پاورپوینت کامل سِرّ اقتدار ساقی کوثر ۵۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سِرّ اقتدار ساقی کوثر ۵۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سِرّ اقتدار ساقی کوثر ۵۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سِرّ اقتدار ساقی کوثر ۵۴ اسلاید در PowerPoint :

هزار و چهارصد و یک سال تقریباً از آغاز خلافت یا رهبری(رسمی) سیاسی امام علی علیه‌السلام می‌گذرد اما همچنان روش حکومتی آن حضرت به عنوان بهترین روش حکومتداری نزد وجدان‌های بیدار و پیروان راستین‌اش قابلیت بررسی و الگوبرداری دارد؛ چرا که مطابقت توصیه‌های آن امام همام در حوزه نظر، و کردار و رفتار وی در حوزه عمل، زبانزد عام و خاص است و تفاخر بشریت را به دور از حدود و ثغور دین و مذهب در پی داشته و دارد. از سرسخت‌ترین دشمن آن حضرت تا جویندگان حقیقت و دوستداران و شیفتگان وی نمی‌توانند فضیلت‌های امام علی علیه‌السلام را نادیده بگیرند.

تأملی بر منش اجتماعی-سیاسی امام علی(ع) به مناسبت ولادت با سعادت آن حضرت

هزار و چهارصد و یک سال تقریباً از آغاز خلافت یا رهبری(رسمی) سیاسی امام علی علیه‌السلام می‌گذرد اما همچنان روش حکومتی آن حضرت به عنوان بهترین روش حکومتداری نزد وجدان‌های بیدار و پیروان راستین‌اش قابلیت بررسی و الگوبرداری دارد؛ چرا که مطابقت توصیه‌های آن امام همام در حوزه نظر، و کردار و رفتار وی در حوزه عمل، زبانزد عام و خاص است و تفاخر بشریت را به دور از حدود و ثغور دین و مذهب در پی داشته و دارد. از سرسخت‌ترین دشمن آن حضرت تا جویندگان حقیقت و دوستداران و شیفتگان وی نمی‌توانند فضیلت‌های امام علی علیه‌السلام را نادیده بگیرند. به عنوان نمونه مواردی را یادآوری می‌کنم تا گوشه‌ای از شخصیت فرازمانی، فرامکانی و در یک کلمه «انسانی» آن حضرت روشن شود:

وقتی خبر شهادت علی‌ابن ابیطالب به معاویه رسید «آیه استرجاع» (۱) خواند و گفت: مردم چگونه معدن علم و حلم و فضیلت‌ها و فقه را از دست دادند. یا یکی از یاران علی علیه‌السلام به نام صعصعه معتقد است خلافت به آن حضرت اعتبار نداد بلکه علی علیه السلام بود که به خلافت اعتبار بخشید. یا ابن‌ابی الحدید، اندیشمند اهل سنت، علی علیه‌السلام را می‌ستاید و می‌گوید: آن حضرت هم در کثرت ثواب و هم در فضل و خصال حمیده از دیگران برتر است. (۲) یا شبلی شمیل، دانشمند مسیحی معاصر، معتقد است: علی علیه‌السلام بزرگ بزرگان و تنها نسخه‌ای است که نمونه آن در غرب، شرق، گذشته و حال دیده نشده‌است. (۳)

بحق باید در وصف آن «تنهای تاریخ» گفت:

کتاب فضل تو را آب بحر کافی نیست

که‌تر کنم سر انگشت و صفحه بشمارم

این مختصر باید ما را به رمز ماندگاری روش و رفتار اجتماعی- سیاسی علی علیه‌السلام رهنمون شود. آیا قدرت علی علیه‌السلام بود که توانست او را و روش‌اش را ماندگار کند؟ و همچنان رفتار سیاسی و حکومتی آن حضرت را در جامعه رشدیافته معاصر به عنوان رفتاری حقوقی، بشر دوستانه و در راستای استیفای حقوق بشر ارزیابی کند؟ اگر چنین است چرا حاکمان و حکومت‌های دیگر چه معاصر آن حضرت و چه پس از ایشان که از قدرت بیشتری هم برخوردار بودند در ارزشگذاری با حکومت علی علیه‌السلام قابل مقایسه نیستند؟

آنچه علی علیه‌السلام را ماندگار کرد «اقتدار» بود نه «قدرت».

اگر چه بسیار دیده می‌شود که «اقتدار» و «قدرت» را به یک معنا به کار می‌برند، اما هر کدام از معنای مستقلی برخوردارند. از آنجا که «قدرت» و «اقتدار» دو مفهومی هستند که با هم ارتباط تنگاتنگ دارند چنین خلطی صورت می‌گیرد. بسیاری اقتدار را همان قدرت و قدرت را همان اقتدار معنا می‌کنند. در حالی که قدرت به تنهایی به معنای زور و توانایی است فارغ از اینکه به کارگیری این قدرت در انجام کاری باطل باشد یا حق، بجا باشد یا نابجا.

«اقتدار» در واقع به‌کارگیری قدرت به عنوان ابزار و بهرمندی از آن در چارچوب قانون است. به عبارتی دیگر، اقتدار، قدرت پذیرفته‌شده و مشروع است. اقتدار بر خلاف قدرت بار منفی ندارد؛ زیرا واژه قدرت به نوعی معنای «سلطه بر دیگری» را می‌رساند. اما اقتدار دو ویژگی مثبت و مهم دارد؛ یکی اینکه مقتدر از سوی مجموعه تحت امر پذیرفته شده‌است و دیگر اینکه خود مقتدر در پی ایجاد سلطه بر زیر مجموعه خود نیست. ناگفته نماند که در اقتدار سنتی و کاریزما ممکن است شرایط سلطه و قدرت فراهم شود. (۴)

اقتداری که علی علیه‌السلام را الگویی منحصر به فرد و فرید اعصار کرده، اقتداری است بر گرفته از آموزه‌های الهی و مکتب تربیتی نبوی. این اقتدار حتی با در اختیار نداشتن قدرت هم حیات دارد و نفس می‌کشد. امام علی‌ابن ابیطالب علیه‌السلام هنگام خانه‌نشینی کلامش، قضاوتش، مشورتش و نصیحتش به صاحبان قدرت نافذ و اثربخش بود.

در آثار برادران اهل سنت مصادیق بسیاری از توصیه‌های حضرت یافت می‌شود که از اقدامات خلاف مصلحت امت اسلام و شخص خلفا پیشگیری نموده‌اند و جمله معروف خلیفه دوم «لو لا علی لهلک العمر» حاکی از این حقیقت است. بنا بر این، اقتدار حتی با فقدان قدرت هم می‌تواند کارآمد باشد. چنانکه در گذشته‌ای نه چندان دور، نگرانی شاه تا دندان مسلح در برابر حضرت امام(ره) با دستان خالی و دور از وطن را تجربه کردیم که شاه قدرت داشت اما اقتدار نه.

قدرت و برخورداری از توانمندی درحوزه‌های مختلف از جمله در حوزه سیاست و اداره جامعه آفاتی دارد که اگر آفت‌شناسی و آفت‌کشی نشود، صاحب قدرت هم خود را و هم جامعه‌اش را دچار آسیب جدی خواهد کرد.

آموزه‌های قرآنی، نظارت خدا بر حکومت و پیامبری محمد صل‌الله علیه و آله و سلم و سیره نبوی بهترین آموزگار ما در «تحصیل اقتدار» یا «حمایت از مقتدر» است.

قرآن کریم با توصیه‌هایی که به پیامبر اکرم(ص) و هر انسان دیگری کرده، خواسته است ریشه فساد مولود قدرت را بخشکاند.

راه‌های اداره مقتدرانه جامعه

خداوند در جای جای قرآن، قدرت، عزت، کبریایی را به صورت مطلق از آن خود می‌داند و همین پیام کافی است که انسان مؤمن را از سلطه‌جویی، استعلا، تکبر و خودبرتربینی برحذر دارد. خداوند نخستین خودبرتربین را شیطان معرفی می‌کند. (۵)

در آیه‌ای دیگر خداوند فساد را هم عرض خودبرتربینی معرفی می‌کند و انسان‌های متواضع را که از خودبرتربینی و استعلا دوری می‌کنند تشویق به آخرتی نیکو می‌کند. (۶) و در آیه‌ای دیگر توصیه به دوری از تبعیض میان مردم می‌کند چرا که برتری هرکس به تقوا، آن هم نزد خدا است. (۷) این توصیه‌ها ریشه‌ای است، و باید هر انسان در مسیر کمال از آن برخوردار باشد، بویژه انسان‌هایی که می‌خواهند اداره جامعه را بر عهده گیرند.

قرآن توصیه‌های دیگری نیز برای اداره مقتدرانه جامعه دارد که به برخی از آنها اشاره می‌کنم؛

قرآن پیامبر اکرم صل‌الله علیه و آله و سلم را که علاوه بر رسالت، اداره جامعه را نیز باید به دوش بکشد فردی معرفی می‌کند که با غم مردم غمناک می‌شود و در رفع مشکلات مردم حریص است.(۸) قرآن ثمره نرمخویی همین پیامبر مهربان را به او یادآور می‌شود و او را مأمور به مشورت با مردم در امر اداره جامعه و چشم‌پوشی از خطاهای ایشان می‌کند. (۹) با توجه به تمام کمالاتی که در نبی مکرم اسلام وجود دارد اما بی‌نیاز از نظارت الهی نیست و در آیات بسیاری خداوند آن بزرگوار و افتخار آسمان و زمین را در امر رسالت و اداره جامعه نظارت می‌کند و متذکر می‌شود. (۱۰)

پیام قرآن در آیات ناظر بر نظارت خداوند بر پیامبری که برگزیده خود اوست این است که؛ وقتی چنین انسانی از نظارت بی‌نیاز نیست چگونه انسان‌های دیگر که با منبع وحی مرتبط نیستند می‌توانند از نظارت بی‌نیاز باشند؟ آیات مربوط به امر به معروف و نهی از منکر ناظر به ضروت و وجوب نظارت همگانی بر تمام امور اجتماعی است، و به صنف و لایه خاصی اختصاص ندارد.

«قدرت» فرصتی مغتنم برای رسیدن به کمال است

امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام در دامن چنین پیامبری و در مکتب چنین قرآنی پرورش یافته‌است. این دانش‌آموخته مستعد، هشیار و شیفته کمالات، خوب آموخت، خوب عمل کرد و حکیمانه برای آیندگان دُر سفت. علی علیه‌السلام هم آفات بسیاری را برای قدرت بر می‌شمارد و هم فرصت‌های پنهان در آن را آشکار می‌کند تا با پرهیز از آفات قدرت و بهره‌گیری از فرصت‌های آن مسیر اقتدار هموار شود.

حضرت سرکشی و برتری‌طلبی بر مردم بواسطه قدرت را زایل‌کننده قدرت معرفی می‌کند،(۱۱) یا قدرت را چون ابزاری که در خیر و شر کارآمدی دارد معرفی می‌کند و می‌فرماید: قدرت می‌تواند خوبی‌ها یا بدی‌های انسان را آشکار کند. (۱۲) امام علی علیه‌السلام قدرت را فرصتی مغتنم می‌داند که باید از آن در جهت رسیدن به کمال بهره جست، آنجا که می‌فرماید: هنگام قدرت گذشت پیشه‌کن