پاورپوینت کامل این فساد غول‌پیکر چیست ۴۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل این فساد غول‌پیکر چیست ۴۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل این فساد غول‌پیکر چیست ۴۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل این فساد غول‌پیکر چیست ۴۱ اسلاید در PowerPoint :

اتین دو لابوئسی، حقوقدان، شاعر، و نظریه‌پرداز سیاسی فرانسوی بیش‌تر با ‌عنوان قهرمان مقاله‌ی «درباره‌ی دوستی» میشل دو مونتنی و همچنین نگارنده‌ی مقاله‌ی «گفتار در باب بندگی خودخواسته» به یاد مانده است.مونتنی می‌نویسد نام لابوئسی را برای اولین بار به‌عنوان نویسنده‌ی گفتار شنید و این آغاز دوستی‌ای بود «که بعداً قوامش بخشیدیم و تا وقتی که خدا خواست با هم باشیم آن را چنان کامل و ناگسستنی و بی‌عیب نگه داشتیم که مانندش را در داستان‌ها و در بین مردم این روزگار، که نه نشانی و نه نشانه‌ای از چنین چیزی بروز می‌دهند، سخت بتوان یافت.»اتین دو لابوئسی، که بیش‌تر به‌عنوان قهرمان مقاله‌ی «درباب دوستی» میشل دومونتنی شناخته شده، با استدلال می‌گوید بنیان قدرت سیاسی در اطاعت مردم است.

اتین دو لابوئسی، حقوقدان، شاعر، و نظریه‌پرداز سیاسی فرانسوی بیش‌تر با ‌عنوان قهرمان مقاله‌ی «درباره‌ی دوستی» میشل دو مونتنی و همچنین نگارنده‌ی مقاله‌ی «گفتار در باب بندگی خودخواسته» به یاد مانده است.مونتنی می‌نویسد نام لابوئسی را برای اولین بار به‌عنوان نویسنده‌ی گفتار شنید و این آغاز دوستی‌ای بود «که بعداً قوامش بخشیدیم و تا وقتی که خدا خواست با هم باشیم آن را چنان کامل و ناگسستنی و بی‌عیب نگه داشتیم که مانندش را در داستان‌ها و در بین مردم این روزگار، که نه نشانی و نه نشانه‌ای از چنین چیزی بروز می‌دهند، سخت بتوان یافت.»اتین دو لابوئسی، که بیش‌تر به‌عنوان قهرمان مقاله‌ی «درباب دوستی» میشل دومونتنی شناخته شده، با استدلال می‌گوید بنیان قدرت سیاسی در اطاعت مردم است.این متن، برگزیده‌ای است از “

Discourse de la servitude volontaire ou le Contr ‘un

” یا به زبان انگلیسی،”

The Discourse on Voluntary Servitude, or Anti- Dictator

” ترجمه‌ی هری کورتس به سال ۱۹۴۲.

********

اما ‌ای نیک ارباب! این دیگر چه پدیده‌ی غریبی است؟ بدان چه نامی توان داد؟ چیست طبع این بداقبالی؟ چه فساد و انحطاطی است این؟ فوج بی‌پایان مردمی که نه فقط اطاعت می‌کنند بل گرایش به بندگی دارند! بدانان حکومت نه، استبداد می‌شود! این پست‌آدمیان نه ثروتی دارند نه خویشاوندی نه همسری نه بچه‌ای، و نه حتی زندگی‌ای که توانند آن را از آن خویش خوانند. چپاول، بی‌رحمی و ظلمی که بر آنان می‌رود نه از جانب یک سپاه یا کوچندگانی بربر _که در مقابل‌شان باید خون‌فشانی و جان‌فشانی کرد- بلکه از سوی یک نفر است؛ آن‌هم نه هرکول یا سامسون بل یک مردک. بسا که این مردک بزدل‌ترین و نامردترین فرد ملّت باشد، کسی با باروت بیگانه و در نبرد مردّد؛ نه فقط در رویارویی با مردان قوایی ندارد، بل در بستر زنی فاحشه هم به‌سختی تواند که مردی‌ای نشان دهد. انقیاد به چنین رهبری را بزدلی باید نامید؟ باید گفت آنانی که بدو خدمت می‌کنند بزدل و کم جرأتند؟ اگر دو یا سه نفر، اگر چهار نفر، خود را از یک تن در امان ندارند می‌توان آن شرایط را شگفت لیک باورکردنی خواند. این وضع را نتوان توجیه نمودن مگر با ظنّ به فقدان جرأت. ولی اگر فساد یک مرد را یک‌صد یا یک‌هزار نفر تاب آرند آیا نباید گفت آنان نه جرأت بل میل به خیزش در برابر وی را ندارند؟ نباید گفت چنین رویکردی درعوضِ بزدلی بیانگر بی‌تفاوتی است؟ چه باید نامید احتراز نه یک‌صد یا یک‌هزار نفر بل یکصد ولایت و یک‌هزار شهر و یک میلیون آدم از شوریدن بر مردی که مهرورزانه‌ترین کارش تحمیل سرفداری یا برده‌داری است؟ آیا این بزدلی است؟ به یقین هر فسادی را مرزهایی است که فرد را نرسد برگذشتن از آنها. ممکن است دو، یا شاید ده نفر، از یک تن بترسند؛ لیک نمی‌توان بزدلی نامید آن گاهی را که یک‌هزار یا یک میلیون نفر، یک‌هزار شهر، در مقابل یک تن از خود به حمایت درنیایند؛ چراکه بزدلی نتواند چنین عمیق شود؛ به همان نسبت، قصد فردی برای بالا رفتن از دژ، یا حمله به سپاه، یا فتح یک مملکت را نتوان دلاوری خواند.

پس این فساد غول‌پیکر چیست که حتی شایسته‌ی نام بزدلی هم نیست، فسادی که هیچ واژه‌ای نتواند پستی آن را به‌قدر کفایت بیان دارد، فسادی که طبیعت آن را به دور افکنده و دهان‌مان از ذکرش کراهت دارد؟

پنجاه هزار مرد مسلح را یک سو بگذارید و همین تعداد را سوی دیگر؛ بگذارید بجنگند، یک طرف از برای پاس‌داشت آزادی خود و طرف دیگر از برای غصب آن؛ حدس می‌زنید کدام‌یک پیروز شود؟ فکر می‌کنید کدام‌یک برای رزم شجاعانه‌تر قدم بردارد _آنانی که انتظار دارند پاداش رنج‌شان پاس‌داشت آزادی‌شان باشد، یا آنانی که در ازاء کشت‌ و ‌کشتارها انتظار پاداشی جز برده ساختن دیگران ندارند؟ یک طرف در پیش چشم خود نعمت گذاشته و امید لذتی مشابه در آینده را دارد؛ فکر ایشان کم‌تر معطوف به درد نسبتاً کوتاه نبرد و بیش‌تر معطوف به رنجی است که درصورت شکست نصیب خودشان، فرزندان‌شان، و اخلاف‌شان خواهد شد. طرف دیگر چیزی ندارد که آتش شجاعتش را تیز کند مگر اصرار ناچیز حرص که آن هم پیش خطر رنگ می‌بازد و به‌نظرم هرگز آنقدر هُرمی ندارد که به قطره‌ای خون ناشی از جراحت خاموش نشود. به نبردهای حقیقتاً مشهور میلتیادس، لئونیداس، ثمیستوکلس توجه بدارید. این جنگ‌ها امروز در تاریخ مکتوب و اذهان انسان‌ها چنان زنده‌اند تو گویی دیروز رخ داده‌اند؛ نبردهایی که در یونان و از برای ثروت یونانیان انجام شدند و مثال گیتی هستند. فکر می‌کنید چه قدرتی به این چند مرد نه فقط قوت بل شجاعت ایستادگی در برابر حمله‌ی ناوگان چنان بزرگی را داد که حتی دریاها سنگینی‌اش را حس می‌کردند؛ فکر می‌کنید چه قدرتی شجاعت شکست سپاه هفتاد و دو ملت را داد، سپاهی چنان قوی که فقط تعداد افسرانش از تعداد کلّ نیروی یونان فزون بود؟ آن قدرت چیزی جز این واقعیت نبود که این درگیری در آن روزهای باشکوه نه به معنی جنگ یونانیان علیه ایرانیان بل به‌مثابه‌ی پیروزی آزادی بر سلطه و آزادگی بر حرص تفسیر شد.

شنیدن روایت دلاوری‌ای که آزادی در قلوب مدافعان خود برمی‌انگیزد مبهوت‌کننده است؛ اما کیست که گزارش وقایع روزانه‌ی مردمان کشورهایی را باور آرد که واقعاً برآنند یک مرد تنها می‌تواند با صدهزاران بدرفتاری کند و آنان را از آزادی‌شان محروم سازد؟ کیست آن که تواند صرف شنیدار و بی‌دیدار