پاورپوینت کامل در بیان توانایی‌ و پویایی زبان فارسی ۳۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل در بیان توانایی‌ و پویایی زبان فارسی ۳۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل در بیان توانایی‌ و پویایی زبان فارسی ۳۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل در بیان توانایی‌ و پویایی زبان فارسی ۳۱ اسلاید در PowerPoint :

در طول روز، خودآگاه یا ناخودآگاه، چشم و گوش به صفحه جادویی تلویزیون می‌دوزم. من که خود سال‌هاست با مجموعه صداوسیما همکاری دارم و در شبکه‌های مختلف سیماوصدا، برنامه داشته و دارم، همواره و همیشه از به‌کاربردن کلماتی که معادلی معقول در زبان فارسی دارند و به زبان‌های بیگانه‌اند، خودداری می‌کنم، اما هنوز هم روح مرحوم علی نوروز (حسن مقدم) با «جعفرخان از فرنگ برگشته» زنده و حی و حاضر است و تا دلتان بخواهد، لغات فرنگی بر زبان گویندگان و مجریان و کارشناسان برنامه‌های مختلف جاری و ساری است: پایلوت، آف، ساپورت، اسپانسر، فیدبک، وُله، کات، بوم من، کَمر امن، هافتایم، اوکی، آی‌کیو و…

در طول روز، خودآگاه یا ناخودآگاه، چشم و گوش به صفحه جادویی تلویزیون می‌دوزم. من که خود سال‌هاست با مجموعه صداوسیما همکاری دارم و در شبکه‌های مختلف سیماوصدا، برنامه داشته و دارم، همواره و همیشه از به‌کاربردن کلماتی که معادلی معقول در زبان فارسی دارند و به زبان‌های بیگانه‌اند، خودداری می‌کنم، اما هنوز هم روح مرحوم علی نوروز (حسن مقدم) با «جعفرخان از فرنگ برگشته» زنده و حی و حاضر است و تا دلتان بخواهد، لغات فرنگی بر زبان گویندگان و مجریان و کارشناسان برنامه‌های مختلف جاری و ساری است: پایلوت، آف، ساپورت، اسپانسر، فیدبک، وُله، کات، بوم من، کَمر امن، هافتایم، اوکی، آی‌کیو و…

و انگار نه انگار که تمام این کلمات در زبان فصیح فارسی، معادل داشته و نیازی به استفاده از آنها نیست و فراموش کرده‌ایم که ضریب هوش، بسیار خوب، پشتیبان، تمام یا خاموش، بریدن یا برش و… بهترین معادل‌های برخی از این کلمات است و شاهد مدعا، فرهنگ‌های شفاهی، مشاغل، بر و بچه‌های قرون و مردم طهران؛ آفتی که طی سه دهه گذشته باور و وسایل (با وسائط) ارتباطی جدید، به جان زبان و ادبیات فارسی افتاد، کم از تخریبی نیست که طی یک قرن اخیر،‌ تحت عنوان «نوگرایی» به ویرانی ادبیات و زبان ما کمر همت بست. نشر پارسی که نغزگویانی چون سعدی را به خود دیده بود،‌ به جای ساده‌نویسی و روان‌گویی، به دام مغلق‌نویسی و «قلمبه سلمبه» نگاری افتاد و میرزا مهمدی خان استرآبادی در «دُرّه نادری» و میرزا محمدصادق در «تاریخ گیتی‌گشا» و برخی نویسندگان درباری تا قبل از صدارت مرحوم میرزا ابوالقاسم قائم مقام فراهانی، در روزگار قاجار، چنان نوشتند و ثبت تاریخ کردند که فقط خود فهمیدند و بس و آن‌گاه که این مرد ادیب، رو به ساده‌نویسی نهاد و اصطلاحات گذشتگان را در نظم دفتر، در نامه‌ها و مکاتباتش به‌کاربرد، سرآغازی شد بر زایش نادره نوشته‌ها و گفتارهایی که به‌رغم گذشت یک قرن از آن نوشته‌ها، کمتر نویسنده‌ای را سراغ داریم که توانسته باشد، جا پای آنان نهاده و همانند آنان، مسائل اجتماعی را به طنز، بر صفحه کاغذ روانه ساخته و قلمی سازد.

قلم سحرآمیز مرحوم علامه علی‌اکبر دهخدا در «چرند و پرند» شاهد مدعا و این مرد بزرگ، چنان، عامیانه‌ترین ضرب‌المثل‌ها و کنابات و استعاره‌های زبان فارسی را به‌کار برده و «چفت و بست» به هم داده، که همیشه شیفتگان زبان و ادبیات فارسی را به وجد می‌آورد و باید پرسید چه شد که بعد از دهخدا و سید اشرف‌الدین گیلانی «زبان طنز» به قهقرا رفت و به هزل و هجو نزدیک شد و روان کیومرث صابری فومنی (گل‌آقا) شاد که طی سال‌های اولیه پیروزی انقلاب، رجعتی فاخر به زبان طنز داشت و حلیتی برای آن طلبید.

«زبان فارسی» که این روزها به شدت مورد هجوم زبان و فرهنگ بیگانه است،‌ به علت «قهر مطالعه» نسل جوان ما و آموزش‌های فراگرفته غلط، می‌رود تا بیش از پیش از زبان پدران و مادران ما فاصله گرفته و شاهد کمترین زایش و نوزایی در زبان محاوره و عامه هستیم و اگر هم کلمه و کلامی بر سر زبان‌ها بیفتد، فاقد محتوا و معنی بوده و ریشه و بنیانی ندارد و قابل ثبت و ضبط نیست و گاه آن‌چنان نازل و سخیف است که نام مبارکی چون «عبدالله» را معادل آدم ساده و بُله می‌گیرد!

اگر نسل دیروز در قهوه‌خانه‌ها،‌ از زبان فاخر فردوسی شاهنامه و از گفتار «نقیب الممالک» قصه‌های امیرارسلان نامدار را می‌شنید و در شب‌های بلند زمستان، پدران و مادران، برای اهل خانواده،‌ از سعدی،‌ فردوسی،‌ حافظ،‌ مولانا، انوری و… می‌گفتند و می‌خواندند و در زورخانه‌ها و حمام‌های عمومی، رودرروی یکدیگر، می‌گفتند و می‌شنیدند،‌ امروز، فقط شنونده‌اند و کافی است چند دقیقه‌ای به دور و اطرافتان نگاهی بیندازید تا ده‌ها و صدها جوان «گوشی در گوش» را شاهد و ناظر باشید که فقط می‌شنوند و خدا می‌داند که چه می‌شنوند و ثمره این نوع آموزش، فراموشی زبان مادری است و به طاق نسیان سپردن میراث عظیم معنوی نیاکان ما.

آیا مشاغل امروز، خاصیت آن را دارند که کلمه و اصطلاحی به غنای زبان فارسی ببخشند؟ اگر کلاه‌