پاورپوینت کامل یاد یاران ۳۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل یاد یاران ۳۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل یاد یاران ۳۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل یاد یاران ۳۶ اسلاید در PowerPoint :

به یاد مرحوم شیخ غلامحسین تبریزی عبدخدائی

من در سال ۱۳۰۸ در مشهد مقدس به دنیا آمدم و تا شش سالگی خانواده ما زندگی آرامی داشتند. تا در سال ۱۳۱۴ که مرحوم پدرم حاج‌شیخ عباسعلی محقق واعظ خراسانی در واقعه مسجد گوهرشاد به دنبال منبری که علیه رضاخان رفتند، به مدت سه سال در زندان قصر تهران به سر بردند و در سال ۱۳۱۷ پس از آزادی ایشان، خانواده به تهران منتقل شدند.

به یاد مرحوم شیخ غلامحسین تبریزی عبدخدائی

من در سال ۱۳۰۸ در مشهد مقدس به دنیا آمدم و تا شش سالگی خانواده ما زندگی آرامی داشتند. تا در سال ۱۳۱۴ که مرحوم پدرم حاج‌شیخ عباسعلی محقق واعظ خراسانی در واقعه مسجد گوهرشاد به دنبال منبری که علیه رضاخان رفتند، به مدت سه سال در زندان قصر تهران به سر بردند و در سال ۱۳۱۷ پس از آزادی ایشان، خانواده به تهران منتقل شدند.

من پس از اتمام سال ششم ابتدائی، وارد دبیرستان شدم و به جهت آشفتگی زندگی خانواده، در ۱۵ بهمن ۱۳۲۱ دبیرستان را رها کردم و پس از یکی دو سال که به کار و کسب اشتغال داشتم، وارد دروس حوزوی شدم و در پاییز ۱۳۲۶ به مشهد مشرف و در مدرسه نوّاب مستقر گردیدم و در مرداد ۱۳۲۷ به تهران برگشتم و دروس حوزوی را نزد استادان بزرگ همچون مرحومان: میرزامهدی مدرّس‌آشتیانی و شیخ‌محمدتقی آملی و میرزاابوالحسن شعرانی و سیدکاظم عصّار و میرزامهدی الهی‌قمشه‌ای و میرزامحمدعلی مدرّس تبریزی ادامه دادم و در ضمن در دو رشته الهیات و زبان و ادبیات فارسی تا دوره دکتری پیش رفتم.

عالمان مشهد

در دوران طلبگی در مشهد با علما و مدرسان آن شهر آشنا شدم. برخی از آنان همچون مرحومان: ادیب نیشابوری و میرزااحمد مدرس‌یزدی استاد من بودند و برخی دیگر همچون آقاشیخ مجتبی قزوینی و میرزا علی‌اکبر نوغانی از درس اخلاق آنان استفاده می‌کردم. عصرها پس از درس و بحث، به مسجد گوهرشاد و حرم شریف می‌آمدم. معمولا طلاب و مدرسان هم بیشتر در یکی از صفّه‌های مسجد گرد می‌آمدند و خستگی روزانه را با گفتگو و سخنهای مختلف رفع می‌کردند. من به صفّه‌ای می‌پیوستم که مرحوم حاج شیخ محمدکاظم دامغانی از مدرّسان جلیل‌القدر مشهد در آن حضور داشت و دوستان و شاگردان ایشان هم گرد ایشان جمع می‌شدند. از حاضران در این صفّه مرحوم محمدتقی شریعتی، پدر دکترعلی شریعتی بودند. مرحوم شهید مطهری هم در مواقعی که به مشهد مشرف می‌شدند، به همین صفّه می‌پیوستند. به خاطر دارم در یکی از روزها که مرحوم مطهری به طرف این جمع می‌آمدند، مرحوم شریعتی مترنّم به این بیت شدند:

مطهّرون نقیات جیوبهم تجری الصلوه علیهم اینما ذکروا

در مسجد گوهرشاد نمازهای جماعت متعددی برگزار می‌شد؛ از جمله مرحومان: شیخ‌احمد شاهرودی، سیدهاشم نجف‌آبادی، شیخ‌علی‌اکبر نهاوندی و شیخ‌ غلامحسین تبریزی عبدخدائی. من با شیخ‌غلامحسین تبریزی هیچ گونه حشر و نشری نداشتم. فقط وقتی با ایشان روبرو می‌شدم، به رسم ادب ادای سلام می‌کردم و ایشان که همیشه قیافه جدّی داشتند، پاسخ محبت‌آمیز می‌دادند و رد می‌شدیم.

اخیراً از من خواسته شده که درباره ایشان چند صفحه‌ای بنویسم و یا برخی از مطالب مجله «ندای حق» را که زیر نظر آن مرحوم منتشر می‌شده، مورد تحلیل قرار دهم. اینک چند موضوع از این مجله مورد بحث قرار می‌گیرد:

۱ـ وجه تسمیه تشیع

همچنان که در مقاله آمده است، شیعه به معنی «پیرو» است و تشیع به مکتب یا مذهبی اطلاق می‌شود که پیرو حضرت علی(ع) هستند و آن حضرت و یازده فرزند او امامان شیعه هستند و از همین جهت شیعه اثنی‌عشریه یا شیعه امامیّه خوانده می‌شوند. لقب دیگری که برای شیعیان بیشتر از طرف مخالفان به کار برده می‌شود، کلمه «رافضی» است.

ارباب ملل و نحل می‌گویند این کلمه نخستین بار به وسیله یاران زیدبن‌علی‌بن‌الحسین(ع) به کار رفته، آنگاه که او تسامحی نسبت به شیخین روا می‌داشت، به او گفتند: «اِن برئتَ منهما و اِلّا رفضناک: باید از این دو تبّری جویی، وگرنه ما تو را ترک می‌کنیم.» کلمه رفض به معنی ترک است، سپس کلمه رافضی را به شیعیان اطلاق کردند. وقتی پیکر حضرت موسی‌بن‌جعفر(ع) را از زندان بیرون می‌آوردند، جهت توجیه عمل خود گفتند: «هذا امام الرفضه!» شیعیان در برابر این کلمه، «ناصبی» را برای مخالفان به کار می‌بردند، از کلمه نصب که به معنی بدگویی و زشت‌گویی است. جاحظ در آغاز کتاب البیان و التبیین خود می‌گوید: «حکمت علیّ بالنّصب لحکایتی قول العثمانیه فهلّا حکمت علیّ بالتشیع لحکایتی قول العلویّه»؛ یعنی تو مرا ناصبی خواندی، چون قول عثمانیه را نقل کردم؛ چرا مرا متشیّع نمی‌خوانی که قول علویه را هم نقل کرده‌ام؟ ناصرخسرو می‌گوید:

رافضیم سوی تو و تو سوی من

ناصبیی نیست جان تنگدلی

عبدالجلیل قزوینی رازی کتاب مثالب‌النواصب را در پاسخ کتاب مخالف خود بعض فضائح الروافض نوشت که به نام «النقض» اشتهار یافته است. از کلماتی که برای شیعه به کار برده شده، «علوی» است. ابونواس در توصیف حضرت امام رضا(ع) گفته است:

من لم یکن علویّا حسین تنسبه فماله فیقدیم الدّهر مفتخر

هر که هنگام ذکر نسبت او علوی نباشد، او را در طی زمان هیچ‌گونه افتخاری نیست. در برخی از متون کهن مانند کتاب النقض کلمه «شاعی» به جای شیعی آمده. ناصرخسرو هم گفته است:

زاب خرد گر خبرستی تو را

میل تو زی مذهب شاعیستی

۲ـ اتحاد میان مسلمانان

موضوع دوم که اتفاق و اتحاد میان مسلمانان است، از موضوعات مهم بوده و علمای