پاورپوینت کامل جشنواره فیلم فجر و ضرورت ظهور سینمای انقلاب اسلامی ۲۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جشنواره فیلم فجر و ضرورت ظهور سینمای انقلاب اسلامی ۲۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جشنواره فیلم فجر و ضرورت ظهور سینمای انقلاب اسلامی ۲۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل جشنواره فیلم فجر و ضرورت ظهور سینمای انقلاب اسلامی ۲۳ اسلاید در PowerPoint :

بسیار مشهود است که هنر، رابطه‌ای مستقیم با سیاست دارد؛ در دهه‌های پایانی قرن نوزدهم، وقتی هنر فرانسه در نقاشی به امپرسیونیسم رجوع نمود، در مسیر خواست بورژوازی مسلکانه کمون پاریس بود. در واقع این تنها امپرسیونیسم بود که هنر را معطوف به فرم و صورت گرایی مطلق نمود و اجازه ظهور رئالیسم متاثر از گوستاو کوربه که حتی وابستگی‌های لیبرال دموکراسی داشت را نداد. زیرا به تعبیر ساندرو بکولا نقاشی کوربه از تاریخ نقاشی پیش از خود راز زدایی کرد و آن را از قید و بند ساختارهای آرمانی (منظور بکولا، آرمان لیبرال – بورژوایی است) رهانید.

بسیار مشهود است که هنر، رابطه‌ای مستقیم با سیاست دارد؛ در دهه‌های پایانی قرن نوزدهم، وقتی هنر فرانسه در نقاشی به امپرسیونیسم رجوع نمود، در مسیر خواست بورژوازی مسلکانه کمون پاریس بود. در واقع این تنها امپرسیونیسم بود که هنر را معطوف به فرم و صورت گرایی مطلق نمود و اجازه ظهور رئالیسم متاثر از گوستاو کوربه که حتی وابستگی‌های لیبرال دموکراسی داشت را نداد. زیرا به تعبیر ساندرو بکولا نقاشی کوربه از تاریخ نقاشی پیش از خود راز زدایی کرد و آن را از قید و بند ساختارهای آرمانی (منظور بکولا، آرمان لیبرال – بورژوایی است) رهانید. لذا فرانسه سال‌های ۱۸۷۰ درک کرد که امپرسیونیسم نو می‌تواند هنر مربوط به بورژوازی نوپای کمون پاریس را ارائه دهد. چون هم از سطحی نگری اشراف منشانه هنر نئوکلاسیک به دور است و هم از واقعیت گرایی بحران زده رئالیسم، این تصویر معتدل (محافظه کارانه) از هنر تنها به وسیله نقاشان امپرسیونیسم رقم خورد.
از طرفی در سال ۱۹۱۵ دادگاه عالی ایالات متحده در خصوص برخی گرایش های سیاسی هالیوود واکنش نشان می‌دهد و اعلام می‌کند: “جایگاه قانونی سینما صرفا و انحصارا کسب و کار است؛ از انگیزه تجارت سرچشمه می‌گیرد و برای همین منظور اداره می‌شود و نباید آن را جزئی از مطبوعات یا ارگان‌های افکار عمومی کشور به حساب آورد.”
فارغ از اینکه ماهیت ژانری–ایدئولوژیک سینمای هالیوود همواره با دکترین امنیت ملی و همچنین چشم‌انداز تجاری همراه بوده و در برابر وضعیت سیاسی زمانه اش همواره واکنشی واقعیت گریز داشته اما رکن اصلی و غایت آن تجارت پیشگی و سود آوری کلان است. باید توجه داشت؛ آنجایی که سینما خیال پردازی‌های سودازده خویش را خواسته یا ناخواسته رها نمود و سعی در بازنمایی واقعیت بحران زده جهان حتی با نسبتی ایدئولوژیک داشت به سوی ورشکستگی و رکود حرکت کرد و لذا واقعیت را رها کردو به خیال‌های خوش بینانه و جنسی بورژوازی تن داد.
حال، مسئله اصلی اینجاست که سینمای ایران پس از انقلاب اسلامی باید مابین سود آوری بخش خصوصی و حتی دولتی که غایت آنها نیز نوعی تجارت شبه دولتی –خصوصی است و رویکردی انقلابی به هنر، یکی را انتخاب کند که این مهم، خود مبارزه‌ای می‌طلبد! به تعبیر شهید آوینی: “تنها چیزی که در این مبارزه به یاری ما خواهد آمد وجدان فطری انسان‌هاست که از اصل خلقت، الهی است” سیدمرتضی آوینی در ادامه مباحثی در خصوص ماهیت رسانه، این پرسش مهم را طرح کرد که “چرا سینمای بعد از انقلاب به‌طور مستقیم و غیرمستقیم در خدمت عرضه و تبلیغ پیام انقلاب قرار نگرفته است؟” پاسخ او این بود که “ما این خصوصیت را به وجود آزادی و عدم محدودیت‌های دست و پا گیر سیاسی و اعتقادی تفسیر کرده ایم. اما بدون رودربایستی باید به این حقیقت نیز اعتراف نمود که اصلا از میان هنرمندان به نام سینما کسی معتقد به تفکر انقلابی ما نبوده است که در صدد تبلیغ آن برآید و از میان سینماگران مومن نیز جز یکی دو نفر، اسیر سحر