پاورپوینت کامل ایران؛ تاریخ و فرهنگی سراسر «لقب» ۲۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ایران؛ تاریخ و فرهنگی سراسر «لقب» ۲۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ایران؛ تاریخ و فرهنگی سراسر «لقب» ۲۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ایران؛ تاریخ و فرهنگی سراسر «لقب» ۲۳ اسلاید در PowerPoint :

القاب و عناوین ازجمله مواد مورد مطالعه زبان عامه و جزو اصطلاحات زبانی به‌شمار می‌رود. اصطلاح واحد معنی‌داری است که از یک یا چند عنصر زبانی ساخته شده باشد و روی هم، مفهوم واحدی را برساند؛ مثل دست‌دُرست، زغنبوت، بزبیاری، پاچه‌ورمالیده، زلم‌زیمبو، بامبول، پادرمیانی و بی‌خاصیت. اصطلاحات زبانی و گفتارهای قالبی و زیرگونه‌های هریک شامل نفرین‌ها، دشنام‌ها، تعارف‌ها، دعاها، سوگندها، تهدیدها، تکیه‌کلام‌ها، متلک‌ها و کنایات و امثال است. القاب و عناوین، نام‌های مستعاری است که افراد در مدح یا ذم به‌هم می‌دهند. معمولا افراد درگذشته بیشتر به‌نام مستعار خود شناخته می‌شدند. نام‌ها در گذشته چون یکسان بود، برای شناخت بیشتر و سریع‌تر افراد، لقب و عنوان داده می‌شد.

القاب و عناوین ازجمله مواد مورد مطالعه زبان عامه و جزو اصطلاحات زبانی به‌شمار می‌رود. اصطلاح واحد معنی‌داری است که از یک یا چند عنصر زبانی ساخته شده باشد و روی هم، مفهوم واحدی را برساند؛ مثل دست‌دُرست، زغنبوت، بزبیاری، پاچه‌ورمالیده، زلم‌زیمبو، بامبول، پادرمیانی و بی‌خاصیت. اصطلاحات زبانی و گفتارهای قالبی و زیرگونه‌های هریک شامل نفرین‌ها، دشنام‌ها، تعارف‌ها، دعاها، سوگندها، تهدیدها، تکیه‌کلام‌ها، متلک‌ها و کنایات و امثال است. القاب و عناوین، نام‌های مستعاری است که افراد در مدح یا ذم به‌هم می‌دهند. معمولا افراد درگذشته بیشتر به‌نام مستعار خود شناخته می‌شدند. نام‌ها در گذشته چون یکسان بود، برای شناخت بیشتر و سریع‌تر افراد، لقب و عنوان داده می‌شد. خواجه‌نظام‌الملک در سیاستنامه می‌نویسد، «غرض از لقب آنست که تا مرد را بدان لقب بشناسند». این‌ القاب به دلایل زیر به افراد نسبت داده می‌شد؛
۱. شکل، قیافه و ترکیب؛ زاغی، خرگردن، اسماعیل غاز، حسن‌کچل، چلغوز میرزا.
۲. خوش‌آمد یا بدآمد از چیزی؛ علی زردآلو.
۳. شباهت برخی خصایص رفتاری یا اخلاقی با یکی از قهرمانان؛ قبله‌عالم، حاجی بارک‌‌‌‌‌‌‌‌‌الله، پهلوان‌پنبه، ‌الکی‌خوش، حاجی‌خرناس، حاجی‌مقوا. مادر فولاد زره (زن بدخو و بدشکل در داستان امیرارسلان)، حسن غصه‌خور (کسی که بیهوده غصه دیگران می‌خورد).
۴. نسبت به قهرمانان مثبت یا منفی، کس یا خاندان؛ پسر حاجی، پیر خواجه.
۵. خطاب به افرادی که نمی‌شناسند؛ به تناسب موقعیت وی از القاب خاص مثل حاجی‌‌‌آقا، مهندس، دکتر، جناب، حاج‌خانم.
لقب‌دهی در مدارس و میان دانش‌آموزان امری رایج است. گویا نام‌گذاری هرکس براساس نام یا نام فامیل یا رفتار وی امری لازم است که اغلب عواقب ناخوشایند درپی‌ دارد. در افسانه‌های عامه نیز قهرمانان به تناسب عملکرد، کنش و طینت خود نام می‌گیرند. قصه‌پرداز با انتخاب اسم‌های با مسما می‌کوشد قهرمان را به مخاطب معرفی کند. در داستان‌های عامیانه، قهرمان و ضدقهرمان از همان ابتدا با نام‌شان شناخته می‌شوند؛ اسامی درواقع بیشتر نمادین و تمثیلی‌اند. بی‌آن که قصه حسین‌کرد، امیرارسلان یا اسکندرنامه را خوانده باشیم، می‌توانیم حدس بزنیم که اسامی ظلمانیه، غدارشاه، فتنه‌خاتون، قلاب‌خان، عجوزه سامری، مادر فولاد زره منفی و نام‌هایی چون ملک‌ اقبال و آصف، مثبت‌اند. گاه نام برخی از قهرمانان به لحاظ آوایی به تناسب نقش آنها باصلابت است؛ مثل اشکبوس، هیکلانیه، شیرافکن یا ترسناک مثل قیطول، لندهور و گلیم‌گوش. گاه نیز اسامی مشکل و بی‌معنی است که اغلب نام دیوان و پریان این‌گونه است؛ مثل قیطول، قمتال قیطاس، شماس و طیطون. در افسانه‌های ش