پاورپوینت کامل زمانی برای کلام ۱۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل زمانی برای کلام ۱۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل زمانی برای کلام ۱۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل زمانی برای کلام ۱۸ اسلاید در PowerPoint :

سیاست ادبیات نظیر چیزی شبیه به سیاست نویسندگان نیست. به تعهدات شخصی نویسندگان در کشمکش‌های اجتماعی یا سیاسی دورانشان نمی‌پردازد. به شیوه‌ای نیز نمی‌پردازد که نویسندگان ساختارهای اجتماعی، جنبش‌های سیاسی، یا هویت‌های گوناگون را در کتاب‌هایشان بازنمایی می‌کنند. تعبیر «سیاست ادبیات» حاکی از آن است که ادبیات به صرف ادبیات‌بودنش سیاست می‌ورزد.

سیاست ادبیات نظیر چیزی شبیه به سیاست نویسندگان نیست. به تعهدات شخصی نویسندگان در کشمکش‌های اجتماعی یا سیاسی دورانشان نمی‌پردازد. به شیوه‌ای نیز نمی‌پردازد که نویسندگان ساختارهای اجتماعی، جنبش‌های سیاسی، یا هویت‌های گوناگون را در کتاب‌هایشان بازنمایی می‌کنند. تعبیر «سیاست ادبیات» حاکی از آن است که ادبیات به صرف ادبیات‌بودنش سیاست می‌ورزد.

فرض بر این است که لزومی ندارد دغدغه ‌خاطر ما این باشد که آیا نویسندگان باید به سراغ سیاست بروند یا اینکه به جایش، به ناب‌بودن هنر خود متوسل شوند، بلکه فرض بر این است که همین ناب‌بودن با سیاست خط و ربطی دارد. فرض بر این است که بین سیاست به‌منزله فرم مشخصی از کنش جمعی، و ادبیات به‌منزله کنش متعارف هنر نوشتار پیوند محکمی وجود دارد.

با طرح مسئله بدین نحو، اینک واجب می‌آید تا اصطلاحات را به‌ روشنی موشکافی کنیم. نخست به اختصار بسیار، مقصود از سیاست را شرح خواهم داد. غالبا سیاست را با تمرین قدرت یا کشمکش بر سر قدرت خلط می‌کنند. ولی وجود قدرت، شرط کافی برای وجود سیاست نیست. حتی وجود قوانینی به منظور قاعده‌مندکردن حیات جمعی نیز شرط کافی نیست.

شرط لازم پیکربندی فرم مشخصی از اجتماع است. سیاست، برساخته عرصه مشخصی از تجربه است که در آن ابژه‌هایی خاص را به‌منزله امری مشترک می‌انگارند و سوژه‌هایی خاص را درخور طرح این ابژه‌ها و بحث بر سر آنها تلقی می‌کنند. ولی چنین برساخته‌ای، ثابتی فرضی نیست که مبتنی بر نامتغیری انسان‌شناختی باشد. مفروضی که سیاست بر آن مبتنی است همواره محل مناقشه است. فرمول پرآوازه ارسطو گویای آن است که آدمیان از این‌رو موجوداتی سیاسی‌اند که از کلامی برخوردارند، که به آنها اجازه می‌دهد تا در حق و ناحق سهیم باشند. حال آنکه حیوانات فقط از صدایی برخوردارند که لذت یا الم آنها را بیان می‌کند. اما همه بحث بر سر احراز صلاحیت کسی است که بین کلام معقول و بیان تالمات قضاوت می‌کند.

به‌عبارتی، همه فعالیت‌های سیاسی جدالی است به قصد تصمیم بر سر اینکه چه چیز کلام یا زوزه محض است، به بیان دیگر بر‌حسب آنچه از ظرفیت سیاسی بروز پیدا می‌کند، جدالی است به قصد دوباره‌پیمودن مرزهایی مرئی. «جمهور» افلاطون از آغاز، نشان از آن دارد که پیشه‌وران فرصت ندارند تا به جز شغل‌شان به چیز دیگری بپردازند: مشغله‌شان، زمان‌بندی‌شان، و قابلیت‌هایی که با آنها خو می‌گیرن