پاورپوینت کامل تأملی بر اندیشه‌های اقتصادی سعدی ۶۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تأملی بر اندیشه‌های اقتصادی سعدی ۶۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تأملی بر اندیشه‌های اقتصادی سعدی ۶۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل تأملی بر اندیشه‌های اقتصادی سعدی ۶۵ اسلاید در PowerPoint :

«چو دخلت نیست خرج آهسته‌تر کن…»

سعدی، شاعر گرانقدر میهن ما در سده هفتم هجری در همه زمینه‌های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی رهنمودهای ارزنده‌ای دارد که مطالعه آنها می‌تواند به افزایش سطح آگاهی افراد جامعه کمک کند. در این مقاله کوتاه کوشش می‌کنیم به برخی از دیدگاه‌های سعدی در باب مسایل اقتصادی نگاهی گذرا داشته باشیم.

«چو دخلت نیست خرج آهسته‌تر کن…»

سعدی، شاعر گرانقدر میهن ما در سده هفتم هجری در همه زمینه‌های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی رهنمودهای ارزنده‌ای دارد که مطالعه آنها می‌تواند به افزایش سطح آگاهی افراد جامعه کمک کند. در این مقاله کوتاه کوشش می‌کنیم به برخی از دیدگاه‌های سعدی در باب مسایل اقتصادی نگاهی گذرا داشته باشیم.

***

به باور سعدی هیچ فردی نیست که دغدغه تأمین معاش ذهن او را به خود مشغول نسازد:

«گر جور شکم نیستی، هیچ مرغی در دام نیوفتادی، بلکه صیاد خود دام ننهادی»۱ اما دامنه توقع افراد یکسان نیست، زیرا: «حریص با جهانی گرسنه است و قانع به نانی‌سیر».۲

سعدی با هرگونه اسراف یا تبذیری که به تلف شدن منابع مادی منجر شود، به شدت مخالف بود و افراد ولخرج و مسرف را به ناآگاهانی تشبیه می‌کرد که در روز روشن به جای سود جستن از نور خورشید، شمع کافوری (نوعی شمع که برای زیبایی و معطر بودن، کافور به آن می‌افزودند و مخصوص بزم اغنیا بود) روشن می‌کنند و غافلند که ثروت خود را به باد فنا می‌دهند:

ابلهی کو روز روشن شمع کافوری نهد

زود بینی کش به شب روغن نباشد در چراغ۳

سعدی به ایجاد تعادل در بودجه خانوار ـ یعنی متوازن بودن دخل و خرج ـ اعتقادی راسخ داشت؛ به گونه‌ای که حتی پنج درصد فزونی هزینه را بر درآمد جایز نمی‌‌دانست.

بر احوال آن کس بیاید گریست

که دخلش بود نوزده، خرج بیست

به همین سبب به کسانی که درآمد آنها برای تأمین هزینه‌هایشان کافی نبود یا ولخرجی می‌کردند، رهنمود می‌داد که از مخارج خود بکاهند و پای خود را به اندازه گلیمشان دراز کنند.

سعدی برای روشن‌تر شدن موضوع، رود پهناور دجله را در برابر چشمان کسانی که عقل معاش نداشتند، مجسم می‌کرد که در صورت قطع بارندگی، از جریان باز می‌ایستد و به یک رودخانه خشک و بی‌ثمر تبدیل می‌شود:

چو دخلت نیست خرج آهسته‌تر کن

که می‌گویند ملاحان سرودی:

اگر باران به کوهستان نبارد

به سالی دجله گردد خشک رودی۴

سعدی، بخل و اسراف را نکوهش می‌کند و از ملوک عصر خود می‌خواهد که در بخشندگی و احسان گشاده دست باشند؛ مگر آنکه درآمدهای کشور برای تأمین هزینه‌های آن کافی نباشد:

«دست عطا تا توانی گشاده دار، مگر آن‌گاه که دخل با خرج وفا نکند که بخل و اسراف هردو مذموم است»۵

در رساله «نصیحت الملوک» سعدی می‌خوانیم که:

«… عدل و احسان و انصاف خداوندان مملکت موجب امن و استقامت رعیت است و عمارت و دراعت بیش اتفاق افتد.» ۶

به نظر سعدی اگر در کشوری آسایش، امنیت و ارزانی وجود داشته باشد، تجارت رونق می‌گیرد و بازرگانان و گردشگران به توسعه بازرگانی علاقه‌مند می‌شوند و این اقدام موجبات توسعه اقتصادی کشور و افزایش درآمد آن را فراهم می‌کند:

«پس نام نیکو و راحت و امن و ارزانی، غله و دیگر متاع به اقصای عالم برود و بازرگانان و مسافران رغبت نمایند و قماش و… دیگر متاع‌ها بیاورند و ملک و مملکت آبادان شود و خز‌این معمور» ۷

سعدی در جملات فوق به ساده‌ترین شکل ممکن اهمیت رونق تجارت ( صادرات و واردات) را در کسب درآمد ارزی؛ تأمین بهای واردات و اثرات آن در رونق اقتصادی یک سرزمین بیان کرده است.

رعایت حقوق بازرگانان و عدم احجاف در حق آنان همواره مورد تأکید سعدی بوده است:

«پادشاهی که بازرگانان را می‌آزارد، در خیر و نیکنامی را بر شهر و ولایت خود می‌بندد.»۸ و علاوه برآن، بد رفتاری با تجار، به حسن شهرت یک کشور لطمه می‌زند.

احتمالاً در قرن هفتم هجری که مغولان بر قسمت‌هایی از سرزمین پهناور ایران تسلط داشتند، اموال تجار از تعرض مصون نبوده و هنگامی که یک تاجر به سبب حمله راهزنان به قتل می‌رسید یا به علت بیماری های ناشی از سفر و بلایای گوناگون بدرود حیات می‌گفته، حاکمان یا فرمانروایان محلی مال‌التجاره او را به یغما می‌بردند و برای بازماندگانش متاعی بر جای نمی‌گذاشتند. به همین سبب است که سعدی به ابوبکربن سعدبن زنگی یا فرزند وی اندرز می‌دهد که:

چو بازارگان در دیارت بمرد

به مالش خیانت بود دستبرد

کز آن پس که بر وی بگریند زار

به هم باز گویند خویش و تبار:

که مسکین در اقلیم غربت بمرد

متاعی کزو ماند ظالم ببرد…

…

…

پســـندیده‌کاران جاوید نام

تــطاول نکردند بر مال عام

بر آفاق اگر سر به سر پادشاست

چو مال از توانگر ستاند گداست۹

پادشاه یا امیری که پر کردن خزانه ـ یا تأمین هزینه‌ها ـ را به هر طریقی جایز می‌داند و از طریق اخذ، مالیات‌های گزاف، موجبات آزار و اذیت زیر دستان و رعایا را فراهم می‌کند، سبب می‌شود که خیر و برکت از سرزمینش رخت بر بندد. وقتی کشاورزان دسته دسته روستاها را ترک کردند؛ از چه کسی می‌توان مالیات گرفت؟ (خراج ازکه خواهی چو دهقان گریخت؟) آری، گردآوری گنج به پریشان دلی جمع نمی‌ارزد و پر کردن خزانه جز به طریق صواب، مطبوع نیست:

دل دوستان جمع بهتر که گنج

خزینه تهی به که مردم به رنج۱۰

سعدی برای اعطای وام یا رفع گرفتاری‌های مادی نیازمندان ضوابطی تعیین کرده است: آدمی نباید عنان مال خود را به دست هر کس و ناکسی بسپارد. وام گیرنده باید پای بند تکالیف شرعی خود باشد تا شایستگی اخذ وام را احراز کند. به افراد بی‌نماز نمی‌توان وام داد و مطمئن بود که دین خود را ادا خواهند کرد. کسی که به تعهدات خود در قبال آفریدگار عمل نمی‌کند، از عدم ایفای تعهد خود در برابر بندگان خدا چه واهمه‌ای خواهد داشت؟

وامش مده آنکه بی نمازست

گرچه دهنش ز فاقه بازست

کاو فرض خدا نمی‌گزارد

از قرض تو نیز غم ندارد۱۱

سعدی، دوام ثروت یا بقای سرمایه را در به کار انداختن آن در تجارت می‌داند؛ زیرا سرمایه‌ای که در تجارت به کار افتد، از طریق سودی که تحصیل می‌کند، بر مقدار آن افزوده می‌شود و خطر نقصان یا تحلیل رفتن آن را تهدید نمی‌کند.

اصولاً در قرن هفتم هجری، صنعت به مفهوم امروزین ـ به گونه‌ای که منبعی برای ایجاد ثروت در این خطه ـ باشد پایه‌گذاری نشده بود. حتی صنایع دستی به سبب تولید غیرانبوه از چنان اهمیتی برخوردار نبود که بتواند پس‌اندازها را به مقیاس وسیع به سمت خود جلب کند.

تحت تأثیر چنین شرایطی است که سعدی، سرمایه‌ای را که در تجارت به کار نیفتاده باشد، همچون مــلکی که از تدبیر و کاردانی ـ یا به تعبیری فنون دیپلـماسی ـ بی بهره باشد، پایدار تلقی نمی‌کند:

«سه چیز پایدار نماند، مال بی تجارت، علم بی‌بحث و ملک بی سیاست.»۱۲

سرمایه‌گذاری در هر رشته‌ای یا توسل به هر اقدامی به انگیزه کسب سود، نیازمند «خطرپذیری» است. کسی که «ریسک پذیر» نیست، نمی‌تواند به موفقیت‌های بزرگی در عرصه اقتصاد یا تجارت دست یابد، زیرا:

غواص گر اندیشه کند کام نهنگ

هرگز نکند در گرانمایه به چنگ۱۳

بازرگان یا صنعتگری که در یک رشته محدود فعالیت می‌کند یا درصدد بر نمی‌آید که قلمرو فعالیت‌ خود را گسترش دهد، نمی‌تواند جایگاهی رفیع برای خود در عرصه اقتصاد یا تجارت بین‌المللی کسب نماید:

چه خورد شیر شرزه در بن غار

باز افتاده را چه قوت بود

تا تو در خانه صیدخواهی کرد

دست و پایت چو عنکبوت بود۱۴

شیر، فرمانروای جنگل است و باید برای دستیابی به طعمه یا روزی خود به آنچه در پهنه‌ی جنگل وجود دارد تلاش کند و اگر در انتهای یک غار یا دخمه در طلب روزی باشد چیز مهمی نصیب او نخواهد شد.

عقاب یا بازشکاری نیز باید فراخنای آسمان را به عنوان عرضه شکار کردن انتخاب نماید وگرنه غذای با ارزشی به دست نخواهد آورد. عنکبوت که تنها به محدوده تارهایی که برای صیدکردن تنبیده بسنده کرده است جز «پشه» یا «مگس» طعمه‌ای به دست نمی‌آورد. به همین سبب اندام‌های لاغری دارد.

تاجر یا صنعتگر امروز نیز باید به بازار وسیعی که گستره آن کره زمین است و مشتریان یا مصرف کنندگان که تعداد آنها بیش از ۷ میلیارد نفر است فکر کند. فناوری اطلاعات و ارتباطات (

ICT

) مفهوم سنتی بازار را دگرگون کرده است.

سعدی بر این باور است که: «تا کسی رنج نبرد، گنج برندارد و تا جان در خطر ننهند، ظفر نیابد» ؛ اما موفقیت در تجارت یا صنعت صرفا به کار و کوشش بستگی ندارد و عوامل دیگری نیز در آن دخالت دارند. آدمی به سادگی نمی‌تواند گوهر مقصود را فراچنگ آورد:

سود دریا نیک بودی، گر نبودی بیم موج

صحبت گل خوش بدی گر نیستی تشویش خار۱۵

سعدی به بازرگانان یا افرادی که به علت کم تجربگی، نداشتن شم اقتصادی یا عواملی که خارج از حیطه اختیار آنهاست، زیان می‌بینند، رهنمود می‌دهد که این موضوع را پوشیده نگهدارند. زیرا رقابت تجاری زیاد است و برخی از تجار ممکن است از شکست رقبای خود شادمان شوند یا آنها را به خاطر خطایی که مرتکب نشده‌اند، سرزنش کنند که در این صورت، ملامت رقبای تجاری، اندوه ناشی از خسران مال را مضاعف خواهد کرد:

«بازرگانی را هزار دینار خسارت افتاد. پسر را گفت نباید که این سخن با کسی در میان نهی، گفت ای پدر، فرمان تراست، نگویم ولکن خواهم مرا بر فایده‌‌ی این مطلع گردانی که مصلحت در نهان داشتن چیست؟ گفت: تا مصیبت دو نشود. یکی نقصان مایه و دیگر شماتت همسایه۱۶»!

سعدی در گلستان، بوستان و دیگر آثار خود با زبانی بسیار ساده، شیوا و دلپذیر، ما را با روش‌های مناسب بازاریابی و اصولی که رعایت آنها در پیشرفت داد و ستد ضروری است (خوش اخلاقی نسبت به مشتری، جامع نگری در عقد بیع، خارج نشدن از جاده‌ی انصاف و عدالت و…) آشنا می‌سازد و نکاتی را که پرهیز از آنها در تجارت واجب است و به استمرار معاملات آسیب می‌رساند (مانند کم فروشی، تقلب در کیفیت، خودداری از عرضه کالاهای انحصاری به بیماران سخت درمان، اعمال فشار به بدهکاران مفلس برای بازپرداخت بدهی و…) گوشزد می‌کند.

به طوری که می‌دانیم، خوش اخلاقی یکی از عوامل موفقیت بازاریابانی است که با اصول