پاورپوینت کامل پنجاه و ششمین سال نصب مجسمه فردوسی ۴۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل پنجاه و ششمین سال نصب مجسمه فردوسی ۴۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل پنجاه و ششمین سال نصب مجسمه فردوسی ۴۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل پنجاه و ششمین سال نصب مجسمه فردوسی ۴۴ اسلاید در PowerPoint :

حکیم ابوالقاسم فردوسی، شاعر و حماسه‌سرای نامی ایران که سی سال از عمر خود را صرف سرودن اثر سترگ خویش، «شاهنامه» کرد، مجموعه‌ای بی‌نظیر و ماندگار از اساطیر ایرانی، حماسه‌‌های پهلوانی، روایات تاریخی و نیمه تاریخی و افسانه‌ها و داستان‌های بلند و کوتاه حماسی و غنایی و روایی را در چارچوب سرگذشت قوم ایرانی از آغاز تا زمان ورود اسلام به ایران، به نظم کشید.

به مناسبت پاورپوینت کامل پنجاه و ششمین سال نصب مجسمه فردوسی ۴۴ اسلاید در PowerPoint، برفرازنده کاخ بلند پارسی، در میدان فردوسی تهران

حکیم ابوالقاسم فردوسی، شاعر و حماسه‌سرای نامی ایران که سی سال از عمر خود را صرف سرودن اثر سترگ خویش، «شاهنامه» کرد، مجموعه‌ای بی‌نظیر و ماندگار از اساطیر ایرانی، حماسه‌‌های پهلوانی، روایات تاریخی و نیمه تاریخی و افسانه‌ها و داستان‌های بلند و کوتاه حماسی و غنایی و روایی را در چارچوب سرگذشت قوم ایرانی از آغاز تا زمان ورود اسلام به ایران، به نظم کشید.در واقع با افراشتن کاخی بلند که از باد و باران و حوادث گزند نمی‌یابد نام خود را جاوید ساخت. به گفته مجتبی مینوی «شاهنامه فردوسی از برای ما از چند لحاظ اهمیت دارد و بزرگ است: اولاً اثر هنری عظیمی است به قیاس با کتابهای هنری دیگر دنیا. با حماسه‌های ملی سایر ملل که بسنجیمش بسیار بلند و عالی است …؛ ثانیاً تاریخ داستانی ایران ما و حاوی قصص ملی ماست… شاهنامه مایه و پایه زبان فارسی را چنان غنی و محکم کرد که فراموش نشدنی و از میان رفتنش محال بود. این کتاب پایه و بنیاد اتحاد قومی ما به شمار می‌آید.»

از این رو شاهنامه،گنجینه میراث چند هزار ساله ملت و کشور ایران و دایره‌المعارف خرد و اندیشه و تاریخ و فرهنگ ایرانیان است.

یان ریپکا(

Rypka

)، خاورشناس نامدار چک، درباره آن می‌نویسد: «حقیقتی مسلم است که در پهنه گیتی هیچ ملت دیگری دارای یک چنین حماسه با عظمتی نیست که مشتمل بر تمام سنت‌های تاریخی وی از دوران تاریک اساطیر تا اواسط سده هفتم باشد. سند تاریخی با ارزشی که سنت‌های گذشته را با نهایت امانت حفظ کرده با وجود همه خیال‌پردازی‌ها و مجازهایی که در آن به کار رفته، از حقایقی پرده بر می‌دارد که نه نتها برای تاریخ بلکه برای سرآغاز تاریخ و بررسی جوامع ابتدایی بشری حائز اهمیت است.»۱

برتلس (

Evgeny Edvardovich Berthels

) خاورشناس روس، نیز بر این باور است که «مادام که در جهان مفهوم ایرانی وجود دارد، نام پرافتخار این شاعر بزرگ نیز که تمام عشق خود را به وطن خویش وقف کرده بود، جاوید خواهد ماند. فردوسی شاهنامه را با خون دل نوشت و به این قیمت، خریدار محبت و احترام ملت ایران نسبت به خود شد.»

فریتس وولف (

Fritz Wolff

)پژوهشگر آلمانی و مؤلف فرهنگ شاهنامه می‌نویسد: «شاهنامه فردوسی بی تردید اثری سترگ است که برای غربیان و اروپاییان، حکم فرهنگ، تمدن و سند هویت ایرانیان را دارد. اگرچه شاهنامه حکیم فردوسی، نماد باورهای ایرانی است، اما با مطالعه آن می‌توان با اساطیر، جغرافیا، تاریخ، فلسفه، ادبیات، زبان و هنر سرزمین کهن ایران نیز آشنا شد. این اثر ارزشمند ادبی، در هیچ قالبی محدود نشده است و در جغرافیای خاصی هم نمی‌گنجد. من فردوسی را سرآمد شاعران حماسه‌سرای جهان می‌دانم. فردوسی در سروده‌هایش چنان چیره است که هیچ فیلسوف، مورخ و شاعری توان هماوردی با وی را ندارد. به جرأت می‌توان گفت زیباترین، ستایش آمیزترین واژه‌های مبارزه و پیروزی را می‌توان در شاهنامه فردوسی سراغ گرفت. این اثر سترگ ادبیات ایران به دلایل بسیاری ادیبان و شاعران سراسر جهان را به شدت تحت تأثیر قرار داده است تا آن جا که بیشتر آنها را وادار به تحسین و ستایش فردوسی کرده است. شاهنامه هنوز هم این توانایی را دارد که جنبه‌های ناگفته و نامکشوفی از ادبیات حماسی را به جهان عرضه کند. فردوسی به عنوان شاعری بلندمرتبه و سخنوری بی بدیل نامش را جدای از مرزهای ایران‌زمین، در دیگر کشورها نیز به ثبت رسانده است. بی شک او پدر شعر فارسی است.»

فردوسی شاعری است که چون در سرایش شاهنامه آغاز پیدایی بشر را در نظر داشته، مورد توجه مردم جهان قرار گرفته است. چنان‌که گویی همه ملت‌ها آن را تاریخ خود انگاشته‌اند و آن را به طور کامل یا منتخب به زبان خود ترجمه کرده‌اند.

فردوسی منادی عزت و شرف ملت ایران و شاهنامه معتبرترین و موثق‌ترین سند هویت تاریخی و ملی ایران است. او بزرگترین و باشکوه ترین آثار ادبی و حماسی و اساطیری و تاریخی جهان را بوجود آورده است.ازاین رو تاکنون مجسمه‌ها و تندیس‌های بسیاری در ایران و خارج از آن از او ساخته و در مکان‌‌های مختلف چون باغ نگارستان، دانشکده ادبیات دانشگاه تهران، دانشکده ادبیات دانشگاه فردوسی مشهد، کتابخانه ملی ایران، آرامگاه فردوسی، شهر رم در ایتالیا، سفارت ایران در پاریس و شهر دوشنبه تاجیکستان نصب شده است. این امر نشانه‌ای از قدمت و اهمیت فرهنگ و ادبیات ایران و شاهکار سترگ فردوسی یعنی شاهنامه دارد.

در سال ۱۳۱۳ هـ.ش که کنگره بین‌المللی بزرگداشت فردوسی به مناسبت هزارمین سال تولد آن در تهران برگزار ‌شد، علاوه بر چاپ کتاب شاهنامه، کتابهای دیگری نیز مانند «منتخب شاهنامه فردوسی» به کوشش محمدعلی ذکاءالملک فروغی انتشار یافت. اما یادبود دیگری در تهران از هزاره فردوسی بوجود آمد که خیابان فردوسی است. تا سال ۱۳۱۳هـ.ش خیابانی به نام فردوسی به عرض پانزده متر از خیابان سعدی به دروازه شمیران می رفت که در آن سال موسوم به خیابان هدایت شد. خیابان فردوسی کنونی تا سال ۱۳۱۳ هـ.ش به نام علاءالدوله بود زیرا باغ علاءالدوله در شرق این خیابان و مشرف به میدان سپه بود عرض خیابان مذکور در حدود ده متر بود.. همین که دولت تصمیم به انعقاد جشن هزاره و کنگره فردوسی گرفت، شهرداری تهران به توسعه خیابان علاءالدوله همت گماشت و علاوه بر تعریض، آن را تا خندق شهر (که اکنون میدان فردوسی است) امتداد داد و به نام فردوسی نامگذاری کرد. انجمن زردشتیان هندوستان نیز مجسمه فردوسی را از مفرغ ساخت و برای نصب در میدان تقدیم داشت. مجسمه مذکور فردوسی را در حالتی نشان می‌داد که بر تشک و بر بالش تکیه کرده و به سرودن شاهنامه اشتغال دارد. چون این وضع با میدان و معبر عمومی تناسب نداشت لذا چند سال بعد مجسمه را به دانشگاه تهران منتقل کردند.۲

همزمان با برگزاری کنگره فردوسی در سال ۱۳۱۳هـ.ش نیز تعدادی از دانشجویان ایرانی مقیم فرانسه۳ برای این که حضوری فعال در این کنگره داشته باشند، کمیته‌ای تشکیل دادند و شروع به جمع‌آوری اعانه از محصلین و متمکنین ایرانی مقیم اروپا کردند. دکتر ابراهیم چهرازی که آن زمان در پاریس دانشجو بود و بعدها متخصص اعصاب و عضو آکادمی نورولوژی امریکا شد، دبیر این کمیته بود.کمیته م