پاورپوینت کامل فراهم آمدن مقدمات «تأسیس» اندیشه‌ی سیاسی جدید ایران ۴۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فراهم آمدن مقدمات «تأسیس» اندیشه‌ی سیاسی جدید ایران ۴۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فراهم آمدن مقدمات «تأسیس» اندیشه‌ی سیاسی جدید ایران ۴۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل فراهم آمدن مقدمات «تأسیس» اندیشه‌ی سیاسی جدید ایران ۴۰ اسلاید در PowerPoint :

پیش از این در جایی دیگر به‌اجمال اشاره کرده بودم، به نظر نگارنده، اغراض نویسنده‌ی سه‌گانه‌ی تأملی درباره‌ی ایران که تاکنون دو جلد آن منتشر شده است، تأسیس اندیشه‌ی سیاسی جدید ایران از درون «بحران ایران» است. «آگاهی از بحران» به‌عنوان درِ تنگی که خروج از آن جز از طریق تدوین نظام فلسفیِ آن تأسیس امکان‌پذیر نیست، نیازمند دستگاهی از مفاهیم است که توضیح‌دهنده‌ی بحران و راه‌های خروج از آن باشد، در شرایطی که سنت متصلب ما دیری است که نه تنها قدرت پاسخ‌گویی به مسائل ما را از دست داده، بلکه تجدید ایدئولوژیک آن، خود در مضاعف کردن بحران مهم‌ترین نقش را ایفا کرده است. گشودن راهی که با بازخوانی انتقادی و بازاندیشی سنت، زمینه‌های تأسیس اندیشه‌ی سیاسی جدید ایران را فراهم آورد، نیازمند تدوین و تنقیح دستگاهی از مفاهیم است که قدرت توضیح بحران و پاسخ‌گویی به مسائل آن را داشته باشد. این مهم (تدوین و تنقیح مفاهیم) نیازمند بحث در «مبانی» و تأمل در آن است. جلوتر به این بحث باز خواهم گشت، اما پیش از آن می‌خواهم توضیحی درباره‌ی جایگاه «تاریخ و تاریخ‌نگاری» در تأسیس اندیشه‌ی سیاسی جدید بدهم.

پیش از این در جایی دیگر به‌اجمال اشاره کرده بودم، به نظر نگارنده، اغراض نویسنده‌ی سه‌گانه‌ی تأملی درباره‌ی ایران که تاکنون دو جلد آن منتشر شده است، تأسیس اندیشه‌ی سیاسی جدید ایران از درون «بحران ایران» است. «آگاهی از بحران» به‌عنوان درِ تنگی که خروج از آن جز از طریق تدوین نظام فلسفیِ آن تأسیس امکان‌پذیر نیست، نیازمند دستگاهی از مفاهیم است که توضیح‌دهنده‌ی بحران و راه‌های خروج از آن باشد، در شرایطی که سنت متصلب ما دیری است که نه تنها قدرت پاسخ‌گویی به مسائل ما را از دست داده، بلکه تجدید ایدئولوژیک آن، خود در مضاعف کردن بحران مهم‌ترین نقش را ایفا کرده است. گشودن راهی که با بازخوانی انتقادی و بازاندیشی سنت، زمینه‌های تأسیس اندیشه‌ی سیاسی جدید ایران را فراهم آورد، نیازمند تدوین و تنقیح دستگاهی از مفاهیم است که قدرت توضیح بحران و پاسخ‌گویی به مسائل آن را داشته باشد. این مهم (تدوین و تنقیح مفاهیم) نیازمند بحث در «مبانی» و تأمل در آن است. جلوتر به این بحث باز خواهم گشت، اما پیش از آن می‌خواهم توضیحی درباره‌ی جایگاه «تاریخ و تاریخ‌نگاری» در تأسیس اندیشه‌ی سیاسی جدید بدهم.

طباطبایی چنانچه موکداً گفته است، تاریخ‌نگاری نیست، اما چنانچه می‌دانیم او نه تنها در سه‌گانه‌ی تأملی درباره‌ی ایران دست به تاریخ‌نگاری می‌زند، بلکه در سه‌گانه‌ی تاریخ اندیشه‌ی سیاسی جدید در اروپا نیز به نگارش تاریخ اندیشه‌ی سیاسی در اروپا می‌پردازد. طباطبایی جای دیگری توضیح داده است که کار او «تأمل فلسفی» در تاریخ ایران است و می‌توان همان سخن را به تاریخ اندیشه‌ی سیاسی جدید در اروپا تعمیم داد. اما برای روشن شدن موضوع، لازم است لَختی در معنای تاریخ توقف کنیم تا معنای سخن طباطبایی را بهتر بفهمیم. تبدیل شدن تاریخ به موضوع تأمل فلسفی و تکوین فلسفه‌ی تاریخ در حدفاصل عصر روشنگری تا تقریر درس‌های فلسفه‌ی تاریخ هگل امکان‌پذیر شد، اما به این معنی نبود که پیش از آن، تاریخ مورد غفلت متفکران اروپایی بوده باشد.

چنانچه می‌دانیم در آستانه‌ی دوران جدید تاریخ اروپا در فلورانسِ دوره‌ی رنسانس نوعی از تاریخ‌نگاری ظهور کرد که از بطن آن نویسنده‌ی تاریخ فلورانس، نیکولو ماکیاولی با بازخوانی ده کتاب اول تیتوس لیویوُس، بنیان اندیشه‌ی سیاسی جدید اروپا را گذاشت. اینجا فرصت آن نیست که به اختلاف‌نظرهایی که بین او و گوئیچاردینی در تاریخ‌نگاری بروز کرد، بپردازیم، اما ذکر یک نکته برای آن دسته که به پیروی از دیدگاه کارل لوویت در کتاب تاریخ جهانی و واقعه‌ی قدسی، اندیشه‌ی تاریخی جدید را صورت جدید و عرفی‌شده‌ی آخرت‌شناسی مسیحی می‌دانند، خالی از فایده نخواهد بود، اینکه مورد ماکیاولی که با اقتفاء به تاریخ الحادی، بنیان اندیشه‌ی سیاسی جدید را گذاشت، استثنای مؤید قاعده نخواهد بود؛ چراکه با ماکیاولی گسستی در تاریخ اندیشه‌ی سیاسی ایجاد می‌شود که از آن به آستانه‌ی تاریخ اندیشه‌ی سیاسی جدید یاد می‌شود و با آن فصل جدید در اندیشه‌ی سیاسی آغاز می‌شود.

کار ماکیاولی در

Istorie fiorentine

چنانچه معنای قدمایی

Istorie

تأیید می‌کند، «تتبع» در وقایع اتفاقیه فلورانس است و نه صرف تاریخ‌نگاری؛ بااین‌حال این هگل بود که نخستین بار در درس‌های فلسفه‌ی تاریخ با تمایز بین

res gestae

(گذشته‌ها) و

res gerendae

(اکنون، زمان حاضر) بین تاریخ‌نگاری که به گذشته‌ها می‌پردازد، با فیلسوف که تاریخ را دست‌مایه‌ی تأمل فلسفی برای «زمان حاضر» قرار می‌دهد، قائل به افتراق شد. بر مبنای اندیشه‌ی تاریخی هگل، نه تاریخ ایران در سه‌گانه‌ی تأملی درباره‌ی ایران، تاریخ در معنای رایج کلمه است و نه تاریخ اندیشه‌ی سیاسی جدید اروپا یک دوره تاریخ صرف اندیشه‌ی سیاسی در اروپاست. در این معنا، چنانچه هگل به مناسبتی گفته بود، می‌توان گفت تاریخ فلسفه‌ی سیاسی عین فلسفه‌ی سیاسی است.

با این توضیح مختصر به بحث در مبانی برمی‌گردم تا این دقیقه را توضیح دهم که در درجه‌ی نخست باید بین دو نوع تاریخ‌نگاری اندیشه تفاوت قائل شد، یکی تاریخ‌نگاری صرف که تنها نوشتن تاریخ اندیشیده‌ها صرف‌نظر از نسبت آن‌ها با ما و زمان حاضر است و دیگری «تأمل» در تاریخ اندیشیده‌ها برای استوار کردن پایه‌های اندیشه‌ای جدید بر مبنای «زمان حاضر» و بحرانی که آن را فرا گرفته است. ازاین‌منظر، با توجه به بحران زمان حاضر ماکیاولی (بحران فلورانس) «گفتارها در ده کتاب اول تیتوس لیویوُس» نه تاریخی در معنای رایج آن، بل تأسیس اندیشه‌ی سیاسی جدید اروپا با تأمل در آن تاریخ است. از آنجا که از لوازم تأسیس اندیشه‌ی سیاسی جدید ایران تدوین نظام فلسفی آن در قالب دستگاه مفاهیم منقحی است که «مضمون» آن مفاهیم با توجه به «زمان حاضرِ» نویسنده‌ی کتاب تاریخ اندیشه‌ی سیاسی جدید در اروپا، مضمونی جدید و متناسب با مواد تاریخ ایران خواهد بود، اثر دکتر طباطبایی که در این مختصر به معرفی آن پرداختیم نه کتابی حسب معمول تاریخ اندیشه‌ها برای آشنایی خواننده