پاورپوینت کامل نگاهی به ادیبان ایران و جهان ۵۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نگاهی به ادیبان ایران و جهان ۵۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نگاهی به ادیبان ایران و جهان ۵۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نگاهی به ادیبان ایران و جهان ۵۳ اسلاید در PowerPoint :

هر روز و هر شب، در خیابان‌ها، پارک‌ها، سر چهارراه‌ها، جلوی سینماها و… آنها را می‌بینیم و از کنارشان رد می‌شویم. سر چهارراه که می‌رسیم، وقتی به اتومبیل‌مان نزدیک می‌شوند به سرعت پنجره را بالا می‌آوریم، و شاید چند کلمه نامهربانانه هم بر زبان بیاوریم. بعد با خودمان فکر می‌کنیم یا به دوستی که در اتومبیل‌مان نشسته می‌گوییم که اینها اعضای یک گروه هستند، اینها سردسته‌هایی دارند که در خیابان‌ها رهایشان می‌کنند و…

برج غار

هر روز و هر شب، در خیابان‌ها، پارک‌ها، سر چهارراه‌ها، جلوی سینماها و… آنها را می‌بینیم و از کنارشان رد می‌شویم. سر چهارراه که می‌رسیم، وقتی به اتومبیل‌مان نزدیک می‌شوند به سرعت پنجره را بالا می‌آوریم، و شاید چند کلمه نامهربانانه هم بر زبان بیاوریم. بعد با خودمان فکر می‌کنیم یا به دوستی که در اتومبیل‌مان نشسته می‌گوییم که اینها اعضای یک گروه هستند، اینها سردسته‌هایی دارند که در خیابان‌ها رهایشان می‌کنند و…

البته نظرمان غلط هم نیست. بچه‌هایی که می‌بینیم، از تحصیل محروم شده، و مانند بچه‌های دیگر زندگی نمی‌کنند. از منزلت انسانی برخوردار نبوده و به فعالیت‌هایی وادار می‌شوند که به لحاظ روانی، جسمی و اجتماعی به آنها آسیب رسانده و زمینه خطرهای فراوانی را برایشان به وجود می‌آورد. این بچه‌ها همان‌طور که می‌دانیم و در مقاله‌های علمی و کتاب‌های پژوهشی می‌خوانیم، برای تأمین نیازهای خانواده‌های خود، یا تأمین پول موادی که سرپرست آنها نیاز دارد یا به طور کلی زیر چتر گروه‌های سازمان‌یافته و با مدیریت سودجویانی که جز پول به چیز دیگری فکر نمی‌کنند، در خیابان‌ها رها می‌شوند.

در چنین وضعیتی، بدرفتاری‌های زیادی با آنها می‌شود؛ فحش می‌شنوند، کتک می‌خورند، از آنها به صورت‌های مختلف سوء‌استفاده می‌شود و پشتیبانی هم ندارند. بی‌تردید رفع این مشکل بزرگ اجتماعی، کار ساده‌ای نیست و به عزمی جدی و مسئولیت‌پذیری نهادهایی که در گذشته نسبت به این موضوع حساسیت نشان نداده‌اند، یا کمتر حساسیت نشان داده‌اند، نیاز دارد. زیرا به نظر می‌رسد که این مشکل اجتماعی از بیست سال قبل به این سو تشدید شده و روز به روز هم در حال رشد است و اگر هم در این باره بحثی در رسانه‌ها شکل بگیرد، افراد و سخنگویان نهادهای مسئول قبل از هر چیز یکدیگر را متهم به کم‌کاری یا غفلت کرده و سرانجام هم هیچ راهکار یا نتیجه‌ای به دست نخواهد آمد!

اما خوشبختانه این روزها کتابی را با نام «برج‌غار» می‌خواندم که نشان

‎

دهنده اقدامی ستودنی و انسان‌دوستانه از سوی شماری اندک از شهروندان است. شهروندانی که برای سوادآموزی به کودکان کار و خیابان برنامه‌ریزی کرده، برایشان کلاس قصه‌خوانی ترتیب داده و سپس نردبانی در اختیار آنها قرار داده‌اند تا بتوانند از آن بالا رفته و قصه‌های خودشان را بنویسند. قصه‌ها و آرزوهای کودکانه در غیاب کودکی! شاید اگر این پدیده (کودکان کار) را بیشتر بشناسیم و این قصه‌ها را بخوانیم، کمترین نتیجه‌اش این باشد که اگر کاری هم از دست‌مان برنمی‌آید، سرچهارراه‌ها، و به اندازه چند ثانیه یا چند دقیقه، قدری مهربان‌تر رفتار کنیم…

کار از کار گذشت

زن و مردی که همدیگر را نمی‌شناسند، پس از مرگ به همدیگر علاقه‌مند شده و فرصت می‌یابند تا به دنیا برگشته و تا بیست‌وچهار ساعت، زندگی در کنار هم را آغاز کنند. مرد که گروهی از افراد مبارز را رهبری می‌کرده با شلیک گلوله یکی از افراد گروه خود به قتل رسیده و زن نیز، به دست شوهرش که تنها به ثروت او و خواهرش چشم داشته، مسموم و کشته شده است.

با این وجود، برای «باهم‌بودن» فرصتی فراهم می‌شود، اما در دقیقه‌های پایانی موجی از دلهره، اضطراب و تردید (احساس مسئولیت مرد نسبت به هم‌رزمانش، و احساس مسئولیت زن نسبت به سرنوشت خواهرش) آنها را در مسیر دیگری قرار می‌دهد و سرانجام، هر کدام با شلیک گلوله‌ای از پای درمی‌آیند.

ژان پل سارتر در کتاب «کار از کار گذشت» که به فارسی هم ترجمه شده، همچون آثار دیگرش مانند «گوشه‌نشینان آلتونا» و… به بیان فلسفه و دیدگاه‌های خویش می‌پردازد. به باور سارتر، «بشر مسئول وجود خویش است» او تصریح دارد:«منظور این نیست که بگوییم آدمی مسئول فردیت خاص خود است، بلکه می‌گوییم هر فردی مسئول تمام افراد بشر است… هنگامی که ما می‌گوییم بشر در انتخاب خود آزاد است، منظور این است که هر یک از ما، با آزادی، وجود خود را انتخاب می‌کند. همچنین با این گفته می‌خواهیم این را نیز بگوییم که فرد بشر با انتخاب خود همه آدمیان را انتخاب می‌کند.»

مسئولیتی که سارتر برای بشر در نظر می‌گیرد، مسئولیت در برابر همه جهان بشری است، از این رو بشر نه تنها با انتخاب‌هایش راه و روش زندگی خود را مشخص می‌کند بلکه، جامعه بشری را نیز انتخاب می‌کند، و در چنین وضعیتی، گریز از احساس مسئولیت عمیق دشوار می‌شود. بر این اساس، دلهره در اگزیستانسیالیسمِ سارتر، مفهومی مهم به شمار می‌آید و به تعبیر خودش:«بشر یعنی دلهره». اما نه دلهره‌ای که به بی‌عملی می‌انجامد، دلهره‌ای که بیانگر حجم مسئولیت است و به باور او، شناخت آن، به گوشه‌گیری نخواهد انجامید…

البته اینکه، گذاشتن این حجم از مسئولیت بر دوش بشر تا چه اندازه شدنی است، بیشتر در فضایی قابل‌فهم است که مبارزه اصالت می‌یابد! از سویی، در کتاب «کار از کار گذشت» عشق، جایی و مجالی در جهان واقعیت‌ها نمی‌گشاید، جایی بیرون از این دنیا قرار می‌گیرد، در جهان مُرده‌ها، و نه در جهان زنده‌ها! و شگفتا که در اوراقی محزون، تنهایان جهان در مواجهه با موثرترین عاملِ کاهش‌دهنده رنج بشری، خود را به تمامی تسلیم نمی‌کنند…

حکایتی از پله دوم

اکنون که باز به سراغ کتاب «حکایتی از پله دوم» رفته‌ام، با خودم می‌اندیشم که شاید شانس با فریدون مجلسی یار بود که پس از پذیرفته‌شدن در آزمون ورودی وزارت خارجه و در روز مصاحبه، به آرزویی که در سر می‌پرورانید، نرسید! و این مجال را یافت تا از همان سالن دوم، این حکایت‌ها و خاطره‌های زیبا و غم‌انگیز را برای ما و برای تاریخ ما بنویسد. زیرا دگرگونی‌های بزرگ سیاسی و اجتماعی، پیامدهای تلخ و جبران‌ناپذیری هم در پی دارد!…

اما چرا این کتاب حکایتی از پله دوم نام گرفته؟ در ابتدای کتاب می‌خوانیم:«فیلم کشتی تایتانیک را به یاد داری؟ همان که لئوناردو دی کاپریو بازیگر آن بود. آن جایی که با آن بانوی زیبای اشرافی آشنا می‌شود و یک‌بار برای تفریح به سالن درجه دو می‌روند. آنجا که مسافران معمولی گیتار و گارمُون به دست برای خودشان شاد هستند. شربت به‌لیمو می‌نوشند و حرکات موزون می‌کنند! شاید هم شادی آنها از آن سالن اشرافی درجه یک و ارکستر و والس‌های پرتکلُف آن کمتر نباشد. این روایت پراکنده از یک زندگی نیز، در مقایسه با کتاب‌های خاطرات و زندگی‌نامه‌های نامداران، می‌تواند روایتی از نوع همان سالن دوم باشد…»

این کتاب به گونه‌ای یک «زندگینامه‌ خودنوشت» یا «اتوبیوگرافی» است و البته بی‌شباهت به یک رمان نیز نیست. به موضوع‌ها و مسائل مختلفی پرداخته شده، از زندگی و کار و فعالیت‌های اداری گرفته تا روایت‌ها و خاطره‌هایی از برخی رخدادها و بزنگاه‌های حساس تاریخی، از خاطره مدیر شیک‌پوش مدرسه‌ای که پس از کودتای ۲۸ مرداد به قلعه فلک‌الافلاک منتقل می‌شود و دیداری پس از چهل سال، تا تحلیل‌هایی دقیق درباره علل شکست نهضت ملی ایران، از سال‌های خدمت در واشنگتن و تهران و کمک به راه‌اندازی نمایندگی ایران در بازار مشترک (بروکسل) تا جریان غش‌کردن نماینده ایران در بانک جهانی در مهمانی خداحافظی یک دیپلمات افغانی در واشنگتن، از تحصیل در دانشکده زبان و زبان‌شناسی دانشگاه جرج تاون تا تولد «ملخ بلوط» و…

فریدون مجلسی دوست دارد که این کتاب به جای «اتوبیوگرافی» یا هر نام و توضیح دیگری، «دیدگاه‌هایی درباره زندگی» خوانده شود. کتابی که دربردارنده گفت‌وشنودی میانِ نویسنده و همسرش (ثریا مجلسی) است و اگر کتاب، تا این اندازه خواندنی و جذاب درآمده است بی‌تردید نقش نخست را گفتگوکننده و تنظیم‌کننده کتاب برعهده دارد که با پافشاری، ذوق و بردباری خود مجالی برای مخاطبان فراهم کرده تا بیشتر بیندیشند و فراموش نکنند که «ساعت بیست و پنج» همان ساعت امید و زندگی است…

است