پاورپوینت کامل خردورزی ناصرخسرو ۲۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل خردورزی ناصرخسرو ۲۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل خردورزی ناصرخسرو ۲۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل خردورزی ناصرخسرو ۲۹ اسلاید در PowerPoint :

اشاره: نهمین مجموعه درس‌گفتارهایی درباره ناصر خسرو به بحث و تحلیل «خردورزی از دیدگاه ناصر خسرو» اختصاص داشت که با سخنرانی دکتر غلامرضایی در مرکز فرهنگی شهر کتاب برگزار شد. آنچه در پی می آید، بخشهایی از سخنان ایشان است:

اشاره: نهمین مجموعه درس‌گفتارهایی درباره ناصر خسرو به بحث و تحلیل «خردورزی از دیدگاه ناصر خسرو» اختصاص داشت که با سخنرانی دکتر غلامرضایی در مرکز فرهنگی شهر کتاب برگزار شد. آنچه در پی می آید، بخشهایی از سخنان ایشان است:

ناصرخسرو شخصیت چندجانبه‌ای داشت: حکیم، شاعر، جهانگرد، دانشمند و متکلم. برخی از جنبه‌های فکری و اندیشه‌ای وی نیز ابعادی گسترده داشت. موضوع خرد و خردورزی در آثار و آفریده‌های فکری و ادبی ناصرخسرو جایگاه مهمی را داراست. او معتقد است فقط خرد انسان باعث می‌شود تا انسان قافله‌سالار و سردمدار سایر مخلوقات و موجودات روی زمین شود. عقل و خرد یکی از شاکله‌های اصلی در شعر و کتابهای اوست.

اگر بخواهیم فرهنگ ایران بعد از اسلام را از دیدگاه خردگرایی تقسیم کنیم، می‌توان به دو دوره شاخص اشاره کرد: یکی دوره‌ای است که اسمش را دوران خردگرایی می‌گذاریم. این دوره‌ای درخشان و طلایی در تاریخ و فرهنگ ایران بوده است. در پایان این دوره، در شعر، فردوسی را داریم که یکی از ستایندگان خرد است؛ اما دوره دوم که از اواخر قرن چهارم به تدریج شکل می‌گیرد و با حکومت غزنویان و سلجوقیان استمرار پیدا می‌کند، دورانی است که تقابلی میان خرد و عشق به وجود می‌آید.

معتزله، عقل‌گراترین فرقه کلامی

بزرگترین مظهر این نوع تفکر را در شعر فارسی می‌توانیم مولوی بدانیم. در دوران بعد از مولوی، سرگردانی میان عشق و خرد در ادب فارسی همچنان جریان دارد. در دوره اول با خردگرایی به عنوان یک جریان فکری و اجتماعی در جامعه روبرو هستیم. سابقه این خردگرایی دو علت بسیار مهم دارد: یکی مساله پیوسته بودن چند قرنی آن به تاریخ و فرهنگ ایران پیش از اسلام است. علت دوم این است که در چهار قرن نخستِ بعد از اسلام نوعی آزادفکری و آزاداندیشی وجود داشته و ظهور معتزله که عقل‌گراترین فرقه کلامی در دنیای اسلام بودند، مربوط به همین دوره است. این دوره‌ای است که برخورد و تضاد آرا و اعتقادات گوناگون در جامعه مشهود است.

همین دو عامل باعث می‌شود که در این دوره چنین کسانی را در فرهنگ ببینیم: فارابی، ابن سینا، ابوریحان، زکریای رازی، اخوان‌الصفا و متکلمان اسماعیلی‌مذهب مانند: ابویعقوب سجستانی، حمیدالدین کرمانی و خواجه مؤیدالدین شیرازی و افراد دیگری از این قبیل. اما از اواخر قرن چهارم نشانه‌های انقراض این جریان، آرام آرام در جامعه دیده می‌شود و نوع تفکر اشاعره به تدریج آشکار می‌شود و گروههایی مثل غزنویان و سلجوقیان که بیابانگرد بودند، به ‌سبب بی‌باکی و جنگاوری از آشفتگی‌های عصر استفاده می‌کنند و به حکومت می‌رسند. آنها نوعی تعصب بدوی و بیابانی از خودشان نشان می‌دادند که در مجموع باعث می‌شود جریان خردگرایی ضعیف بشود و به‌جایش نوع تفکر اشاعره و صوفیه جایگزین شود.

علم‌آموزی در روزگار ناصرخسرو

تسلط تدریجی اشعریان بسیار اهمیت دارد. آنها گروهی کلامی و اعتقادی بودند که عقل را در برابر شریعت قرار می‌دادند و معتقد بودند عقل بسیار ضعیف‌تر و کوچکتر از آن است که بتواند رموز شریعت را درک کند و به آن پی ببرد. در تفکر اشاعره بنا بر تسلیم و تقلید و عبودیت بود. همین جریان وقتی به متصوفه می‌رسد، تبدیل می‌شود به مقابله عشق با عقل. آنها عقل را در برابر عشق ناچیز می‌شماردند. علم هم در دوره تسلط اشاعره بیشتر به علوم دینی و علی‌الخصوص به فقه گفته می‌شد.

در آثار فارسی مثل کشف‌المحجوب هجویری، آثار سنایی و دیگر بزرگان این دوره وقتی به واژه علم برمی‌خوریم، معمولاً معنای علوم دینی را می‌دهد. آن وسعتی که معنای علم در نزد معتزلان داشت، آرام آرام رنگ می‌بازد. ناصرخسرو در «جامع‌الحکمتین» اشاره می‌کند که در زمان او علم‌آموزی هیچ اهمیتی ندارد. این سیمای عمومی قرن پنجم است. از قرن پنجم به این سو می‌توانیم بگوییم که تعداد انسانهای عقل‌گرا اندک است. بنابراین ظهور ناصرخسرو و خیام و مانند آنها جزء استثناهاست.

وقتی بحث از عقل می‌کنیم، دو نوع عقل را می‌توانیم نام ببریم: یکی «عقل آزاد» که عبارت است از آن خرد ناب و عام و کلی که در باب همه چیز می‌تواند داوری و اظهارنظر کند؛ مثلاً محمد بن زکریای رازی را می‌توان نماینده این نوع خردگرایی دانست. نوع دوم را می‌توان «خرد مقیّد» نامید؛ یعنی خردی است که در م