پاورپوینت کامل حیات اجتماعی؛ حاصل دیالکتیک امر بومی و امر جهانی ۲۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حیات اجتماعی؛ حاصل دیالکتیک امر بومی و امر جهانی ۲۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حیات اجتماعی؛ حاصل دیالکتیک امر بومی و امر جهانی ۲۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حیات اجتماعی؛ حاصل دیالکتیک امر بومی و امر جهانی ۲۷ اسلاید در PowerPoint :

دهه ۵۰ هجری شمسی به اعتبار بحث ترجمه بیش از هر چیز دوره غلبه گرایش‌های سیاسی‌ایدئولوژیک در جامعه ایران بود. در واقع بیشتر کتاب‌ها بر اساس ادبیات چپ نوشته یا ترجمه می‌شد. به میزانی نیز توجه به هگل وجود داشت که البته بیشتر با رویکرد خوانش چپ انجام می‌گرفت. کتب فلسفی بسیار کم و آثار ایدئولوژیک به طور گسترده ترجمه و منتشر می‌شدند. گاه نیز ترجمه‌هایی صورت می‌گرفت مثل ترجمه «مسائل فلسفه» اثر راسل یا دیگر آثاری که مترجمانی مثل مرحوم منوچهر بزرگمهر صورت می‌دادند. در آن سال‌ها به هیچ‌وجه چنین گستردگی‌ای که امروز در ترجمه آثار فلسفی و دیگر رشته‌های علوم انسانی دیده می‌شود وجود نداشت. آثار فلسفی بسیار کمی وجود داشت که بیشتر پیرامون فلسفه کلاسیک تالیف یا ترجمه می‌شدند. فلسفه یونان نهایتا کارت و کانت اندکی محل امعان نظر بودند. می‌توان گفت در خصوص فلسفه‌های معاصر آثار ترجمه شده بسیار اندکی وجود داشت. دلیل آن نیز عدم احساس نیاز جدی به تفکر فلسفی در آن دهه‌ها بود. آنچه بیشتر مورد نیاز بود یک ایدئولوژی برای مبارزه با رژیم پهلوی بود نه فهم حقیقی، حکمی و فلسفی مسائل. مسائل و پرسش‌های جامعه بیشتر پیرامون موضوعات سیاسی آن هم بر اساس خوانش و قرائت جریانات جنبش چپ به معنای کلی آن و خوانش ایدئولوژیک از اسلام (آن هم در افق تفکر چپ) شکل می‌گرفت.

دهه ۵۰ هجری شمسی به اعتبار بحث ترجمه بیش از هر چیز دوره غلبه گرایش‌های سیاسی‌ایدئولوژیک در جامعه ایران بود. در واقع بیشتر کتاب‌ها بر اساس ادبیات چپ نوشته یا ترجمه می‌شد. به میزانی نیز توجه به هگل وجود داشت که البته بیشتر با رویکرد خوانش چپ انجام می‌گرفت. کتب فلسفی بسیار کم و آثار ایدئولوژیک به طور گسترده ترجمه و منتشر می‌شدند. گاه نیز ترجمه‌هایی صورت می‌گرفت مثل ترجمه «مسائل فلسفه» اثر راسل یا دیگر آثاری که مترجمانی مثل مرحوم منوچهر بزرگمهر صورت می‌دادند. در آن سال‌ها به هیچ‌وجه چنین گستردگی‌ای که امروز در ترجمه آثار فلسفی و دیگر رشته‌های علوم انسانی دیده می‌شود وجود نداشت. آثار فلسفی بسیار کمی وجود داشت که بیشتر پیرامون فلسفه کلاسیک تالیف یا ترجمه می‌شدند. فلسفه یونان نهایتا کارت و کانت اندکی محل امعان نظر بودند. می‌توان گفت در خصوص فلسفه‌های معاصر آثار ترجمه شده بسیار اندکی وجود داشت. دلیل آن نیز عدم احساس نیاز جدی به تفکر فلسفی در آن دهه‌ها بود. آنچه بیشتر مورد نیاز بود یک ایدئولوژی برای مبارزه با رژیم پهلوی بود نه فهم حقیقی، حکمی و فلسفی مسائل. مسائل و پرسش‌های جامعه بیشتر پیرامون موضوعات سیاسی آن هم بر اساس خوانش و قرائت جریانات جنبش چپ به معنای کلی آن و خوانش ایدئولوژیک از اسلام (آن هم در افق تفکر چپ) شکل می‌گرفت. در میان اسلامگرایان غیر از مباحث سیاسی و ایدئولوژیک و استخدام اسلام در جهت مبارزه با حکومت این مباحث نیز وجود داشت که اسلام با علم، پیشرفت، تمدن، تکنولوژی، دموکراسی و مدرنیته سازگار است. اما رهیافت حاکم بر این مباحث عمدتا سیاسی، ایدئولوژیک و تئولوژیک و کمتر- بسیار کمتر‌- حِکمی، فلسفی، پدیدارشناسانه و تاریخی بود. البته امروز نیز از همین نقصان رنج می‌بریم لیکن شرایط بسیار تغییر کرده و در میان دانشجویان و طلبه‌ها و مترجمان ما رهیافت حکمی و فلسفی با شدت و ضعف‌های گوناگون، هر چند با وضعیت مطلوب بسیار فاصله دارد، به هر تقدیر بسط بسیار قابل ملاحظه‌ای یافته است.

به عبارت دیگر، در دهه‌های ۴۰ تا ۶۰ هجری شمسی قرن حاضر، جامعه ایران، اعم از روشنفکران و سنت‌گرایان، زیست‌جهان مدرن را خیلی به رسمیت نشناخته و درک و رویکرد آن از مدرنیته و جهان مدرن نیز بیشتر درکی سیاسی، ایدئولوژیک و تئولوژیک بود. یعنی بین مدرنیته با امپریالیسم (مفهومی که امروزه از بین ما رخت بربسته است) و سرمایه‌داری (مفهومی کاملا مارکسیستی و برخاسته از جامعه‌شناسی مارکسیستی) پیوند برقرار می‌شد و کمتر سرشت و ماهیت غرب از منظر متافیزیکی مساله بود. فهم افراد بیشتر تئولوژیک و ایدئولوژیک بود. در میان سنت‌گرایان و روحانیون رویکرد سیاسی و تئولوژیک و در میان روشنفکران و نوگرایان بیشتر رویکرد سیاسی و ایدئولوژیک غالب بود. در چنین فضایی فلسفه و مواجهه حکمی و متافیزیکی بسیار