پاورپوینت کامل آنچه جامعه درباره خود ادعا می‌کند ۳۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آنچه جامعه درباره خود ادعا می‌کند ۳۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آنچه جامعه درباره خود ادعا می‌کند ۳۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آنچه جامعه درباره خود ادعا می‌کند ۳۲ اسلاید در PowerPoint :

یکی از پرسش‌های کلیدی هر جامعه و تک‌تک اعضای آن، «پرسش از هویت» و «کیستی افراد» است. این امر یکی از مسائل همیشگی علوم‌ انسانی و اجتماعی بوده ‌است که محققان بسیاری را به خود مشغول کرده ‌است.

مسأله هویت همیشه نسبتی معنادار با «عرصه‌های فرهنگی» و «قلمروهای سیاسی» داشته ‌است. در دوره مدرن، مسأله هویت ذیل مقوله دولت – ملت‌ها تعریف ‌شده است و به همین سبب هویت در دوره مدرن، معنایی متفاوت از هویت در دوران سنت داشته و دارد.

لزوم بازاندیشی در منطق تعاریف هویت در ایران

آیا ما در «تعریف هویت» به خطا رفته‌‌ایم؟

یکی از پرسش‌های کلیدی هر جامعه و تک‌تک اعضای آن، «پرسش از هویت» و «کیستی افراد» است. این امر یکی از مسائل همیشگی علوم‌ انسانی و اجتماعی بوده ‌است که محققان بسیاری را به خود مشغول کرده ‌است.

مسأله هویت همیشه نسبتی معنادار با «عرصه‌های فرهنگی» و «قلمروهای سیاسی» داشته ‌است. در دوره مدرن، مسأله هویت ذیل مقوله دولت – ملت‌ها تعریف ‌شده است و به همین سبب هویت در دوره مدرن، معنایی متفاوت از هویت در دوران سنت داشته و دارد.

در جهان سنت، نظام‌های اساطیری و باورهای فرهنگی مبنای تعریف هویت و معنابخشی به آن بوده‌اند. اما در دوره مدرن، مهمترین ابزار تولید آگاهی در فرهنگ مدرن یعنی «علم»، منشأ و مبنای مهمی برای تعریف هویت شدند. به همین دلیل، علم ‌تاریخ و باستان‌شناسی برای روشن‌کردن منشأ یک قوم و جامعه و علوم اجتماعی، بالاخص انسان‌شناسی و جامعه‌شناسی نیز برای تعریف همزمانی یک جامعه و وجه تمایز آن از جوامع پیرامون نقشی کلیدی داشتند.

این علوم آن‌گونه که در دوره مدرن شکل گرفتند، نظام‌های معرفتی و منابع آگاهی‌ای را تولید می‌کردند که برای تعریف هویت یک جامعه اهمیت بسیاری داشتند. به عنوان مثال در جامعه ایرانی، در دوره سنتی، منشأ هویت به سلسله‌های پیشدادیان، کیانیان و… و قهرمانان اساطیری مانند کیومرث و جمشید ارجاع می‌یافت. در حالی‌که در دوره مدرن و به کمک علم باستان‌شناسی و تاریخ بود که این هویت به عصر مادها، هخامنشی و همچنین به شاهانی مانند کوروش و داریوش ارجاع پیدا ‌کرد. تفاوت این دو نظام معنابخشی به هویت فقط تفاوت در تاریخ‌ها و اسم‌ها نیست، بلکه تفاوت در «نظام‌های ارجاع‌دهی» و «تولید معنا» نیز هست.

هرچند هویت در نهایت نوعی روایت است که جهت‌دار، مرتبط به قدرت و متأثر از آن، ارزشی و مبتنی بر اعتقاد مردم به آن است، اما در دوره سنت این روایت هویت برای یک جامعه و اعضای آن، خمیرمایه‌ها و مواد اولیه خود را از دل نظام‌های اساطیری به‌دست می‌آورد و در دوره مدرن از پژوهش‌های علمی.

به همین دلیل نمی‌توان گفت که در دوره مدرن، هویت، یک امر علمی است. وجه تمایز دوره مدرن آن است که روایت‌های هویت، داده‌های اولیه خود را از منابع علمی می‌گیرند، اما ترکیب و تنظیم نهایی آنها لزوماً امری علمی نیست. اینکه هویت یک جامعه و اعضای آن چیست و چگونه تعریف می‌شود، بشدت بار ارزشی و عاطفی دارد، به همین سبب هم هست مردم حاضرند برای دفاع از هویت خودشان، جان‌شان را فدا کنند، در حالی‌که کسی برای دفاع از علم این‌کار را نمی‌کند (مگر در موارد استثنایی).

در تعریف هویت و بازشناسی آن، چند خطای کلیدی ممکن است رخ دهد:

۱.خطای اول، «ذات‌گرایی» است. ذات‌گرایی به این معنا است که یکی از مؤلفه‌هایی را که هویت یک جامعه را تشکیل می‌دهد، جزئی از ذات آن مردم بدانیم. ذاتی دانستن یک خصیصه به معنای ثابت، همیشگی و غیرتاریخی دانستن آن خصیصه است. در نتیجه این نوع تلقی از هویت یک جامعه است که هرگونه خلاقیت برای آن مردم، خارج از چارچوب مورد نظر، قابل تعریف نیست. مردم همیشه به یک نحو هستند، چون ذات‌شان آن‌گونه است.

۲.خطای دوم، «تعمیم بیش از حد» است. یعنی ما برخی موارد خاص و ابعاد خاص را در یک جامعه و مردم بررسی کنیم و سپس آن را به سرتاسر آن جامعه تعمیم بدهیم. فهم هویت یک جامعه متکثر مستلزم شناخت بخش‌های مختلف آن و ویژگی‌های مختص هر بخش و همچنین بررسی تطبقی بخش‌های مختلف است.

در این خطا، محققان ممکن است برحسب اطلاعات محدود و در دسترس‌شان، ویژگی‌هایی را استخراج و آن را به تمام جامعه تسری و تعمیم دهند. بر این مبنا، لازم است از تعمیم بیش از حد نتایج اولیه و محدود پرهیز کرد، زیرا در این‌صورت ویژگی‌های نداشته یک بخش را به اجبار بدان تحمیل خواهیم کرد.

۳.خطای سوم، «تقلیل‌گرایی» است. در تقلیل‌گرایی ابعاد مختلف و پیچیده هویت یک جامعه را به یک خصیصه خاص آن تقلیل می‌دهیم و تقلیل‌گرایی متضمن نوعی ساده‌سازی ابعاد و عناصر هویتی یک جامعه است. در این حالت، امر پیچیده بشدت ساده شده و عوامل متعدد به یک یا دو عامل محدود می‌شود. لذا باید این پیش فرض را داشت که وقتی جامعه امری پیچیده و مرکب است، لذا هویت آن جامعه و اعضای آن نیز به نسبت پیچیده و مرکب است.

۴.خطای چهارم، «ظاهرگرایی و لفظ‌گر