پاورپوینت کامل مشکل احزاب در کشور ما ۴۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مشکل احزاب در کشور ما ۴۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مشکل احزاب در کشور ما ۴۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مشکل احزاب در کشور ما ۴۷ اسلاید در PowerPoint :

یگانه راه رهایی از این چرخه­ بی‌برکت، آن است که مجموعه‌ای از اندیشمندان و کارشناسان و سیاست­گذاران دلسوز، دست به دست هم بدهند و بر اساس سند نهایی چشم‌انداز بیست‌ساله‌ کشور دست به کارشناسی بزنند.

یگانه راه رهایی از این چرخه­ بی‌برکت، آن است که مجموعه‌ای از اندیشمندان و کارشناسان و سیاست­گذاران دلسوز، دست به دست هم بدهند و بر اساس سند نهایی چشم‌انداز بیست‌ساله‌ کشور دست به کارشناسی بزنند.

متن پیش رو یادداشتی است از دکتر سیدیحیی یثربی استاد بازنشسته فلسفه دانشگاه تهران در مورد پاورپوینت کامل مشکل احزاب در کشور ما ۴۷ اسلاید در PowerPoint که اکنون متن کامل آن از نظر شما می گذرد.

برای تحقق یک انتخابات کارآمد و درست و برای سامان­دهی مدیریت دولت­ها و نظارت بر عملکرد آنان، ما باید دست­کم در جامعه‌مان دو حزب اصلی داشته باشیم. چنان‌که می‌دانیم در جامعه‌های پیشرفته با گذر از مراحل مختلف تکاملی، چند حزب اصلی بر اساس کارشناسی، عهده‌دار تدبیر علمی جامعه‌اند. ما نیز که جمهوریت را به عنوان قالبی برای محتوای اسلامی نظام، پذیرفته و انتخابات را به عنوان یک عامل کارآمد برای ارزیابی کارکردها و انتقال قدرت، برگزیده‌ایم باید از شرایط ضروری و لازم آن انتخابات غفلت نکنیم و دست­کم دو حزب یا جمعیت اصلی تشکیل دهیم تا بتوانند دو هدف اصلی را دنبال کنند:

الف: خروج جامعه از حالت زیان‌بار «دولت- اپوزیسیون» سنتی و ورود آن به وضعیت مقبول و منطقی «دولت- ملت» و مبارزات حزبی. ب: سامان­دهی یک نظام کارشناسی علمی و کارآمد.

روشن است که با تشکیل دو حزب و جمعیت، در حقیقت ستاد کارشناسی و هدایت علمی جامعه فراهم می­آید. حزب یا جمعیت سیاسی، عامل اسارت مردم نیست، بلکه ستاد کارشناسی و آگاهی و هدایت علمی آنان است. چنان‌که جراحی قلب را نمی‌توان مستقیماً به مردم ارجاع داد، بلکه باید تیمی از متخصصان، این کار را برعهده گیرند، تدبیرهای جامعه را نیز نمی‌توان از توده‌ی مردم انتظار داشت. توده‌ی مردم انگلیس و آلمان، سیاست­های داخلی و خارجی آن کشور را تعیین نمی‌کنند، بلکه ستادهای کارشناسی احزاب و مراکز قدرت هستند که تدبیر کار را بر عهده دارند.

در کشور ما از استقرار مشروطیت تاکنون، حزب­های گوناگونی تشکیل شده‌اند که هنوز هم تشکیل حزب در جامعه ما کاری است رایج. اما این احزاب نتوانسته­اند کارآیی داشته باشند یعنی مدیریت جامعه را سامان­دهی کنند و بر رفتار کارگزاران نظارت داشته باشند، زیرا بیشتر حزب­های ما به وسیله­ی کسانی تشکیل می­شوند که درک دقیقی از حزب ندارند و حزب را نه به خاطر ملاحظات دقیق علمی، بلکه به خاطر مصلحت­های سیاسی خودشان تشکیل می­دهند. به همین دلیل احزاب در کشور ما ویژگی‌هایی دارند که مواردی از آن‌ها را به اختصار مطرح می‌کنیم:

۱-­ احزابی که آن­ها را به طور مستقیم یا غیرمستقیم، دولت‌ها به وجود می‌آورند، نه کارشناسان علمی و بی­طرف؛ این‌گونه حزب­ها پدید می‌آیند، عضو می‌گیرند و هر وقت هم که شرایط عوض شد، منحل می‌شوند و از یاد می‌روند. از نمونه‌های بارز این‌گونه حزب­ها پیش از انقلاب اسلامی می‌توان از حزب ایران نوین، مردم و رستاخیز نام برد که حزب را تشکیل می‌دادند، سپس مردم را وادار می‌کردند که در آن­ها ثبت‌نام نمایند.

۲-­ احزابی که در تعارض با قدرت پدید آمده‌اند؛ این‌گونه حزب­ها هم مانند حزب توده، جبهه­ی ملی، از هرگونه کمک به پیشرفت امور کشور ناتوان بوده و هستند. تنها کاری که از آن‌ها برمی‌آید همان مخالفت و ایجاد تشنج و بحران است که سرانجام هم به نتیجه مطلوبشان نرسیده، با تغییر شرایط از بین رفته و فراموش شدند.

۳-­ احزابی که بصورت مقطعی در اثر ضعف قدرت مرکزی، یا تسامح مصلحتی آن، یا شرایط خاص بحرانی، یا جوسازی‌های سیاسی، فعالیت‌های انتخاباتی، اقدامات فردی و غیره پدید می­آیند. ما پس از پیروزی انقلاب اسلامی نیز شاهد این‌گونه احزاب بودیم. مانند حزب جمهوری اسلامی، خلق مسلمانان ایران، آرمان مستضعفان، جمهوری اسلامی ایران، سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی، کارگزاران و غیره.

۴-­ در این‌گونه شرایط علاوه بر احزاب جدید، احزاب منحل شده یا فروپاشیده سابق هم، دوباره سربلند کرده و دست بکار می‌شوند. مانند فعالیت دوباره جبهه­ی ملی و حزب توده در اواخر رژیم پهلوی.

ما به خاطر گنجایش مقاله، دراین‌باره بیش از این توضیح نمی­دهیم. اینک به شرایط اصلی یک حزب علمی و کارآمد می­پردازیم:

الف) هر دو حزب یا جمعیت، اولاً اصول و چهارچوب اصلی نظام سیاسی کشور را بپذیرند و ثانیاً برنامه‌ی کلان جامعه را بر پایه‌ی کارشناسی علمی قبول کنند، زیرا این اصول بر پایه‌­ی باورها و آرمان‌های جامعه استوارند. و این برنامه‌ی کلان علمی بر کارشناسی علمی استوار است که متن سیاست مدیریتی جامعه را تشکیل می‌دهد. بنابراین هر حزبی نیز به نوبه‌ی خود باید بر استقرار و پایداری آن اصول و نیز برای اجرای هرچه بهتر آن برنامه‌ی کلان تلاش کند. بدیهی است که پیشنهادها و تلاش‌های هر حزبی در چهارچوب همان برنامه‌ی کلان خواهد بود.

چنین احزابی حتماً پایبند آن اصول و این برنامه خواهند بود. و نیز در برابر مردم برای همیشه مسئول و پاسخ‌گو خواهند ماند. و هر کس که به مسئولیتی برگزیده شود، چهارچوب رفتار خود را خواهد دانست و به این اصول و آن برنامه وفادار خواهد ماند.

ب) هر دو حزب بر اساس باورهای درست و برنامه‌های عملی هماهنگشان از مشروعیت برخوردار بوده و بدون شک و تردید و نگرانی، امکان دست‌یابی به حاکمیت جامعه را داشته باشند. و چنین نباشد که یک رییس‌جمهور پس از هشت سال خدمت، کار را رها کند و برود و هیچ نهاد پاسخ‌گویی وجود نداشته باشد.

ج) هر دو حزب از حق مبارزه و امکانات لازم آن بهره‌مند باشند؛ یعنی هر دو حزب با تبلیغات و تلاش قانونی بتوانند با جلب آرای مردم به قدرت برسند.

د) هر دو حزب با هم در تعامل و تبادل اطلاعات مستمر باشند و هر حزبی حاکم شد، کارشناسان و مدیران حزب دیگر به صورت دولت سایه، در کنار حزب حاکم بوده و با مراکز مدیریت در ارتباط دائم باشند.

هـ) هر دو حزب با تکیه بر آگاهی و عقلانیت مردم، با منطق و استدلال به نقد طرف مقابل پرداخته و از رفتارهای متکی بر احساس و عواطف توده و تخریب و تحریم طرف مقابل و تندروی و خشونت بپرهیزند و نیز برنامه و طرح‌های جانشین خود را با دلایل و اسناد به طور دقیق به اطلاع مردم برسانند.

و) احزاب باید مدت‌های طولانی فعال باشند تا مردم از برنامه‌های آنان باخبر گردند. احزاب، با سابقه‌ی ده‌ها یا صدها ساله می‌توانند با مردم رابطه برقرار کنند، نه احزاب و جمعیت‌های مقطعی و خلق‌الساعه.

متأسفانه ما از روزی که کوشیده­ایم تا حزب داشته باشیم، هیچ‌گاه به تأسیس حزبی که دارای شرایط لازم باشد، موفق نشده­ایم. آن­چه در این مدت به نام حزب، جمعیت، جبهه، جناح، تشکل و جامعه تأسیس کرده‌ایم، هیچ یک درون‌مایه و اوصاف و لوازم یک حزب در جامعه­ی مدنی را نداشته‌اند. برای اینکه:

یک-­ قدرت محورند نه دانش‌محور: و لذا بیش از آنکه به برنامه‌های ریز عملی بپردازند، به قدرت رسیدن خود را هدف قرار می‌دهند.

دو-­ نداشتن طرح و برنامه­ی عملی. این احزاب و تشکل‌ها غالباً اساسنامه و مرامنامه ندارند تا چه رس