثمر اشتباه نباید کرد. گفتیم که مسئله مهاجرت نخبگان، مسئله سیاسی نیست. سیاستمداران بهترین تصمیمی که می‌توانند بگیرند، این است که در طراحی برنامه‌های توسعه هماهنگ، برای هماهنگ‌سازی شئون توسعه بکوشند. کشور هر چه در راه توسعه پیش رود، نیازش به دانشمند بیشتر می‌شود و تحصیلات دانشگاهی نیز صورتی کم و بیش متعادل پیدا می‌کند؛ ولی این تحول در کوتاه مدت صورت نمی‌گیرد و به این جهت به حل معضل مهاجرت نخبگان نمی‌انجامد. پژوهشهای صورت گرفته هم کمتر راهگشاست. به‌خصوص که این پژوهشها بیشتر آماری است و در آنها با تکیه بر آمار، علل و عوامل مهاجرت معین می