پاورپوینت کامل حریت فقط دارایی نیست… پس چیست؟ ۳۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حریت فقط دارایی نیست… پس چیست؟ ۳۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حریت فقط دارایی نیست… پس چیست؟ ۳۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حریت فقط دارایی نیست… پس چیست؟ ۳۴ اسلاید در PowerPoint :

دنیل مک‌کارتی دبیر کتاب آمریکایی محافظه‌کار است. نوشته‌های وی در نشریات متعددی از جمله تماشاگر، دلیل و دوران مدرن به‌چاپ رسیده است. وی دانش آموخته‌ی دانشگاه واشنگتن در سنت لوییز است.نظامی که هم شامل دارایی خصوصی باشد و هم نهادهای عمومی را در بر داشته باشد، بستری است که ایده‌های ما در مورد حریت در آن شکل می‌گیرد.

مترجم— حسین کاظمی یزدی : دنیل مک‌کارتی دبیر کتاب آمریکایی محافظه‌کار است. نوشته‌های وی در نشریات متعددی از جمله تماشاگر، دلیل و دوران مدرن به‌چاپ رسیده است. وی دانش آموخته‌ی دانشگاه واشنگتن در سنت لوییز است.نظامی که هم شامل دارایی خصوصی باشد و هم نهادهای عمومی را در بر داشته باشد، بستری است که ایده‌های ما در مورد حریت در آن شکل می‌گیرد.

**********

مَت زوولینسکی در وبلاگ قلب خونین آزادی‌خواهی پیشنهاد می‌دهد آزادی‌خواهان «اصل عدم تعرض» را رها کنند، همان اصلی که موری راث‌بارد مرحوم آن را فرموله کرد. از نظر دیوید گوردُن توصیف زوولینسکی از موضع راث‌بارد، شبیه به توصیف یک کاریکاتور است. دیوید می‌گوید: «آزادی‌خواهی راث‌باردی، این دکترین نیست که هر کسی مالکیت مطلق دارایی خودش را دارد. همچنین به این مورد ارتباطی ندارد که شما برای تعدی به حقوق دیگران آزادید، همان‌طور که چنین اتفاقی ممکن است در مورد دارایی شما هم بیافتد.»

با وجود این، بی‌درنگ این مساله مطرح می‌شود که مگر «حقوق انسان‌ها» چیزی جز حقوق دارایی است؟ آزادی‌خواهان طرفدار راث‌بارد دکترین «حق مالکیت خود» را تصدیق کرده، آن را به‌طور لفظ به لفظ معنی می‌کنند: شما کاملاً به همان طریقی که مالک دیگر دارایی‌هایتان هستید، مالک خود نیز هستید، با این استثناء که نمی‌توانید اراده‌ی خود را انتقال دهید. (به همین دلیل است که اکثر آزادی‌خواهان به برده کردن خود باور ندارند: شما نمی‌توانید اراده‌ی خود را تسلیم کنید و به رباتی تبدیل شوید که کاملاً تابع شخصی دیگر است.)

حق مالکیت خود یعنی شما حق مالکیتی دارید که حتی وقتی در زمین شخصی دیگر ایستاده‌اید، باید محترم باشد. ایده‌آل راث‌بارد این است که حتی یک متجاوز هم نباید مورد حمله و دزدی قرار گیرد، یا به قتل برسد –او تنها می‌تواند با حداقل نیروی ممکن از دارایی فرد خارج شود. بنابراین منظور دیود از «حقوق مردم» در «دارایی شما»، احتمالاً همین است.

این مشکل، احتمالاً تنها منظور یک طرفدار راث‌بارد است. راث‌بارد یک آنارکو-کاپیتالیست بود و به‌طور کلی شاگردانش در خیالشان جهانی می‌ساختند که همه‌ی زمین‌هایش مالکی خصوصی داشتند: دیزنی‌لند و فروشگاه‌های بزرگ توصیفی عملی از آنچه کاملاً شخصی است ارائه می‌دهند، یعنی اجتماعی مبتنی بر دارایی احتمالاً اینگونه است. اجتماعات محبوس نمونه‌های دیگری از این نوع هستند.

در هر مورد، ویژگی تحمیل‌شده‌ی «حریت» باید آشکار باشد. هیچ آزادی بیانی در فروشگاه‌های بزرگ وجود ندارد –فروشندگان مجبور نیستند به شما اجازه دهند تا با صدای بلند کالاهایشان را به‌طور اساسی نقد کنید- و کارمندان دیزنی‌لند باید «نظارت دیزنی» را بپذیرند. اجتماعات محبوس، انواع محدودیت‌ها را به اعضایشان تحمیل می‌کنند. آیین‌نامه‌هایی که هر کسی در این مکان‌ها با آن‌ها روبرو می‌شود، می‌تواند خوب یا بد باشد؛ ولی آن‌ها با چیزی که اکثر ما به‌طور قراردادی آن را آزادی تلقی می‌کنیم، هماهنگ نیستند. و تنها یک طبقه از مردم، یعنی مالکان دارایی، هستند که این قواعد را تنظیم می‌کنند.

قطعاً دو مسئله وجود دارد که اشخاصی که به‌جز خودشان دارایی دیگری ندارند –پرولترها، همان‌طور که زمانی به این نام مشهور بودند- با استفاده از آن‌ها حتی می‌توانند در این مدل هم اعمال قدرت کنند. اول استعدادهای آن‌هاست که از آن‌ها کارمندان بالقوه‌ی باارزشی می‌سازد و به آن‌ها اهرمی برای گفتگو با مالکان می‌دهد. دوم تراکم درخواست‌های پرولترهاست که وجه تقاضای بازار یا بیشتر آن را تشکیل می‌دهد؛ و «حاکمیت مصرف‌کننده» آن‌قدر واقعی است که می‌تواند مالکان زمین و صاحبان سرمایه را وادارا به خدمت کند نه فرمانروایی. هرچه آزادی بیشتری کسب کنید و هرچه تقاضای وجه مصرف‌کننده‌ی بازار بیشتر باشد، موفقیت شما هم بیشتر خواهد شد.

ولی این هم هنوز خیلی زیاد نیست. در چنین آرایشی چیزی که تمایل به رخ دادن دارد این است که پرولترها در پی سهیم شدن در مدیریت هستند. این الگویی است که دموکراسی و سوسیالیسم هردو از آن سر بر آورده‌اند. یکی، از تقاضای کسانی که به آن‌ها حکمرانی ‌می‌شود برای نقش داشتن در حکومت و دیگری از تقاضای کارگر برای نقش داشتن در مدیریت سر برمی‌آورد؛ و این دو ارتباط نزدیکی با هم دارند: «مدیریت» و «حکومت» برای افرادی که مطیع قوانینی هستند که خودشان آن‌ها را ایجاد نکرده‌اند، حسی کاملاً مشابه را القاء می‌کنند. (حکومت می‌توان حکومت کلیسایی هم باشد: پروتستانیسم فی‌نفسه تقاضای عوام است برای گرفتن حق حکومت در کلیسا، بدون در نظر گرفتن سلسله‌مراتب مشخص.)

آزادی‌خواهی حقوق دارایی، خود را پاسخی در برابر تحمیل سیاسی تلقی می‌کند. قتل‌ها، مالیات‌ها و دستورات دولتی، فعالیت‌هایی هستند که اگر نهاد دیگری آن‌ها را انجام دهد، جرم به حساب می‌آید. براندازی دولت به معنی پایان چنین رفتارها