پاورپوینت کامل توجه به تهران و هویت تاریخی آن نداریم ۲۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل توجه به تهران و هویت تاریخی آن نداریم ۲۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل توجه به تهران و هویت تاریخی آن نداریم ۲۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل توجه به تهران و هویت تاریخی آن نداریم ۲۱ اسلاید در PowerPoint :

معماری ایرانی از ابتدا تا به امروز، در هر دوره‌ای، دارای نوآوری‌ها و نوگرایی‌های خاص خودش بوده، زمانی را نداریم که معماران عصر، ویژگی‌های مخصوص به خود نداشته باشند. هر معماری ویژگی‌هایی مرتبط با ویژگی‌های عصر خودش داشته و بر اساس آن پیش می‌رفته. به عبارتی معماری ملی ایران همیشه جنبه نوآوری داشته. متاسفانه به کار بردن صفت سنتی، معماری گذشته ما را در مقابل آنچه معماری مدرن امروزه نام دارد، قرار می‌دهد. در واقع می‌توانیم بگوییم به خصوص از دهه ۴۰ به بعد، یک گسیختگی در معماری شهرهای ما به وجود آمد و آنچه ویژگی‌های معماری ملی بود، به کنار گذاشته شد و شهرداران از یکسری مدل‌ها و ساختارهایی که به گذشته کشور و به گذشته خودشان تکیه نداشت، دنباله‌روی کردند و روز به روز فاصله‌اش با گذشته بیشتر شد.

معماری ایرانی از ابتدا تا به امروز، در هر دوره‌ای، دارای نوآوری‌ها و نوگرایی‌های خاص خودش بوده، زمانی را نداریم که معماران عصر، ویژگی‌های مخصوص به خود نداشته باشند. هر معماری ویژگی‌هایی مرتبط با ویژگی‌های عصر خودش داشته و بر اساس آن پیش می‌رفته. به عبارتی معماری ملی ایران همیشه جنبه نوآوری داشته. متاسفانه به کار بردن صفت سنتی، معماری گذشته ما را در مقابل آنچه معماری مدرن امروزه نام دارد، قرار می‌دهد. در واقع می‌توانیم بگوییم به خصوص از دهه ۴۰ به بعد، یک گسیختگی در معماری شهرهای ما به وجود آمد و آنچه ویژگی‌های معماری ملی بود، به کنار گذاشته شد و شهرداران از یکسری مدل‌ها و ساختارهایی که به گذشته کشور و به گذشته خودشان تکیه نداشت، دنباله‌روی کردند و روز به روز فاصله‌اش با گذشته بیشتر شد.

شما نگاه کنید، وقتی به اصفهان می‌روید، بخش‌هایی از شهر را احساس می‌کنید بخش قدیمی است اما این بخشی که مثلا در آن قرار گرفتیم، متعلق به دوره قاجار است و کاملا متفاوت از دوره صفویه. اما خطوط شهر همان خطوط قبلی است. به عبارت دیگر در دوره صفویه تصمیم می‌گیرند شهر اصفهان را گسترش بدهند. در آن زمان این شهر برای ۶۰۰ هزار نفر جمعیت گسترده شد. اما این گسترش مبتنی بر ویژگی‌های طبیعی، اقتصادی و فرهنگی عرصه خودش بود یعنی معماران آن عصر، مشکلات زیست‌محیطی شهر را حل می‌کردند، شوری خاک را حل می‌کردند و موارد دیگر را تا بتواند اصفهان توسعه یابد. امروزه بدون نگاه به گذشته و حافظه تاریخی، صرف نگاه به ویژگی‌های طبیعی شهر، به مسیر باد، به نور آفتاب، به گسل‌ها، به مسیر آب، به ساخت و ساز می‌پردازند. در این ساخت و ساز اصلا دقت نمی‌کنند آبی که از بین می‌رود، متعلق به دیگران است. آیا مسیر هوا را قطع کردن، حق عمومی را از بین می‌برد یا خیر. به هیچ یک از اینها فکر نمی‌کنند. تنها با تکیه بر مالیکت فردی و درنظر گرفتن آن، مالیکت عمومی را زیر پا می‌گذارند، در واقع حق عمومی و تاریخی را نادیده می‌گیرند.

هرکسی دنبال حل مشکلات خودش است. به یاد دارم یک سال پیش، با شما همکاران رسانه، به خانه سردار تنکابنی رفتیم، با دعوت شهرداری و میراث و سایر افراد مرتبط. خواستیم اتفاقی بیفتد اما هیچ اتفاقی نیفتاد. این قضیه را می‌شود به این تعبیر کرد که مشکل اصلی مدیریت شهر، چگونگی زندگی مردم نیست. شهر مدرنی ساختیم که خانه‌هایش خانه