پاورپوینت کامل منشور مقاومت در مقابل نئولیبرالیسم ۳۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل منشور مقاومت در مقابل نئولیبرالیسم ۳۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل منشور مقاومت در مقابل نئولیبرالیسم ۳۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل منشور مقاومت در مقابل نئولیبرالیسم ۳۵ اسلاید در PowerPoint :

دکتر یوسف اباذری در همایش «هشت دهه علوم اجتماعی در دانشگاه تهران» سخنرانی‌ای ‌داشت با دو ادعای اصلی؛ اول اینکه اکنون فلسفه و گفتمان فلسفی عرصه را بر جامعه‌شناسی و گفتمان اجتماعی تنگ کرده است: «فلسفه الان دارد بلایی سر جامعه ایران می‌آورد که جا را برای جامعه‌شناسی تجربی تنگ کرده‌است» دوم اینکه فراخوان می‌دهد برای نسل آینده که «به شریعتی و آل‌احمد برگردید… جامعه‌شناس امروز باید عمیقاً برگردد به ریشه‌هایش و شروع به خواندن کند. به منابع اصلی رجوع کنید، محکومید این کار را بکنید وگرنه از بین می‌روید.»

سرنوشت جامعه‌شناسی را نباید به نبرد نظریه‌های اجتماعی گره زد

دکتر یوسف اباذری در همایش «هشت دهه علوم اجتماعی در دانشگاه تهران» سخنرانی‌ای ‌داشت با دو ادعای اصلی؛ اول اینکه اکنون فلسفه و گفتمان فلسفی عرصه را بر جامعه‌شناسی و گفتمان اجتماعی تنگ کرده است: «فلسفه الان دارد بلایی سر جامعه ایران می‌آورد که جا را برای جامعه‌شناسی تجربی تنگ کرده‌است» دوم اینکه فراخوان می‌دهد برای نسل آینده که «به شریعتی و آل‌احمد برگردید… جامعه‌شناس امروز باید عمیقاً برگردد به ریشه‌هایش و شروع به خواندن کند. به منابع اصلی رجوع کنید، محکومید این کار را بکنید وگرنه از بین می‌روید.» این سخن و موضع تأویل‌ها و نقدهایی را درپی داشت. دوم خرداد ماه در صفحه «اندیشه» مقاله‌ای از دکتر علی فردوسی، استاد دانشگاه نوتردام- سانفرانسیسکو، با عنوان «همسایگی فیلسوف و جامعه‌شناس در شهر» در تفسیر و ایضاح آن سخنرانی منتشر شد و اکنون مقاله دکتر محدثی را در این باره پیش رو دارید و در روزهای آتی یادداشت‌هایی از دیگر استادان پیرامون این موضوع منتشر خواهد شد. «ایران» صاحبنظران و اندیشمندان این حوزه را به ارزیابی دیدگاه‌های مطرح شده در این مباحثه‌ها فرامی‌خواند و از انتشار نقد و نظرها در این زمینه استقبال می‌کند.

فهم خویش را از سخنان استاد اباذری –که از طریق چند بار خواندن سخنانش و یک بار گوش دادن آن، بدان نایل شده‌ام- به‌نحو زیر صورت‌بندی می‌کنم. من لُبِّ سخن او را چنین فهم کرده‌ام:

حیات جامعه‌شناسی موکول به پذیرش وجود «جامعه» است. اگر جامعه‌ای موجود نباشد یا به‌عبارت دقیق‌تر، اگر تصوری از وجود جامعه موجود نباشد، جامعه‌شناسی بی‌بنیاد می‌شود اما چه نیرویی اگر این تصور را داشته‌باشد، بیشترین اهمیت را برای جامعه‌شناسی دارد:‌ دولت، زیرا اگر دولت تصوری از جامعه داشته‌باشد، خود را در قبال آن پاسخگو خواهد دانست اما اگر چنین تصوری نداشته‌باشد و جامعه در نگاه دولت به مجموعه‌ای از افراد بدل شود، آنگاه مشکلات و مسائل جامعه به مشکلات و مسائل فردی بدل می‌شود و رشته‌هایی چون «فلسفه» و «روانشناسی» اهمیت بیشتری می‌یابند.

جامعه‌شناسی وقتی می‌تواند ذی‌مدخل باشد که دولت تصوری از جامعه داشته‌باشد و خود را در قبال آن‌ مسئول بداند. در این صورت جامعه‌شناسی می‌تواند ذی‌مدخل باشد و حضوری نیرومند و مؤثر داشته ‌باشد زیرا «جامعه‌شناسی می‌خواست به شیوه‌ای تجربی به دولت و مردم جامعه کمک کند و میانجی این دو باشد. جامعه‌شناسی در این میان نقش بسیار زیادی داشت و این نقش را ایفا کرد. ما شاهد شکوفایی انواع و اقسام نظریه‌های جامعه‌شناسی بودیم. همه در سطح جهان با این نظریه‌ها کار می‌کردند و مهمتر از همه، وجه تجربی جامعه‌شناسی بود که البته بعد از انقلاب در سطح نظریه‌پردازی مغفول شد، اما برای همه بسیار مهم بود که جامعه‌شناسی باید به شیوه‌ای تجربی، میان افراد یک جامعه، میان دولت و ملت و میان دولت و خود دولت میانجی ایجاد کند. بنابراین جامعه‌شناسی به این عبارت یک علم مصلحانه است» (اباذری، ۱۳۹۴).

بدین ترتیب، اباذری سرنوشت جامعه‌شناسی را به درک دولت از جامعه و وظیفه‌ای که دولت برای خود در قبال جامعه قائل است گره می‌زند. بر اساس چنین نگرشی، اباذری تاریخ‌نگاری‌ خاص خود را از جامعه‌شناسی‌ ایران روایت می‌کند و آن را به سه مرحله‌ قبل از انقلاب، بعد از انقلاب و ماقبل پایان جنگ و بعد از جنگ هشت ساله تقسیم می‌کند. از نظر او در دوره قبل از انقلاب دولت تحت تأثیر الگویی جهانی «فکر می‌کرد که […] باید به مردم توجه کند و نواقص موجود را برطرف سازد. در نتیجه جامعه‌شناسی ایران در آن موقع از یک جایگاهی برخوردار بود» (همان). اما «بعد از انقلاب ماجرا عوض شد» (همان). نخست «به جامعه‌شناسی ظنین شدند» ولی با تلاش‌های برخی کنشگران علوم‌اجتماعی مثل دکتر توسلی جامعه‌شناسی «ماند و به کارش ادامه داد. در بخش‌های مختلف منجمله عشایر،‌ روستا، شهر، صنعت، توسعه و حرکت‌های جامعه، جامعه‌شناسی به‌کار گرفته شد» (همان).

محل نزاع استاد اباذری مرحله‌ سوم است که پس از جنگ هشت‌ساله و با پذیرش سیاست‌های نئولیبرالیستی توسط دولت وقت آغاز شد: «اما بعد از جنگ اتفاقی افتاد که ما چیز زیادی از آن نمی‌دانیم و آن را جدی نمی‌گیریم اما عوارض آن اتفاق […]. یک جریان اقتصاد نئولیبرالی آمد که از پایین همه‌چیز را گرفت» (همان).

از نظر اباذری این جریان با جامعه و جامعه‌شناسی چه کرد؟ این جریان دو کار کرد: ۱) تصویر و تصور دولت را از نقش خویش در قبال جامعه دگرگون کرد، ۲) تصویر و تصور دولت را از جامعه تغییر داد زیرا «این نحله دو قاعده دارد. […] اولین قاعده آن است که قوانین اقتصاد لایتغیر است و این قوانین لایت