پاورپوینت کامل تربیت و مربیان تربیتی ۳۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تربیت و مربیان تربیتی ۳۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تربیت و مربیان تربیتی ۳۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تربیت و مربیان تربیتی ۳۳ اسلاید در PowerPoint :

بحث ما درباره تربیت بود. عرض شد اگر انسان بخواهد شخص دیگری را تربیت کند، شرط اساسی‌اش این است که ابتدا خود را در جمیع ابعاد وجودی‌ مؤدّب به آداب الهی سازد و بعد برای دیگران مربّی باشد. در جلسه گذشته گفتیم: در تعابیر اهل معرفت آمده است: «حُسن ادب قلب» و «سوء ادب قلب». می‌شود گفت آنها «حُسن و سوء ادب» را در مسأله قلب متمرکز کرده‏اند، ولی همان طور که عرض کردم من این بحث را توسعه دادم و گفتم: «حسن و سوء ادب» تنها مربوط به قلب نیست، بلکه جمیع ابعاد وجودی انسان، چون عقل و قلب و نفس و تمام اعضاء و جوارحش را در برمی‏گیرد.

بحث ما درباره تربیت بود. عرض شد اگر انسان بخواهد شخص دیگری را تربیت کند، شرط اساسی‌اش این است که ابتدا خود را در جمیع ابعاد وجودی‌ مؤدّب به آداب الهی سازد و بعد برای دیگران مربّی باشد. در جلسه گذشته گفتیم: در تعابیر اهل معرفت آمده است: «حُسن ادب قلب» و «سوء ادب قلب». می‌شود گفت آنها «حُسن و سوء ادب» را در مسأله قلب متمرکز کرده‏اند، ولی همان طور که عرض کردم من این بحث را توسعه دادم و گفتم: «حسن و سوء ادب» تنها مربوط به قلب نیست، بلکه جمیع ابعاد وجودی انسان، چون عقل و قلب و نفس و تمام اعضاء و جوارحش را در برمی‏گیرد. به طور کلّی «حُسن ادب» این است که افعال انسان بر هیئتی نیک واقع شود و از دیدگاه الهی به این معنا است که اعتقاد درونی انسان به توحید، بر روی افعال و اعمال انسان سایه بیفکند، به گونه‏ای که اعمال او گویای توحید درونی او باشد و به تعبیر دیگر اگر «عمل» انسان را تجرید کنند «اعتقاد محض توحیدی» ظاهر شود و اگر بخواهند «اعتقاد» او را تجسّم بخشند جز «عمل توحیدی» مجسّم نگردد.

عرض کردیم انسان قبل از آن که خود را ادب کند، صلاحیّت تأدیب دیگران را ندارد. باید ابتدا خود و تمام ابعاد وجودی‌اش را مؤدّب به آداب الهی نماید؛ در اینجا است که صلاحیّت مربّی‌گری را پیدا کرده و می‏تواند دیگران را مؤدّب به آداب الهی کند.

پیامبر، ادب‏آموخته خداست

در اینجا به روایتی از سنخ روایات جلسه گذشته اشاره می‏کنم. روایت از امام صادق(ع) است. حضرت می‏فرمایند: «إنّ الله عز و جل أدّب نبیّهُ فأحسن أدبهُ فلمّا أکمل لهُ الأدب قال و إنّک لعلى‏ خُلُق عظیم ثُمّ فوّض إلیه أمر الناس و الأُمّه لیسُوس»۱ امام صادق(ع)فرمودند: خداوند عزوجل پیامبرش را ادب کرد، پس او را نیکو ادب نمود؛ پس از آنکه برای پیغمبر ادب را کامل کرد، فرمود: «و إنّک لعلى‏ خُلُق عظیم»، به اصطلاح ما خدا با این جمله از او ستایش کرد. می‌گویند: بزرگترین ستایش قرآن کریم از پیغمبر همین آیه شریفه «و إنّک لعلى‏ خُلُق عظیم»۲است. «ثُمّ فوّض الیه أمر الناس»، سپس کار مردم «و الأُمّه» و امّت را به او تفویض کرد، « لیسُوس» تا برای آنها تدبیر امور کند.

حال مطالبی را که از این روایت برداشت می‏شود، به نحو اختصار، تذکّر می‌دهم. اول همان موضوعی که محور بحث ماست که مربّی باید اول خود به تربیت الهی تربیت شود، تا بعد برای تربیت دیگران صلاحیّت پیدا کند، از این روایت استفاده می‏شود، فرمود: «إنّ الله عز و جل أدّب نبیّهُ فأحسن أدبهُ…»، بعد می‏فرماید: «ثُمّ فوّض إلیه»، خداوند ابتدا پیامبر را تربیت نمود، بعد فرمود: برو مردم را تربیت کن! اول خود پیغمبر، سپس دیگران!

خداوند او را تربیت نمود، بعد از آنکه پیغمبر صلاحیّت پیدا کرد به او گفت: حالا برو مردم را تربیت کن!

مطلب دیگر اینکه باید مربّی، خدا و تربیت، الهی باشد، به این معنا که خود مربّی باید مربّای الهی باشد تا مربّی الهی گردد؛ یعنی در ابتدا خود تربیت شده «یدالله» باشد، بعد بیاید و مشغول تربیت دیگران شود. من به این موضوع اشاره خواهم ‌کرد.

مطلبی که در این روایت بسیار اهمّیت دارد آنجاست که فرمود: «فلمّا أکمل لهُ الأدب»، یعنی وقتی ادب را برای پیغمبر کامل کرد؛ همان طور که عرض کردم انسان دارای ابعاد وجودی است و هر بُعد از ابعاد انسان ادب متناسب با خودش دارد. «عقل» باید مؤدّب شود، «قلب» باید مؤدّب شود، «نفس» که ترکیبی از شهوت و غضب و وهم است باید ادب شود و همین طور «اعضاء و جوارح» انسانی.۳ توجّه کنید! همه ‏ این ابعاد باید در انسان تربیت شود تا جایی که، «أکمل لهُ الأدب»، هیچ نقص تربیتی و ادبی در او باقی نماند. «فلمّا أکمل لهُ الأدب قال…»، پیغمبر بعد از اکمال ادب و تربیت الهی مورد ستایش واقع شد، اما مطلب مهمتر آنجاست که فرمود: «ثُمّ فوّض إلیه أمر الناس و الأُمّه لیسُوس»، یعنی کسی صلاحیّت ادب کردن دیگران را دارد که اولاً خود ادب شده باشد، دوماً ادب و تربیتش به کمال رسیده باشد، «أکمل لهُ الأدب»، خصوصاً اینکه شخصی بخواهد مربّی شخص نباشد، بلکه جامعه را تربیت کند. عبارت «أمر الناس و الأُمّه» صریحاً به همین مسأله یعنی «تربیت جامعه» اشاره دارد.

اگر کسی بخواهد «مربّی جامعه» گردد باید «تمام ابعاد وجودی‌اش» آن هم «به طور کامل»، تربیت الهی شده باشد. صرف اینکه می‌تواند جلوی شهوتش را بگیرد، اما نمی‌تواند غضبش را کنترل کند کافی نیست. چنین شخصی به درد سرپرستی هیچ «گروهی» نمی‌خورد! بحث شخص نمی‌کنم. این «گروه» شامل هر جمع کوچک و بزرگی می‏شود، از خانواده و مدرسه شروع کنید تا برسید به کلّ جامعه. کسی که نمی‏