پاورپوینت کامل وقفی از جنس هنر ۳۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل وقفی از جنس هنر ۳۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل وقفی از جنس هنر ۳۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل وقفی از جنس هنر ۳۲ اسلاید در PowerPoint :

مهم‌ترین نشانه‌های قدمت هنر تعزیه‌خوانی در ایران را می‌توان در نقاشی مشهور «تکیه دولت» از نقاش شهیر ایران کمال‌الملک دید که بنای تکیه دولت در عهد ناصری را به تصویر کشیده است؛ محلی که نه تنها به لحاظ معماری و جنبه‌های تاریخی بلکه از لحاظ اجرای مراسم با شکوه تعزیه نیز دارای اهمیت خاصی بوده‌ است چرا که به طور نمونه در ظهر عاشورا حدود بیست هزار نفر در این مکان به تماشای مراسم روضه خوانی و تعزیه می‌پرداختند. علاوه بر این توصیفات و عکس‌های شرق شناسان مختلف از تعزیه‌خوانی ایران در سده‌های اخیر را هم می‌توان از مهم‌ترین نشانه‌های این هنر در کشور برشمرد.

مهم‌ترین نشانه‌های قدمت هنر تعزیه‌خوانی در ایران را می‌توان در نقاشی مشهور «تکیه دولت» از نقاش شهیر ایران کمال‌الملک دید که بنای تکیه دولت در عهد ناصری را به تصویر کشیده است؛ محلی که نه تنها به لحاظ معماری و جنبه‌های تاریخی بلکه از لحاظ اجرای مراسم با شکوه تعزیه نیز دارای اهمیت خاصی بوده‌ است چرا که به طور نمونه در ظهر عاشورا حدود بیست هزار نفر در این مکان به تماشای مراسم روضه خوانی و تعزیه می‌پرداختند. علاوه بر این توصیفات و عکس‌های شرق شناسان مختلف از تعزیه‌خوانی ایران در سده‌های اخیر را هم می‌توان از مهم‌ترین نشانه‌های این هنر در کشور برشمرد.

شهرت این هنر خاص شیعی ایرانی[۱] که حدود ۱۱۰۰ سال قدمت دارد، تا آنجا پیشرفته است که به‌عنوان یکی از میراث فرهنگی و معنوی ایران در یونسکو به ثبت رسیده و از دوران آل‌بویه تا دوران صفوی و دوره قاجار به‌ویژه ناصرالدین‌شاه که عصر طلایی این هنر بوده، همیشه موردتوجه جامعه بوده است بطوریکه حتی پس از ممنوعیت آن در دوره رضاخان، دوباره احیا می‌شود و جان می‌گیرد. هرچند امروزه رقیبان جدیدی همچون تئاتر و سینما، رونق گذشته را از تعزیه‌خوانی گرفته‌اند اما هنوز این هنر سنتی در بسیاری از شهرها و محل‌های ایران هرساله در حال برگزاری است.

تعزیه را هنر وقفی ایران نام نهاده‌اند[۲] چرا که برخی از مؤمنان منزل مسکونی خود را به هنگام حیات خویش، در اختیار شبیه‏خوانان قرار می‏دهند و طبق وصیت سفارش می ‏کردند که وارثین پس از فوتشان، منزل آنان را در ایّام خاص (مُحرّم و صفر) و برای همیشه به بانیان تعزیه بسپارند یا اگر ملکی دارند، اجاره کامل ملک یا بخشی از آن را وقف تعزیه‏ داری و شبیه‏ خوانی می‏سازند.

حتی گاهی باغ، کاروانسرا یا حجره، حمّام و آسیاب و… هم وقف مراسم شبیه‏خوانی شده است تا از طریق برداشت محصول یا دریافت حق‌الزحمه یا دستمزد، ورثه آن واقف، به وصایای عزیز از دست‌ رفته‌شان گوش بسپارند و خود را بانی تعزیه و برگزارکننده مجالس شبیه‏ خوانی و خادم درگاه اباعبدالله(ع) و اهل‏ بیت عصمت و طهارت بدانند.

در دوره قاجار که شبیه‏ خوانی به هر عنوان رونقی می‏ یابد، معمولاً بانیان خیراندیشی که تکیه ‏هایی را برای تعزیه و اقامه مراسم سوگواری برپا می‏ کردند، برای نگهداری و تعمیر و مرمّت این تکایا، چندین دکان و حجره و تیمچه و مغازه را نیز وقف می‏ کردند؛ هنوز خاطره زنده ‏یاد کربلایی جبار اردبیلی در ذهن مُعمّرین شهر اردبیل هست که به هنگام حیات، درآمد مغازه‏های مُتعلّق به خود در جنب مسجد عالی‏قاپو را وقف شبیه گردانی و تعزیه‏خوانی کرده بود.

برای اجرای تعزیه، غیر از تکیه و حسینیه و اماکنی در این ردیف، باید در حیطه فرهنگ مادّیِ منتسب به شبیه‏خوانی، از اسباب و لوازم تعزیه نام ببریم که واقف یا واقفان، فی‏المجلس یا در طی زمان و با در نظر گرفتن ملزومات شبیه‏خوانی، فراهم می‌کردند. عَلم‌ها و نشانه‏ها و لباس و جنگ‏افزار، خیمه‏ها، تشت آب، کجاوه‏ها و هودج‌ها و… سایر وسایل، به اقتضای اجرای هر مجلس شبیه‏خوانی، بانی خیّر می‏طلبد.[۳]

علاوه بر این‌ها شاعران، نویسندگان، کاتبان و شبیه‌نامه ‌نگاران که در پایان شبیه‏نامه‏ها، عموماً خود را «اقلّ‏العباد» می‌خوانده‌اند و قلمشان را وقف تحریر شبیه‏نامه می‏ساخته‌اند را هم باید بر واقفان تکایا و ابزار شبیه‌خوانی و تعزیه‌خوانی افزود.

مهم‌ترین علت پایداری و عمر بیش از هزار ساله این هنر در جامعه ایران را باید مردمی بودن و بی‌ریایی آن دانست که سبب حفظ و برپایی هرساله تعزیه‌خوانی شده است، به‌علاوه که تعزیه به‌عنوان یکی از میراث فرهنگی و معنوی ایران در یونسکو نیز به ثبت رسیده است.

نمایش‌های آئینی و پشتوانه‌ای به نام وقف

با این که وقف در ایجاد، حمایت و رونق بی‌نظیر هنرنمایشی با رویکرد دینی و مذهبی گذشته‌ای بسیار درخشان دارد اما در دهه‌های اخیر با توجه به رونق یافتن هنرهای جدید نمایشی به‌ویژه تئاتر و سینما در کنار مجموعه‌های سریالی داستانی تلویزیون، سرعت همراهی وقف با این هنرها بسیار کند شده است.

هرچند بارقه‌هایی از کمک و یا ایجاد و حمایت از یک نمایش آئینی و اجرای آن برای بیش از پنجاه‌هزار نفر در دهه آخر صفر در مشهد یا نمایش‌های خیابانی دیده می‌شود اما نیاز به برنامه‌ریزی و تعامل جدی بین سازمان‌ها