پاورپوینت کامل تأملی در فرهنگ فولکلور ۵۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تأملی در فرهنگ فولکلور ۵۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تأملی در فرهنگ فولکلور ۵۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تأملی در فرهنگ فولکلور ۵۸ اسلاید در PowerPoint :

من شخصاً اصطلاح «فولکلور» را برای اولین بار در سال‌های کودکی و نوجوانی‌ام در نوشته‌های صادق هدایت دیدم و می‌دانیم که کلمه‌ای است مرکب از دو واژه «فولک» (folk) به معنای مردم و توده، طبقات و به قول رایج امروز اقشار مختلف و «Lore» به معنای دانش، عقیده، اطلاع و آگاهی. و گویا نخستین‌بار توسط آمبرویز مورتن (Ambrois morton) در سال ۱۸۸۵ میلادی به کار رفته و از آن زمان به بعد کم‌کم بر زبان‌ها و قلم‌ها جاری شده و شهرت در خوری نیز پیدا کرده است. البته قبل از هدایت، پژوهندگان دیگری ـ چه خارجی و چه ایرانی ـ‌ نسبت به گرد‌آوری ادبیات شفاهی مردم کوشش‌هایی داشته‌اند که در ادامه به آن خواهم پرداخت.

من شخصاً اصطلاح «فولکلور» را برای اولین بار در سال‌های کودکی و نوجوانی‌ام در نوشته‌های صادق هدایت دیدم و می‌دانیم که کلمه‌ای است مرکب از دو واژه «فولک» (

folk

) به معنای مردم و توده، طبقات و به قول رایج امروز اقشار مختلف و «

Lore

» به معنای دانش، عقیده، اطلاع و آگاهی. و گویا نخستین‌بار توسط آمبرویز مورتن (

Ambrois morton

) در سال ۱۸۸۵ میلادی به کار رفته و از آن زمان به بعد کم‌کم بر زبان‌ها و قلم‌ها جاری شده و شهرت در خوری نیز پیدا کرده است. البته قبل از هدایت، پژوهندگان دیگری ـ چه خارجی و چه ایرانی ـ‌ نسبت به گرد‌آوری ادبیات شفاهی مردم کوشش‌هایی داشته‌اند که در ادامه به آن خواهم پرداخت.۱

باید گفت که ادبیات شفاهی ملل ـ و البته ایران ـ‌ از زمان‌های گذشته و بسیار دراز، آن زمان که انسان خود را شناخته و به کار و خلاقیت پرداخته و برای گریز از مرگ و گرسنگی، فعالیت‌های معیشتی را شروع کرد؛ آغاز شده و گام به گام با انسان رشد و تعالی یافته است.

به این جهت ادبیات و فرهنگ شفاهی بر ادبیات و فرهنگ مکتوب تقدم دارد که اساساً قبل از اختراع خط و پیدایی ادبیات به‌وجود آمده و به سوی ترقی و تکامل حرکت کرده است.

همزمان و همگام با اختراع خط و پدیداری ادبیات و هنر، رشد کرده و خود را با جوامع جدید تطبیق داده و همین جا باید گفت که ویژگی ممتاز «فولکلور»، جمعی بودن و اجتماعی بودن آن است.

فرهنگ توده، هنر عوام یا عامیانه یا مردمی است که ماحصل تجربیات چندین چند سده‌ای است که از گذشتگان‌مان برای ما باقی مانده و آینه روشن و تمام نمای آرزوها و آمال ملت و اقوام ایرانی است و بر نحوه و کیفیت زندگی تاریخی ما ناظر است.

فرهنگ فولکلور یا فرهنگ مردم به قسمت‌های متعدد و متنوعی را مشتمل است؛ از جمله: واژگان مندرج در گویش‌ها، آوا شناسی مجموعه لغات محلی و تفاوت آنها با لهجات وابسته به هم و مقایسه آنها با زبان رسمی، ضرب‌المثل‌ها، چیستان‌ها، ترانه‌ها و اشعار محلی، موسیقی محلی، آلات و ادوات مورد استفاده مردم هر منطقه، ورزش‌ها و بازی‌های آنان؛ آداب و رسوم آن قوم (قوم، طایفه، عشیره، روستا و محله‌های مورد نظر)، باورها و احیاناً خرافات، لالایی‌ها و سرگرم کردن کودکان، بازی‌های بچگانه، سوگسرودها و شادیانه‌ها (اشعاری که در سوگ درگذشتگان خوانده می‌شود و بالعکس سروده‌های شادی که در اعیاد و مجالس عقد و عروسی و ختنه‌سوران، رفت و برگشت سفر حج یا اماکن متبرکه دیگر (چاووش خوانی) و … که مادر این مقالت به بعضی از آنها ‌خواهیم پرداخت.

پیشینه فولکلور پژوهی در ایران

تهیه و گردآوری فولکلور یا فرهنگ عوام از قدیم الایام تا حدی مورد نظر بوده و آثاری نیز در این زمینه موجود است، اما در زمان معاصر به‌طور جدی‌تر به آن پرداخته شده و صادق هدایت جزو پیشاهنگان و راهگشایان این امر مهم و فرهنگی بوده است.

او اصول مدونی را برای تهیه این آثار که نوعاً و عموماً شفاهی هستند، ارائه و منتشر کرد و خود به طور فنّی سیستماتیک به این کار پرداخت. البته قبل از او چندین مورد از رضایت‌های سامان داده شده و بهنجار در جهت گردآوری واژگان‌ها و متل‌ها و واسونک‌ها و ترانه‌های عاشقانه روستایی و محلی و غیر آنها بخصوص از سوی خارجیان مقیم ایران صورت گرفته بود.

باید از هانری ماسه فرانسوی اسم برد که در سال ۱۳۰۱ ش، به ایران سفر و به‌طور علمی و به‌عنوان یک کار ارزنده پژوهشی غیرشخصی به گردآوری آثار و اسناد و ضرب‌المثل‌ها و متل‌های علمی همت گماشت و مبحث مردم‌شناسی را به طور عامیانه مطرح کرد. عنوان کتاب که بعداً در این زمینه به زبان فرانسوی منتشر کرد، معتقدات و آداب ایران است که خوشبختانه به فارسی ترجمه شده «کلنل لریمر انگلیسی» نام برد که همراه همسرش که در زمان جنگ بین‌الملل اول (۱۹۰۸ تا ۱۹۱۸ میلادی ـ ۱۲۷۶ شمسی) در ایران بوده، درباره فولکلور کرمان مناطق بختیاری و دزفول، تحقیقی هر چند ناقص اما سودمند انجام داد و مقداری از افسانه‌های آن مناطق را در کتابی با مشخصات ذیل گردآوری و در سال ۱۹۱۹ میلادی به طبع رسانده است:

Lorimer, D.L.R. and E.O. – Parsian, Tale, written down for the first time in the orginal kermani and bakhtiari and translation, 1919

.

خانم «لریمر» در این کار سهمی بسیار ارزنده داشته و با دقت و علاقه‌مندی این کار را انجام داده است. کلنل لریمر در ایام یاد شده در کرمان، دزفول و مسجد سلیمان، مأموریت‌هایی داشته و آنها اوقات فراغتی داشته‌اند و با حوصله تمام این کار را به سامان آوردند. در این کتاب واژگان لهجه‌ها با خط فنوتیک (آوانگاری) نوشته شده و طبعاً خواندن آن‌ها را تسهیل می‌کند.

آقای «اون والا» از پارسیان هند که پزشک میسیون علمی فرانسه در شوش بوده (بین‌ سال‌های ۱۹۲۰ تا ۱۹۳۲ میلادی ـ ۱۹۲۸ تا ۱۳۹۰) کتاب کوچکی درباره لهجه‌‌های دزفولی و لری لکی نوشته که در آلمان چاپ شده است.

اولین گام‌ها در راه جمع‌آوری موسیقی محلی ایران را کلنل محمدتقی خان پسیان، ابوالحسن صبا، معتمد وزیری، روبیک گریگوریان و … برداشته‌اند. صادق هدایت نیز در این زمینه، به‌خصوص روی ترانه‌های رایج در بین مردم، زحماتی کشیده که به چاپ رسیده‌اند. فعالیت‌های به سامان رسیده هدایت در زمینه فرهنگ عامیانه، به قرار زیر است:‌

ـ‌ اوسانه: مجموعه‌ای است متضمن پاره‌ای از ترانه‌های عامیانه که به سال ۱۳۰۹ چاپ شد.

ـ نیرنگستان: رساله‌ای است در اعتقادات عامیانه که بیشتر جنبه مذهبی گرفته‌اند و نیز آداب و رسوم خرافه‌آمیز بوده، ۱۲۰۹ش.

ـ فولکلور یا فرهنگ توده: چند مقاله درباره نمونه و دستورالعمل گردآوری و تدریس فرهنگ عامه که در سه‌شماره از سال دوم مجله ماهانه «سخن» به چاپ رسید.

ـ طرح کلی برای کاوش فولکلوریک منطقه: مقاله‌ای پیرامون لزوم پرداختن به فرهنگ عامیانه و تحقیق فنی درباره آن که در شماره ۴ سال ۲ سخن چاپ شده است.

ترانه‌های عامیانه: مقاله‌ای است که طی آن نمونه‌های جالبی از ترانه‌های عامیانه فارسی، راه‌هایی برای نحوه درست خواندن آنها ارایه شد.

مثل‌های فارسی: که به افسانه‌ها و داستان‌هایی که مادران معمولاً به‌هنگام خواباندن اطفالشان برای آنها می‌خوانند یا می‌گویند، اطلاق می‌شود.

ـ جادوگری در ایران: این مقاله به زبان فرانسه نوشته شده و در سال ۱۹۲۶ میلادی در شماره ۷۹ مجله «

le voilede asia

» به چاپ رسید. ترجمه مقاله در مجله جهان نو، سال دوم مندرج است. هدایت علاوه بر گردآوری و تدوین سیستماتیک فرهنگ عامیانه، از آن جایی که نویسنده‌ای رئالیست بود و با واقعیات عریان زندگی سروکار داشت، در داستان‌هایش نیز از زبان پرسبو ناژها که اغلب متعلق به طبقات فقیر و درمانده و عقب نگه داشته شده بودند، عبارات و کلماتی عامیانه و زبانزدها و حتی گاهی دشنام‌هایی را بیان می‌کند که می‌توانند قسمتی از فرهنگ عوام باشند. استاد مجتبی مینوی در جایی نوشته‌اند که هدایت بیش از ۲۰۰۰ ضرب‌المثل و عبارت عامیانه را در اختیار علی اکبرخان دهخدا قرار داد تا در لغت نامه‌اش‌ از آن‌ها استفاده کند.

با مطالعه کتاب «علویه خان و ولنگاری (۱۳۱۲ش) هدایت از زبان زن متکدی بیسواد تا حدی لمپن با تعداد زیادی ضرب المثل و عبارات عامیانه آشنا می‌شویم. البته قبل از هدایت، سیدمحمدعلی جمال‌زاده و حسن مقدم (علی نوروز) نیز زبان عامیانه را در آثار و داستان‌های خود به کار برده و مقادیری از واژه‌ها و عبارات فولکلور یک را به خوانندگان عرضه کرده‌اند.

اولین بحث روی فولکلور ایران توسط هدایت در مقاله‌ای تحت عنوان: «ترانه‌های عامیانه» در اولین شماره مجله موسیقی (۱۳۱۸ش) چاپ شد و هدایت پس از تاکید بر اهمیت ترانه‌های عامیانه و ریشه‌های پیدایی آن‌ها می‌گوید: «ترانه‌های عامیانه کاملاً با احتیاج هنری ملت تطبیق می‌کند. حس هنر و زیبایی در انحصار طبقات عالی و تربیت شده نیست.

نابغه‌های ساده‌ای نیز وجود دارند که در محیط‌های ابتدایی تولد یافته، احساسات خود را بی‌تکلف ـ بی تشبیهات ساده ـ به شکل آهنگ‌های ساده وترانه‌های عامیانه بیان می‌کنند. گاهی به قدری ماهرانه از عهده این کار بر می‌آیند که اثر آنها، جاودانی می‌شود. این نابغه‌های گمنام مولفین ترانه‌های عامیانه‌اند…»۲

ـ‌استاد محمد تقی ملک الشعرا بهار راجع به تصنیف و حراره مطالبی در کتاب سبک شناسی خود آورده‌اند و در مجله ایشان یعنی نوبهار مقاله‌ای با عنوان «آداب و رسوم مردمی در استرآباد» از محقق ناشناسی می‌خوانیم. که درتاریخ ۱۲۹۷ ش را دارد.

ـ محم