پاورپوینت کامل چرا نسل دوم مهاجران اروپایی به داعش می‌پیوندند؟ ۴۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل چرا نسل دوم مهاجران اروپایی به داعش می‌پیوندند؟ ۴۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل چرا نسل دوم مهاجران اروپایی به داعش می‌پیوندند؟ ۴۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل چرا نسل دوم مهاجران اروپایی به داعش می‌پیوندند؟ ۴۸ اسلاید در PowerPoint :

اروپاییان داعش پرسش مهم این است که چرا اروپا تبدیل به یکی از منابع تأمین نیرو برای القاعده و سایر جریان‌های بنیادگرا شده است؟ این پرسش زمانی اهمیت می‌یابد که به تحلیل جوهرگرایانه‌ی برخی از نظریه‌پردازان غربی مبنی بر استعداد ذاتی جوامع خاورمیانه و مسلمان به پرورش بنیادگرایی توجه کنیم!

اروپاییان داعش پرسش مهم این است که چرا اروپا تبدیل به یکی از منابع تأمین نیرو برای القاعده و سایر جریان‌های بنیادگرا شده است؟ این پرسش زمانی اهمیت می‌یابد که به تحلیل جوهرگرایانه‌ی برخی از نظریه‌پردازان غربی مبنی بر استعداد ذاتی جوامع خاورمیانه و مسلمان به پرورش بنیادگرایی توجه کنیم!

مهاجرت معکوس از اروپا به خاورمیانه در پی افزایش اقبال به بنیادگرایی در میان مهاجران نسل دوم که در نظام آموزشی غرب پرورش یافته بودند این پرسش را ایجاد کرده چرا گروهی با وجود رشد و زندگی در غرب از ارزش‌های این جوامع فاصله گرفته و جهتی معکوس را انتخاب کردند؟

اگر از منظر سیاست‌های هویتی به این مسئله نگاه کنیم شاید بتوانیم لااقل یکی از پاسخ‌ها را ضمن بررسی در متن سیاست‌های فرهنگی و اجتماعی اروپا بیابیم. لایه‌های زیرین جامعه‌ی اروپا امروزه با مشکلات اجتماعی ناشی از افراط‌گرایی روبه‌رو شده است؛ از یک سو راست افراطی یک بار دیگر در حال خیزش است و از سوی دیگر جریان‌های سلفی که ملی‌گرایی عرب را نیز در بطن خود دارد به مرحله‌ی رشد و ظهور رسیده است. این شرایط شاید نتیجه‌ی اعمال سیاست‌هایی در دهه‌ی گذشته‌ی میلادی باشد که دغدغه‌ی ادغام و انسجام شهروندی را بیهوده می‌دانست.

مروری بر سیاست‌گذاری‌های هویتی در غرب

سیاست غرب تا دهه‌ی ۱۹۹۰ اغلب مبتنی بر نظریه‌ی کلاسیکی بود که تحت عنوان دیگ مذاب[۱] نخست در امریکا ظهور کرد. این نظریه پیش از آنکه تبدیل به سیاست شود، روایت جامعه‌ی امریکا در اوایل قرن اخیر بود که زمانی در قالب تئاتر نیز به روی پرده رفت. پرسش مهمی که در خصوص این استعاره به وجود آمد در خصوص کیفیت و مسیر جذب و حل مهاجران بود. مفهوم معجون سعی می‌کرد برای اولین بار به توضیح جامعه‌ی جدید در حال شکل‌گیری از طریق ظهور نژاد جدید و مشترک انسانی در امریکا بپردازد. در مقابل این فهم از ادغام، الگوی انگلیسی قرار داشت، الگوی اخیر از استعاره‌ی سوپ گوجه کمک می‌گرفت. این اصطلاح از واژه‌ی سوپ گوجه انگلو-پروتستانی گرفته شده که هرچند به آن کرفس، خرده‌نان، ادویه‌جات و… اضافه می‌شود، اما در نهایت یک سوپ گوجه وجود دارد. هانتینگتون معتقد است که این الگوی انگلیسی رایج‌ترین ایدئولوژی جذب مهاجران و بازگوکننده‌ی ناسیونالیسم امریکایی به شمار می‌روند. در اواسط دهه‌ی ۱۹۱۰ اصطلاح ظرف سالاد که حکایت از تکثر فرهنگی داشت، این مفاهیم را به چالش کشید.

اروپا تا اندازه‌ی زیادی در برابر ایده‌های جدید ادغام مقاومت می‌کرد، مانعی که پس از فروپاشی شوروی تا اندازه‌ی زیادی رفع شد. چندفرهنگ‌گرایی[۲] یکی از آخرین و جدیدترین رهیافت‌هایی بود که شیوه‌ی لیبرالی جذب و ادغام مهاجران را به چالش می‌طلبید و خود مدعی خوانشی جدید از حقوق جمعی و هویت‌های فروملی بود.

وینسنت پاریلو چندفرهنگ‌گرایی را در امریکا دارای سه نحله‌ی اصلی می‌داند: شمول‌گرایان، جدایی‌طلبان و کثرت‌گرایان وحدت‌طلب. اما همو تأکید دارد که خود چندفرهنگ گراها نیز در آنچه تبلیغ می‌کنند توافق ندارد و به تفکیک مشخصی در این خصوص نرسیده‌اند. شمول‌گرایان خواستار وارد کردن برخی از برنامه‌ها و واحدهای درسی مانند آموزش زبان اقلیت‌ها در مدارس و شکلی از خودمختاری فرهنگی هستند و از نظر برخی تفاوت معناداری با ملی‌گرایان قومی ندارند.

چندفرهنگ‌گرایان جدایی‌طلب افراطی‌ترین چندفرهنگ‌گراها هستند که برعکس دسته‌ی نخست از ملی‌گرایی گروه‌های اقلیت و قومیت‌ها دفاع می‌کنند و قائل به وجود هویت‌های چندگانه و مجزایی هستند که می‌بایست مانند آب و روغن از سایر گروه‌ها مشخص باشند.

پارلیو برای توصیف کثرت‌گرایی وحدت‌طلب و وجه تمایز آن با دو نوع دیگر از تمثیل چترهای فرهنگی مجزا ولی به‌هم‌پیوسته صحبت می‌کند. این دسته از چندفرهنگ‌گراها در ذهن تصویری از چترهای متمایز تداعی می‌کنند که هریک گروه‌های معینی را در بر گرفته‌اند، ولی درعین‌حال لبه‌ی این چترها چنان به‌هم‌پیوسته است که به طور جمعی همه را تحت پوشش قرار داده است.

منطق چندفرهنگ‌گرایی به‌مثابه روشی در سیاست‌گذاری قومی در ابعاد مختلف از اوایل دهه‌ی ۱۹۹۰ مطرح شد؛ این رویکرد منتقد جدی رویکرد فردمحور حکومت‌های لیبرال در سیاست‌گذاری قومی/هویتی بود.

نگاه اخیر نیز خود تداوم سنت فرانسوی به مسائل قومی بود. سنتی که معتقد بود قومیت نباید در برابر فردیت قد علم کند یا آن را محدود سازد. مایکل والزر این سیاست را با این جمله نمادین نماینده‌ی مجلس فرانسه در قرن ۱۹ توضیح می‌دهد: «بر هرکسی است همه‌چیز را از یهودیان به‌مثابه یک ملت دریغ دارد و از دادن هیچ‌چیز به آنان در مقام افراد دریغ نکند.» در این روش فردیت بر قومیت و ادغام بر هر دو ترجیح دارد. همین موضوع است که به شدت از سوی کسانی چون ویل کیملیکا از مدعیان جدی چندفرهنگی مورد انتقاد قرار گرفته است؛ از نظر وی سیاست‌های لیبرال و گفتمان حقوق بشری قادر به پاسخ‌گویی به نیازهای گروه‌های قومی و اقلیت‌ها نیست:

«آزادی‌خواهان [لیبرال‌ها] پس از جنگ مؤکدانه مخالفت خود را با این اندیشه ابراز کرده‌اند که گروه‌های معین قومی و ملی باید هویت سیاسی دائم احراز کنند و این تمایز مورد تأکید قانون اساسی قرار گیرد. درعین‌حال این موضوع هر روز روشن‌تر می‌شود که دیگر حقوق اقلیت‌ها را نمی‌توان به مقوله‌ی حقوق بشر تخفیف داد. معیارهای سنتی حقوق بشر قادر نیستند برای برخی از مهم‌ترین و بحث‌انگیزترین مسائل مربوط به اقلیت‌های فرهنگی راه‌حلی ارائه دهند.»

خشونت‌های قومی فزاینده و هویت

جهان در سال‌های ۲۰۱۴- ۲۰۱۳ دوره‌ای دشوار از اوج‌گیری بنیادگرایی مذهبی را تجربه کرد، اما ظاهراً پیوستن به این خشونت‌ها دیگر ویژگی جوامع خاورمیانه نیست، اکنون اروپا نیز در بخشی از این روند سهیم است. بخش قابل توجهی از نیروی انسانی گروه‌های بنیادگرا از اروپا تأمین می‌شود. برابر آمار منتشرشده تاکنون بین ۱۵۰۰ تا ۲۰۰۰ تن از جوانان اروپایی به نیروهای القاعده در سوریه پیوسته‌اند؛ بلژیک، آلمان، هلند و انگلستان بیشترین سهم را در بین این کشورها داشته‌اند، علاوه بر این، هریک از این کشورها با صدها تن از شهروندانی روبه‌رو هستند که در خود این کشورها به صفوف القاعده پیوسته‌اند و یا آماده‌ی اعزام به سوریه و عراق می‌باشند.

پیش از آغاز بحران عراق نیز هفته‌نامه‌ی فرانسوی «تی. تی. ای» گزارش سازمان اطلاعاتی بلژیک را منتشر کرده بود که حکایت از دست حضور شهروندان اروپایی در عملیات‌های تروریستی سوریه و عراق داشت. این هفته‌نامه به حضور شماری از اتباع بلژیکی در حملات خونین چند هفته‌ی گذشته در عراق اشاره کرد.

پرسش مهم این است که چرا اروپا تبدیل به یکی از منابع تأمین نیرو برای القاعده و سایر جریان‌های بنیادگرا شده است؟ این پرسش زمانی اهمیت می‌یابد که به تحلیل جوهرگرایانه‌ی برخی از نظریه‌پردازان غربی مبنی بر استعداد ذاتی جوامع خاورمیانه و مسلمان به پرورش بنیادگرایی توجه کنیم!

مشکل عمده‌ی کشورهای اروپایی در مبارزه با بنیادگرایی، مبهم بودن مرز بین آزادی بیان و ح