پاورپوینت کامل حکایت بهار و قنات‌های تهران ۱۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حکایت بهار و قنات‌های تهران ۱۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حکایت بهار و قنات‌های تهران ۱۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حکایت بهار و قنات‌های تهران ۱۶ اسلاید در PowerPoint :

قصدم از بازگویی این حکایت بوستان سعدی، گوشزد کردن دوباره نوشته‌ای است که هفته پیش تقدیم داشتم و بازگویی یک حکایت دیگر و آن هم قحطی تهران در سال‌های ۱۲۹۷ و ۱۲۹۸ شمسی که جمعیت ایران و تهران به یک‌سوم جمعیت قبلی‌اش رسید و بسیاری از مردم به خاطر بروز وبا از دست رفتند و تمامی آرامستان‌های تهران، مملو از فوت‌شدگان شده بود و در میان آنها، خطاط معروف عصر قاجار، میرزا رضا کلهر نیز دیده می‌شد و این هیچ نبود مگر آنکه تهران دچار کمبود آب شده بود و مردم از سر ناچاری، از آب‌های آلوده استفاده می‌کردند و تاوان آن را نیز با تقلیل جمعیت از ۲۰۰ هزار نفر به ۸۰ هزار نفر دادند.

حتماً این حکایت سعدی علیه الرحمه را در بوستان خوانده‌اید:

چنان قحط سالی شد اندر دمشق / که یاران فراموش کردند عشق

چنان آسمان بر زمین شد بخیل / که لب تر نکردند زرع و نخیل…

قصدم از بازگویی این حکایت بوستان سعدی، گوشزد کردن دوباره نوشته‌ای است که هفته پیش تقدیم داشتم و بازگویی یک حکایت دیگر و آن هم قحطی تهران در سال‌های ۱۲۹۷ و ۱۲۹۸ شمسی که جمعیت ایران و تهران به یک‌سوم جمعیت قبلی‌اش رسید و بسیاری از مردم به خاطر بروز وبا از دست رفتند و تمامی آرامستان‌های تهران، مملو از فوت‌شدگان شده بود و در میان آنها، خطاط معروف عصر قاجار، میرزا رضا کلهر نیز دیده می‌شد و این هیچ نبود مگر آنکه تهران دچار کمبود آب شده بود و مردم از سر ناچاری، از آب‌های آلوده استفاده می‌کردند و تاوان آن را نیز با تقلیل جمعیت از ۲۰۰ هزار نفر به ۸۰ هزار نفر دادند.

دو سال ذکر شده را «سال قحطی دمپختکی» و «مشمشه» مردم تهران، نامگذاری و همواره با ترسی عجیب از آن یاد می‌کردند و در فرهنگ لغات ما با وقوع این حادثه جمله «سیاه بهار» جاخوش کرد و با از رونق افتادن «کسب و کار» به خاطر کمبود آب جمله دیگری رخ نمود: «گدا بهار» و خاطره‌ای ناخوش را برای پدرانمان رقم زد.

آب تهران که تا قبل از سال ۱۳۳۴ بیشتر از طریق قنوات متعدد تأمین می‌شد، کاملاً «خام بود» و هیچ تصفیه‌ای در آن صورت نمی‌گرفت و آب جوی‌های مملو از آلودگی، به آب‌انبارهای خانگی راه می‌یافت و سبب ساز بروز بیماری‌های مهلک می‌شد.

امروز باور اینکه آب‌جاری در جوی‌های خیابان‌ها و کوچه‌های خاکی، برای امور «رفت و روب» مورد استفاده قرار می‌گرفت، برای نسل فعلی بس بعید است، اما باور کنید آب مملو از لجن و انواع و