پاورپوینت کامل ارکان چهارگانه در آرمانشهر مهدوی ۶۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ارکان چهارگانه در آرمانشهر مهدوی ۶۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ارکان چهارگانه در آرمانشهر مهدوی ۶۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ارکان چهارگانه در آرمانشهر مهدوی ۶۸ اسلاید در PowerPoint :

یکی از ابعاد ویژه انسان، حس پرسش و جستجوگری از گذشته و حال و آینده خود و جهان و تحولات و رخدادهایی است که بنا است در آینده زندگی او و دیگر انسان‌ها، جامه ظهور و بروز به خود بپوشد. این حس مثبت نسبت به گذشته، میراثی به نام «تاریخ» را در تمدن انسان به‌وجود آورده ‌است. و در تمام اعصار، پیروان همه نحله‌های فکری و دینی، تلاش طاقت فرسایی داشته و دارند که بخوبی و تا حد ممکن بدانند که چه تحولات بزرگی در انتظار آنان و جهان است. به عبارت دیگر، می‌توان گفت این حس کاوش نسبت به آینده، بخشی از جهان‌بینی انسان را تشکیل می‌دهد

یکی از ابعاد ویژه انسان، حس پرسش و جستجوگری از گذشته و حال و آینده خود و جهان و تحولات و رخدادهایی است که بنا است در آینده زندگی او و دیگر انسان‌ها، جامه ظهور و بروز به خود بپوشد. این حس مثبت نسبت به گذشته، میراثی به نام «تاریخ» را در تمدن انسان به‌وجود آورده ‌است. و در تمام اعصار، پیروان همه نحله‌های فکری و دینی، تلاش طاقت فرسایی داشته و دارند که بخوبی و تا حد ممکن بدانند که چه تحولات بزرگی در انتظار آنان و جهان است. به عبارت دیگر، می‌توان گفت این حس کاوش نسبت به آینده، بخشی از جهان‌بینی انسان را تشکیل می‌دهد.قرآن‌مجید که آخرین صحیفه آسمانی و مطمئن‌ترین و جامع‌ترین گنجینه معرفتی محسوب می‌شود چشم‌اندازی روشن برای آینده بشریت پیش‌بینی کرده ‌است؛ پیروزی و نصرت مطلق حق و عدالت، میراث‌داری زمین توسط امت‌های استضعاف‌شده و حاکمیت صالحان از جمله پدیده‌های مثبتی است که در این کتاب آسمانی اسلام آمده‌است.طبق آنچه جزو بدیهیات و مسلمات دین اسلام و بویژه مذهب شیعه به‌شمار می‌آید، حکومتی جهانی با پیش‌زمینه منحصر به خود، توسط آخرین پیشوای معصوم، حضرت مهدی موعود عجل الله تعالی فرجه الشریف، تشکیل می‌شود. روشن است که حکومتی با آن مختصات، ظرفیت‌ها و قابلیت‌های ویژه‌ای می‌طلبد و پیش‌نیازهای مخصوص به خود را دارد. در این مجال کوتاه، درباره «مختصات حکومت جهانی امام زمان(عج)» بحث خواهیم کرد.

چو آفتاب می از مشرق پیاله برآید

ز باغ عارض ساقی هزار لاله برآید

نسیم بر سر گل بشکند کلاله سنبل

چو از میان چمن بوی آن کلاله برآید

حکایت شب هجران نه آن حکایت حالی است

که شمه‌ای ز بیانش به صد رساله برآید

(حافظ)

حاکمیت انسان کامل

برای اولین بار در سطح جهان قرار است که «انسان کامل» زمام امور را به‌دست گیرد. قبل از آن حکومت جهانی، در زمان انبیاء سلف و نیز پیامبر مکرم اسلام(ص) و امیرالمؤمنین علی(ع) در سطح منطقه‌ای خاص، آن‌هم به طور نسبی برای رسیدن به برخی از اهداف، انسان‌های کامل عهده‌دار حکومت شده‌اند که با موانع و مشکلات عدیده‌ای روبرو بوده‌اند. اما بسط ید انسان کامل آن هم به طور جهانی و یکپارچه در حکومت امام عصر(عج) رخ می‌دهد.

خود این ویژگی، دارای مظاهر و تجلیات متعددی است که فقط در اینجا به یکی از آنها اشاره می‌کنیم و آن تحول بزرگی است که در قسمت «شریعت» و «احکام الهی» رخ می‌دهد. روشن است که در زمان غیبت کبرای امام زمان(عج)، فقهای عادل هستند که پاسخگوی احکام شرعیه هستند. اما باید به این نکته اساسی توجه داشته ‌باشیم که بین «فقیه عادل» با «امام معصوم(ع)» فاصله بسیار زیاد و روشنی وجود دارد. فقیه نهایت تلاش خود را در احکام شرعیه به کار می‌گیرد و فتوا و حکمی صادر می‌کند که خودش آن را «حکم ظاهری» می‌نامد و روش و منهج خویش را «اجتهاد» نامگذاری می‌نماید. اما هیچگاه احکام فرعیه‌ای که محل بحث و اختلاف است، حکم واقعی نمی‌نامد که این امر در بسیاری از مسائل فقهی جاری است که کتب فقهی شاهد اختلاف فتاوا و آرای فقهیه است که فقط می‌توانیم به عنوان مثال در یک مسأله مالی اقتصادی مربوط به مذهب شیعه یعنی سهم مبارک امام در زمان غیبت، طی هزار سال گذشته، بین فقهای شیعه بیش از ۱۵ قول وجود داشته‌است. یا در یک مسأله عبادی _سیاسی نماز جمعه که اقامه آن چه حکمی دارد بین فقهای شیعه بحث بوده و هست. از فتوای وجوب عینی و وجوب تخییری گرفته تا فتوای به حرمت اقامه نماز جمعه در عصر غیبت امام زمان(عج) مطرح بوده‌است. این نهایت توش و توان فقیه ‌است که از طریق اجتهاد و تضارب ادله احکام، «حکمی ظاهری» را استنباط می‌کند و به مقلدین خود ارائه می‌دهد.

اما در حیطه احکام، کار امام معصوم، اجتهاد نیست که در محدوده «ادله ظنیه» است. بلکه او از «حکم واقعی» هر واقعه خبر می‌دهد. به عبارت دیگر، امام «مخبر» است نه «مجتهد». او از حاق و «متن واقع» خبر می‌دهد. او با «واقع احکام الهی» در ارتباط است و واقع «یکی» بیشتر نیست.

در مثال‌های یاد شده بالا، خمس و سهم امام در «متن واقع» یک حکم دارد نه ۱۵ حکم. نماز جمعه یک حکم دارد نه سه یا چهار حکم که گفته شود هم واجب است و هم حرام است یا اینکه به طور تردید بگوییم حکم او بین وجوب و حرمت است. یقیناً حکم واقعی نماز جمعه یک چیز بیشتر نیست و امام با «حکم واقعی» در ارتباط است. لذا در برخی روایات آمده‌است که وقتی امام زمان(عج) ظهور می‌فرماید برخی در باب احکام شرعیه الهی خواهند گفت او شریعت جدیدی آورده‌است.

در حیطه عمل نیز این تفاوت شگرف وجود دارد. نهایت امری که در زمان غیبت کبرای امام (عج) ممکن است اتفاق بیفتد زمامداری حاکم عادل است. اما باید توجه داشت، آنچه حاکم در حکومت جهانی دارا است «عصمت» است نه «عدالت»؛ و تفاوت بین «مقام عصمت» و «مقام عدالت» بسیار فراوان است و از نظر شکل و گستره نتایج به هیچ‌وجه قابل مقایسه نیست. از همین رو است که در روایات دینی از جمله در نهج‌البلاغه شریف وارد شده‌است که نباید کسی را با امام معصوم(ع) و اهل بیت پیامبر(ص) مقایسه نمود.

امام امیرالمؤمنین(ع) در خطبه دوم نهج‌البلاغه می‌فرماید: لایقاس بآل محمد صلی الله علیه و اله من هذه الامه احد- احدی از امت محمد صلی الله علیه و اله و سلم را نباید با اهل بیت معصوم او مقایسه نمود.

تحول بنیادین معرفتی

انبیا و ائمه‌اطهار(ع) در راه بسط و گسترش اهداف و برنامه‌های فرهنگی و اجتماعی خود با بزرگ‌ترین موانع و حجاب‌های جهل و تعصب مواجه بوده‌اند، لذا آمال و آرزوهای الهی آنان همیشه ناتمام می‌ماند. اما برای اولین بار در سطح جهان این موانع رفع یا به حداقل ممکن خود می‌رسد.

در روایات دینی ما، سخن از «کمال عقل» و «تحول عمیق معرفتی» در عصر ظهور امام‌زمان(عج) است. شاید منظور برخی تفسیرشان از کمال عقل، عقل تجربی باشد البته بدون شک، علوم‌تجربی و حسی به اوج کمال خود می‌رسد. اما به نظر می‌رسد که منظور از عقل، «عقل‌تجریدی فلسفی» بشر باشد. منظور از عقل تجریدی فلسفی، عقل هستی‌شناس بشر است؛ رسیدن به این واقعیت که از منظر «عقل عمیق توحیدی»، فقط یک هستی مطلق بر جهان حاکم است و آن وجود لایزال الهی است که همه در پرتو حاکمیت مطلقه او زندگی می‌کنند.

در حال حاضر، بشر در سطح کل جهان، از نظر عقل تجربی پیشرفت قابل توجه و چشمگیری پیدا کرده‌است، به گونه‌ای که وضعیت فعلی انسان از نظر پیشرفت صنعت و تکنولوژی به‌هیچ روی قابل مقایسه با صد سال پیش نیست. اما از نظر «عقل تجریدی توحیدی» هنوز تا رسیدن به نقطه کمال فاصله‌های زیادی دارد. اینکه انسان به این نقطه رسیده‌باشد و باور کرده ‌باشد که مبدأ مطلق تأثیرگذار در تمام هستی فقط یک موجود به نام «خداوند» است، در حد یک پدیده قابل انتظار می‌تواند مطرح باشد.

شاهد این تفسیر که منظور از عقل، «عقل تجریدی توحیدی» و «هستی‌شناس» است حدیث و روایت رسیده از وجود مقدس امام سجاد(ع) است که در جامع شریف کافی چنین آمده‌است:

سئل علی ابن الحسین علیه السلام عن التوحید فقال ان الله عزوجل علم انه یکون فی آخر الزمان اقوام متعمقون فانزل الله تعالی قل هو الله احد و الایات من سوره الحدید الی قوله و هو علیم بذات الصدور.( اصول کافی/ج۱/۱۱۴)

از علی‌ابن‌الحسین‌زین‌العابدین(ع) از توحید پرسیده‌شد، در جواب فرمودند: چون خداوند می‌دانست که در آخرالزمان جمعیت‌های ژرف‌نگر خواهند بود قل هو الله احد و آیات سوره حدید را تا آنجا که می‌فرماید و هو علیم بذات الصدور نازل فرموده‌است.

اصول تفکر فلسفی و هستی‌شناسانه قرآنی در سوره توحید و آیات اول سوره مبارکه حدید آمده‌است. حل عمیق مسائلی که در این دو سوره آمده‌ است در مرحله اول، و باوراندن به عقل و سپس به قلب، از آدمی موجودی می‌سازد که جهان و دنیا با تمام جلوه و زیبایی‌هایی که دارد ذره‌ای بیش نخواهد بود. آنان‌ که غیر خدا را بزرگ می‌بینند به این دلیل است که عظمت و بزرگی خدا برایشان مفهوم و هضم نشده‌است.

انسان توسعه نیافته از نظر «عقل تجریدی توحیدی»، در درک مسائل توحید و مسائل مربوط به مبدأ و معاد همانند کودک دو سه ساله‌ است. به عنوان مثال فکر کنید یک فیلسوف بخواهد با دقیق‌ترین الفاظ برای کودکی در سنین چهار-پنج سالگی توضیح دهد که لذت درک عقلانی چقدر است. و البته سخت‌تر آن است که یک عارف بخواهد لذات معنوی کشف و شهود را برای او توضیح دهد. او به هیچ روی توسعه و قابلیت درک این لذایذ را هنوز پیدا نکرده‌است. کودک چگونه عظمت و بزرگی قرآن و بالاتر از آن گوینده آن یعنی خدا را درک نماید. برخی علی‌رغم بالا رفتن سن به حسب گردش زمین و خورشید و گذر زمان عمومی عالم، از نظر درک هستی‌شناسانه در مرحله طفولیت قرار دارند. برای آنان آنچه محسوس است موجود و بزرگ است و آنچه با چشم سر دیده نمی‌شود یا نیست و یا مهم نیست و همیشه با دیده شک با آن مواجه می‌شوند.

قرآن، «تفکر حس‌مدار» که موجود را مساوی با محسوس می‌داند، سخت مورد نقد قرار داده ‌است و می‌فرماید: لاتدرکه الابصار و هو یدرک الابصار(انعام/۱۰۳) خداوند با چشم سر دیده نشده و قابل درک نیست و او است که همه را چه معقول و چه محسوس با تمام جوانب آن درک می‌نماید.

آنچه در آخرالزمان برای گروه‌هایی بویژه یاوران امام زمان(عج) اتفاق می‌افتد چیزی است که به طور خاص و بسیار محدود برای اصحاب خاص امیرالمؤمنین علی(ع) اتفاق افتاده‌است.

امام امیرالمؤمنین علی(ع) در حکمت ۲۸۹ نهج‌البلاغه بدون بردن نام از شخصی که به عنوان برادر خود در گذشته یاد می‌کند، تجلیل فوق‌العاده‌ای نموده‌است که برخی احتمال داده‌اند که جناب ابوذر غفاری یا فردی در طراز او باشد. جالب است که امام علی(ع) در تجلیل و توصیف او چنین آغاز فرموده‌اند: کان لی فیما مضى أخ فی الله و کان یعظمه فی عین