پاورپوینت کامل احادیث طبی از دیدگاه شیخ صدوق(ره) ۷۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل احادیث طبی از دیدگاه شیخ صدوق(ره) ۷۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل احادیث طبی از دیدگاه شیخ صدوق(ره) ۷۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل احادیث طبی از دیدگاه شیخ صدوق(ره) ۷۵ اسلاید در PowerPoint :

او را رئیس المحدثین نامیدن کافی نیست و «صدوق» او را بس لقبی است فاخر. چرا که به قول «سید ابن طاووس(ره)» عدالت وی را چنان اتفاقی بین عام و خاص بوده که او را «صدوق» نامیدن بایست.

ابوالحسن علی بن حسین بن موسی بن بابویه قمی همو که شیخ و بزرگ قمی ها بود و مفتخر به عنایت امام حسن عسکری(ع) و ارتباط با نائبان خاصه امام عصر(عج)، فرزندی به جامعه اسلامی هدیه نمود که وعده اش را امام معصوم با دعا برای توفیقات بیشترش در جلب رضایت الهی داده و آخرین گوهر معصوم هستی برای ولادتش دعای خیر نموده بود. تولد ابوجعفر محمد بن بابویه قمی در اوایل قرن چهار و وفاتش به سال ۳۸۱ هجری قمری بود. قم مهد او بود و ری لحد او. واین گذر حدود ۷۰ سال نبود غیرازخیر و برکت. نبود غیر از اعجاز در قلم و کتابت. نبود غیر از چراغ افروزی با توان نور بخشی ده قرن. او را رئیس المحدثین نامیدن کافی نیست و «صدوق» او را بس لقبی است فاخر. چرا که به قول «سید ابن طاووس(ره)» عدالت وی را چنان اتفاقی بین عام و خاص بوده که او را «صدوق» نامیدن بایست.

مشایخ و اساتید او از حد شمار خارج است. همان گونه که او را شاگردان بسیار نامبرده اند و صد البته که شاگردانی در حد «شیخ مفید (ره)» را استادی چون «صدوق» لازم است . آثار شیخ صدوق(ره) نیز بسیار است. بیش از ۲۰۰ اثر برای او شمرده شده که بسیاری از آنان امروزه در دسترس نیست، ولی آنچه در دسترس است از آثار قلمی شیخ صدوق(ره) را آنگاه که به ردیف کنار هم آوریم، هنر شیخ نمود افزون تری خواهد یافت. «اعتقادات – التوحید- الهدایه – معانی الاخبار- عیون اخبار الرضا- اکمال الدین و اتمام النعمه – المواعظ – الخصال – امالی – علل الشرایع- ثواب العمال و عقاب العمال – فضایل الاشهر الثلاثه – صفات الشیعه – فضایل الشیعه – مصادقه الاخوان» و کتاب بسیار ارزشمند «من لایحضرالفقیه» که از کتب اربعه شیعه به حساب می آید.

دقت و تأمل در آثار شیخ صدوق(ره) ما را به چند نکته رهنمون می سازد:

– علم افزون و قدرت حفظ بالای شیخ

– تألیف کتاب با عناوین اختصاصی و موضوعی ، برای رفع نیازهای علمی جامعه

– تألیف کتاب به درخواست سوال کننده گان برای پاسخ به آنها

– تبویب شایسته روایات و موضوع بندی عالی آنها

– توان بالای شیخ در تمیزدادن احادیث

آثار موضوعی شیخ نشان از وسعت نظر و توان علمی بالای ایشان دارد. اکثرآثار شیخ با باب بندی شایسته موضوعات، جان مطلب را رسانده و با ترتیب کم نظیر مطالب، خط سیرمطالعاتی مورد قبول خویش را برمخاطب دیکته نموده است. اونیازها را خوب سنجیده و برای آنها پاسخ گردآورده است. سوالات را به دقت شنیده و جواب ائمه معصومین(ع) را برای تک تک آنها به خط نموده است و همه همه این تلاشها نه فقط برای متخصصین، بلکه او کتبش را برای عوام نوشته تا گوشت و خون جامعه با احادیث و روایات اهل بیت(ع) آمیخته گردد. به شکلی که نه مطلب منحرف گردد و نه حوصله مخاطب سرآید، نه یافتن سخت باشد و نه مبتلا به از قلم افتادن گردد. در حقیقت شیخ صدوق(ره) رساله هایی نگاشته برای عمل و البته رساله هایی که نه فقط رساله عملیه در باب احکام،که اکثر کتب ایشان در باب اصول دین می باشد.

از مهمترین و بی نظیرترین آثار شیخ صدوق(ره) همو که او را به حق بایستی «شیخ مشایخ شیعه» و «رکنی از ارکان شریعت» نامید، کتاب «اعتقادات» می باشد. کتاب «اعتقادات» اثری است در ۴۵ فصل که شیخ صدوق(ره) دوره ای از عقاید مهم اسلامی را با استفاده از آیات و روایات معصومین(ع) بیان نموده است. از خصوصیات این اثر بیان اعتقادات خود شیخ به صورت جمع بندی شده می باشد. آنچه مسلم است فرق است در باب بندی احادیث، بیان روایات، بررسی اسناد و متن احادیث، جمع بندی آنها در کتب و بیان اعتقادات شخص با وجود آنکه همه آنها نشأت گرفته از آیات و روایات باشند. بی شک شیخ در جمع آوری و تألیف کتب سرآمد روزگاران است لیکن اقدام بی نظیر شیخ در بیان مکتوب عقاید خویش که در حقیقت بیان عقاید یک عالم شیعی ۱۲ امامی است و عرضه آن به عموم و قراردادن آن در بوته بررسی و نقد، در تاریخ بی مثال است.

شیخ صدوق(ره) در کتاب «اعتقادات» از عقاید خود در باب اصول دین از جمله توحید و عدل و نبوت و امامت و معاد سخن گفته و به صراحت در هر بخشی «قال ابوجعفر» اشاره می گردد تا مشخص شود آنچه آورده شده اعتقادات خود شیخ بوده و طبعا قابل بررسی و نقد می باشد و چه زیبا حرکتی بود کار شاگرد بزرگوار جناب صدوق، شیخ مفید (ره) که نخستین ناقد این مجموعه لقب گرفت، که هر سخنی غیر از سخن معصوم قابل انتقاد است و ممکن الخطا و نیست عصمت برای آن حتی اگر فقیه و عالمی چون شیخ صدوق(ره) بیان کننده آن باشد.

شیخ صدوق(ره) اقدام بی نظیری انجام داد که می توان به صراحت «رشادت علمی» را برآن نام نهاد. چرا که بیان اعتقادات علاوه بر اینکه می تواند از سویی چراغ راه ره گم کرده گان باشد، از سویی دیگر ایجاد چالشی در بین محققان بوده که بیاندیشند در اعتقادات یک عالم جلیل القدری که خود نگهبان حریم اعتقادی تشیع بوده و لب به سخن گشایند،سخنی که حریم عقاید استاد را نشانه گرفته باشد.

شیخ نوشت تا بخوانند عوام و راه یابند به حق. شیخ نوشت تا بخوانند خواص و بیاندیشند و تعقل و تفکر در جایگاه خویش رخ نماید. شیخ نوشت تا تعبد مانع اندیشه ورزی و نقادی علماء نگردد. شیخ نوشت تا شاگردانش نیز بنویسند و بیاموزند که چگونه بایست صریح بود و با نهایت ادب آنچه آموخت را به عرصه آورد و شیخ نوشت تا الگویی باشد برای همه آنهایی که باید بدانند که بیان اعتقاد و اصلاح آنها می تواند پاسخ در آخرت را سهل تر نماید و چه زیباست که بیان اعتقاد به تصحیح اعتقاد نیز منجر شود.

آنچه در این فرصت به آن خواهیم پرداخت بیان اعتقادات شیخ در باب احادیث وارده در طب می باشد که ایشان در باب ۴۴ تحت عنوان «باب الاعتقاد فی اخبار الوارده فی الطب» به آن اشاره داشته اند. اینکه چرا شیخ صدوق در کتابی که مملو از بیان اصول و مهمات دین است به این باب نیز اشاره نموده است، خود جای اندیشه دارد ولی آنچه مسلم است اینکه در زمان حیات شیخ بی شک این احادیث نقش کلیدی داشته و در جامعه حضور پررنگی داشته اند که شیخ صدوقی که درباب هیچ کدام از فروع دین به بیان اعتقاد نپرداخته و از اخلاقیات نیز در این کتاب خبری نیاورده، لیکن در باب اخبار رسیده در طب اسلامی سخن گفته است ،آنهم شرح اعتقاد خود را.

شیخ در چند فصل آخر به بیان عقایدش در باب احادیث و موارد و مشکلات مطروحه در آن باب از جمله در باب احادیث مجمله و مفسره و اختلاف در حدیثین پرداخته و آنگاه سخن از روایات وارده در طب، که نشانگر این می باشد که جامعه ابتلای عظیمی به این باب داشته که رئیس المحدثین قلم به دست گرفته و خط فکری و عقیده قلبی خود را بیان می دارد تا رافعی باشد برتمامی آشفتگی های ایجاد شده و بیانی برای همه آنهایی که گوشی برای شنیدن و چشمی برای نظاره داشته باشند.

اسلام به عنوان دین خاتم و نسخه نهایی و برنامه کامل به مردم روزگاران عرضه شده است. بدیهی است این روش و آیین نهایی تمامی جوانب زندگی بشر را مدنظر داشته و چراغ هدایت را در برابر تمام تاریکی های ضلالت و گمراهی افراشته است. اسلام دین و آیین آبادانی این دنیا و دنیای آخرت است. آبادانی این سرا ممکن نخواهد بود مگر، ایجاد فضایی پر از صحت و امید. مملو از سلامتی و نشاط. عاری از غصه و غرق در آرامش و چنین بهشت زمینی ممکن است به شرط عمل به روش و آیین.

احکام شریعت همه و همه سامان بخش روابط جامعه با خود و خدای خویش و محیط حیات خود می باشد و عمل به آنها به بارآورنده جمیع خیر دنیا و همه خیر آخرت. اسلام جامعه ای دور از زشتی ها را برای انسان مومن به ارمغان می آورد، دور از مریضی ها، دور از کثیفیها، دوراز همه آنهایی که برای خود و جامعه و رابطه اش با خدای بی همتا مضرند.

آیات و روایات وارده در مباحث سلامتی و صحت در اسلام که لازمه یک جامعه تراز اسلامی می باشد، چند قسم است. اهم آنها توصیه هایی هستند برای رعایت نظافت و بهداشت فردی و محیطی، همان نظافتی که از ایمان شمرده شده است و گذشت زمان نه تنها از ارزش آنها نکاسته، بلکه جهان علم هرچه بیشتر به اهمیت آنها پی برده است. این توصیه ها هم از نوع پیراستن است و هم از نوع آراستن. پیراستن از زشتی و کثیفی و در نتیجه شیوع بیماری و امراض و آراستنی که باعث رواج زیبایی و خوبی و نشاط در جامعه می گردد. توصیه هایی که نه تنها فرد، بلکه جامعه را هم از خود متاثر ساخته و عمل به آنها فضای تنفس جامعه را بدل به فضایی شورآفرین و نشاط آور می سازد.

نوع دیگری از ماثورات، بیان خواص نعمتهای الهی در باب رفع عیوب و توان زایی می باشد. نعمتهایی که خداوند با حکمت والای خویش آنها را وسیله ای برای رشد و پیشرفت و رفع نواقص خلیفه خویش در جهان هستی قرار داده است. این نعمت ها اعم از خوراکی ها و آشامیدنی ها و سایر عوامل موجود در طبیعت می باشند. اسلام به بهره بردن از خیرات و برکات آنها توصیه کرده و علم انسان جاهل را به آنها عامل شده و از مضرات آنها برحذر داشته تا زیاده روی و در جای خود بهره مندنشدن، باعث آسیب و مشکل نگردد و صد البته دستور اساسی اسلام در باب نعمتهای الهی رعایت حد اعتدال است و دوری از افراط که مشکل ساز است و تفریط که پسندیده نیست.

نوع سوم از آیات و روایات بیانگر راه چاره برای افرادی که به بیماری و عوارض آن دچارگردیده اند می باشد . واضح است که جسم آدمی با توجه به شرایط محیطی و شیوه مدیریت اعمال شده برآن، قابلیت مراقبت خود در مقابل آفات و یا برعکس آسیب دیدگی ناشی از عدم دقت لازم در نگهداری خویشتن را دارد. اسلام برای همه آنهایی که دچار بیماری می شوند قواعد کلی دارد که پایه مستحکم اعتقادی است و از سوی دیگر احادیث و سنت ائمه دین در برخی اوقات راهنمای مبتلایان به عوارض گوناگون بوده است. این نوع روایات در جامعه اسلامی به «طب اسلامی» مشهور می باشد، که البته نامگذاری چندان جامعی به نظر نمی رسد.

در این باب دین خاتم قاعده اولیه ای مطرح می کند آنجا که در تقسیم علم، علم ادیان و علم ابدان را به صورت هموزن بیان می نماید. قاعده ای که اهمیت علم یافتن به جسم و خواص و کاستی های آن را خاطر نشان می سازد و از آن به عنوان علم با ارزش یاد می شود. دین خاتم سخن از علم بشری در باب ابدان میزند. علمی که خالی از راهنمایی های دین نبوده و نمی تواند باشد. دینی که راهنمایی هایی ناشی از بهترین توضیح ها را در باب جسم و روح انسانی بیان نموده و جهل انسانی را با شاه کلیدهایی به سوی علم رهنمون می سازد. راهنمایی هایی که اوج کمال است و نهایت راستی و غیرقابل انکار و تکذیب و این اعتراف بشر همیشه آزمایشگر است که تاکنون نفی براین علم دین محور را نتوانسته رو نمایند.

از سوی دیگر اصل کلی و قاعده طلایی ارائه شده از طرف دین خاتم در این باب، یک جمله کلیدی است که پایه ای از اعتقاد مومنین را تشکیل می دهد و آن اینکه «خداست شفا دهنده و طبیب واقعی». اوست که هر دردی را دوایی و هر مرضی را شفایی و هر عیبی را چاره ای نهاده است. اوست که همیشه هست و غایب نخواهد شد و بی او و عنایتش، چرخ گردون را چرخی نخواهد چرخید و این پایه عظیم و مهم اعتقادی است که بیماری را آزمایش برای مومن جلوه داده و شکر و عدم ناشکری را اصل اول در رفع آن، توکل و توسل را اصل دوم و چاره جویی دارویی باعنایت به حکمت الهی در باب قراردادن خواص