پاورپوینت کامل فراتر از زمان ۳۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فراتر از زمان ۳۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فراتر از زمان ۳۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل فراتر از زمان ۳۴ اسلاید در PowerPoint :

بخش مهمی از مکتوبات، خطبه‌ها و کلمات قصاری که از امام علی بن ابی‌طالب(ع) به یادگار مانده است، به دوران کوتاه خلافت حضرتش بازمی‌گردد که قسمتی از این مجموعه را سید رضی با توجه به نکات بلاغی آن، در کتاب «نهج‌البلاغه» گردآورده است. و با توجه به نکته اخیر، در بسیاری از موارد، گزیده‌ای از خطبه و یا نامه و کلام امام را انتخاب و نقل کرده است. این میراث بزرگ اسلامی و انسانی از نظر کمّیت و کیفیت قابل مقایسه با میراث هیچ یک از شخصیت‌های دوران نخستین اسلام و حتی پس از آن نیست و اصولاً سطح و محتوای این مجموعه نیز قابل مقایسه با درک و آگاهی و فرهنگ عمومی و بلکه فرهنگ نخبگان آن ایام نمی‌باشد.

بخش مهمی از مکتوبات، خطبه‌ها و کلمات قصاری که از امام علی بن ابی‌طالب(ع) به یادگار مانده است، به دوران کوتاه خلافت حضرتش بازمی‌گردد که قسمتی از این مجموعه را سید رضی با توجه به نکات بلاغی آن، در کتاب «نهج‌البلاغه» گردآورده است. و با توجه به نکته اخیر، در بسیاری از موارد، گزیده‌ای از خطبه و یا نامه و کلام امام را انتخاب و نقل کرده است. این میراث بزرگ اسلامی و انسانی از نظر کمّیت و کیفیت قابل مقایسه با میراث هیچ یک از شخصیت‌های دوران نخستین اسلام و حتی پس از آن نیست و اصولاً سطح و محتوای این مجموعه نیز قابل مقایسه با درک و آگاهی و فرهنگ عمومی و بلکه فرهنگ نخبگان آن ایام نمی‌باشد.

مقایسه‌ای اجمالی بین آنچه از سایر صحابه و تابعین و حتی نسلهای بعدی به یادگار مانده، با آنچه از حضرتش به یادگار مانده است، به خوبی این نکته را روشن می‌کند و تفاوت فراوان این دو را نشان می‌دهد.

به عنوان نمونه کافی است تنها خطبه اول نهج‌البلاغه با آنچه دیگران در زمینه توحید و اسما و صفات باری بیان کرده‌اند، مقایسه شود. اصولاً این ادبیات و این نوع بیان و این کیفیت توضیح و تحلیل و استدلال را در متون به یادگار مانده از آن عصر نمی‌توان یافت. به رغم این واقعیت، موجب تعجب است که نظام اعتقادی و فقهی غیرشیعیان به گونه‌ای شکل گرفته که امام علی(ع) و میراث بی‌بدیلش، عملاً در حاشیه قرار گرفته است.

این میراث از زوایای مختلفی قابل بررسی است. یکی از مهمترین‌هایش اینکه بدون آن نمی‌توان موضع‌گیری‌ها و تحولات فراوان و سریع دوران حضرتش را درک کرد. خصوصاً که روش تعامل امام در برخورد با افراد و جریانها، متفاوت و بلکه کاملاً متفاوت با روش حاکم بر دوران خویش بود. اصل برای دیگران نیل به قدرت و حفظ آن از طریق برخورد قهرآمیز و یا برخوردی همراه با خدعه و نیرنگ و تطمیع و تهدید بود. اما امام چنان که از همین آثار باقی‌مانده‌اش برمی‌آید، هیچ گاه از چنین روشی سود نجست. هیچ کس را به بیعت و اطاعت اجبار نکرد و هیچ فرد و یا گروهی را نفریفت. حتی با مخالفان و دشمنانش با سماحت و بزرگواری رفتار کرد و حرمتشان را پاس داشت. قدرت و حکومت را برای اقامه عدل و برپایی سنّت نبوی می‌خواست و از آن به نفع خود و یا خویشاوندان و نزدیکان و هم‌قبیله‌ای‌هایش استفاده نکرد. از نظر او همه مسلمانان یکسان بودند، اعم از آنکه قریشی باشند و یا غیرقریشی، عرب باشند و یا عجم.

برای دریافت فراز و نشیب‌های آن دوره پرتلاطم به اجبار می‌باید سیره عملی امام را دریافت. متون تاریخی به تنهایی نمی‌تواند این سیره را که در حقیقت ملاک اقدامات سلبی و ایجابی آن حضرت بود، نشان دهد. به ویژه که این متون عموماً در فضایی تألیف شده که امام و خاندانش مورد بی‌مهری و احیاناً خصومت بوده‌اند و لذا مورخ یا خود شخصاً چنین موضعی داشت و یا مجبور بود مقتضیات زمانش را رعایت کند.

علی تنهاست

۱ـ نکات فراوانی در زمینه‌های مختلف از مجموع میراث امام(ع) قابل استنباط است. احتمالاً یکی از تأمل و تأثر برانگیزترین‌هایش، این که انسان احساس کند که خالق این آثار تا چه میزان «تنها» بوده است. نه تنهایی اجتماعی و سیاسی، بلکه تنهایی معرفتی. عموماً تنهایی حضرت را در چارچوب اجتماعی و سیاسی آن درمی‌یابند، اما به واقع تنهایی سخت‌تر و جانکاه‌تر این بود که حضرت کمتر می‌یافت افرادی را که به او گوش سپارند و امام بتواند حقایق برین را برایشان توضیح دهد.

اکثریت مطلق کسانی که در کوفه بودند، فاقد آمادگی لازم برای دریافت این معارف بلند بودند و گروهی از آنان که یا «خارجی» (نهروانی، وابسته به خوارج) بودند و یا به آنان گرایش داشتند، طبیعتی خشن، بدوی و بی‌فرهنگ داشتند. کلام امام را به هنگام القای خطبه قطع می‌کردند و حتی دشنام می‌دادند و امام با بزرگواری تمام مانع از تأدیب آنها توسط اصحاب خاصش می‌گردید. حال آنکه عرف آن روز ایجاب می‌کرد که چنین اشخاصی کشته شوند و بعدها حاکمان کوفه چنین کردند.

یک بار اشعث بن قیس در میانه خطبه به امام اعتراض کرد که: «آنچه می‌گویی، نه به نفع تو، که به زیان توست!» حضرت عصبانی شد و پاسخ داد؛ اما همین اشعث بعدها به خدمت حاکمان سفّاک و خونریز کوفه درآمد و تمامی دلواپسی‌اش این بود که مبادا کلامی بگوید که آنان را ناخوش آید و نه تنها موقعیت، بلکه جانش را نیز از دست بدهد!

از این همه گذشته، نوعی بی‌فرهنگی و بدویت بر بسیاری از مردم آن ایام حاکم بود. مشکل حضرت تنها با خشونت و جهالت خوارج