پاورپوینت کامل تدبیر ۳‌ هزار ساله ۴۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تدبیر ۳‌ هزار ساله ۴۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تدبیر ۳‌ هزار ساله ۴۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تدبیر ۳‌ هزار ساله ۴۰ اسلاید در PowerPoint :

بحران و فاجعه آب در ایران امروز به گونه‌ای در رفتار روزمره ایرانیان ریشه دوانده که کارشناسان و صاحب‌نظران از علوم و دانش‌های گوناگون را نیز بر آن داشته تا زنگ‌های خطر را در مقام شهروندی، برای همگان به صدا درآورند.* هشدارهایی که اما بیش از آن‌که «آگاهی‌بخش» باشند، «درماندگی» ایرانیان امروز را در برابر پدیده «آب» بیانگرند. ایران کنونی اما چرا از یک هنر و تدبیر شگفت‌انگیز ۳‌هزار ساله، به درماندگی و وادادگی رسیده است؟

ایرانیان چگونه با مدیریت آب در سرزمینی خشک، از نیستی به هستی رسیدند

جویندگانی سخت‌کوش که بر بخل طبیعت چیره شدند

بحران و فاجعه آب در ایران امروز به گونه‌ای در رفتار روزمره ایرانیان ریشه دوانده که کارشناسان و صاحب‌نظران از علوم و دانش‌های گوناگون را نیز بر آن داشته تا زنگ‌های خطر را در مقام شهروندی، برای همگان به صدا درآورند.* هشدارهایی که اما بیش از آن‌که «آگاهی‌بخش» باشند، «درماندگی» ایرانیان امروز را در برابر پدیده «آب» بیانگرند. ایران کنونی اما چرا از یک هنر و تدبیر شگفت‌انگیز ۳‌هزار ساله، به درماندگی و وادادگی رسیده است؟ واکاوی رفتار تاریخی ایرانیان در هزاره‌های گذشته در موضوع آب و مدیریت آن، می‌تواند به این پرسش، پاسخی معنادار دهد. آنگونه که از منابع تاریخی برمی‌آید، ایرانیان روزگاران گذشته، در سرزمینی که همچون امروز اقلیمی خشک داشت، میانگین بارش آسمان کم و منابع در دسترس آب نیز اندک بود، توانسته بودند به گونه‌ای شگفت‌انگیز، این «کاستی طبیعی» را به «فرصتی تاریخی» برای بهبود شرایط زندگی در این اقلیم خشک بدل کنند. همچنین به اندازه‌ای در این مسیر کامیاب شوند و پیشرفت کنند، که در میان هم‌ترازان در دنیای باستان و دوره‌های تاریخی تا همین چند سده اخیر، بدرخشند.

نظام چند‌هزار ساله مترقی آبیاری ایرانی

نیامدن باران و بخل طبیعت، در دوره‌های پیش و پس از اسلام، همواره مشکل بزرگی برای کشاورزان و همه طبقات و دولت ایجاد می‌کرده است. کمی بارش در تاریخ ایران به اندازه‌ای بوده است که در دوره‌های اسلامی، مردم را به باورهایی چون نماز و دعای باران معتقد می‌کرده است. تاریخ‌نگاران از نماز استسقا روایت کرده‌اند؛ نمازی بود که برای طلب باران می‌خواندند. ابن خلدون نیز در مقدمه خود، از نماز استسقا نام می‌برد. این اما همه واکنشی نبود که ایرانیان در برابر مشکل بی‌آبی و کم‌آبی در تاریخ از خود نشان دادند. آنان توانستند سخت‌کوشانه بر منابع اندک آب موجود در سرزمین ایران چیره شوند، نظامی مدون، منسجم و مترقی در حوزه مدیریت منابع آب پدید آورند و بر آن اساس، از همان منابع برای معیشت اصلی خویش، کشاورزی و نیز زندگی روزمره خود بهره گیرند. ریچارد فرای، ایران‌شناس آمریکایی هنگامی که وضع عمومی بخارا را در عهد سامانیان توصیف می‌کند، اشاره‌ای مهم به نظام مترقی آبیاری ایرانی و همیاری آنان در این زمینه در سده سوم هجری دارد: «در بعضی امور عملی مردم قلمرو سامانیان نسبت به زمان خود، مترقی‌تر بودند. یکی از این موارد، آبیاری و توزیع آب بود، زیرا مسأله آب برای مردم این منطقه، مسأله حیات و ممات بود. شهر مجاور بخارا، یعنی سمرقند، به خاطر شبکه لوله‌های توزیع آب، زبانزد بود و می‌توان تصور کرد که بخارا نیز از این لحاظ، خیلی عقب‌مانده نبود. شبکه آبیاری در واحه بخارا، توأم با مسأله حقوق کشاورزان در نحوه استفاده آب بود. در این دوره، از کاریز استفاده فراوان می‌شد. برنج، گندم، غلات و انواع پنبه از محصولات مهم کشاورزی بود. … در متون و مآخذ، از گروه‌های عظیم کشاورزانی صحبت به میان آمده است که در مورد آبیاری و بنای دیوار، به‌طور دسته‌جمعی به کار اجباری می‌پرداختند». مرتضی راوندی نیز در کتاب «تاریخ اجتماعی ایران»، فصلی مُشبع در نظام آبیاری و مدیریت چند‌هزار ساله ایرانیان بر منابع اندک آب در سرزمین ایران دارد. او پیشرفت‌های شگفت‌انگیز ایرانیان چند ‌هزار ‌سال پیش را در این حوزه این‌گونه توصیف می‌کند: «فن آبیاری در عهد ساسانیان، نه‌تنها در بخش‌های غربی قلمرو آن دولت بلکه در نواحی شرقی آن، یعنی حوزه مرغاب و هیلمند نیز به حد کمال رسید. تأسیسات آبیاری مرغاب، آنچنان تاثیری در اعراب کرد که یکی از نهرهای حفر شده در بصره را در قرن هشتم میلادی به نام «مرغاب» خواندند. آب‌شناسانی که فاتحان عرب در قرن هفتم میلادی از سیستان به مکه برده بودند، در اطراف آن شهر، به کارهای آبیاری پرداختند».

ممیزات ایرانیان از نگاه پژوهشگر برجسته انگلیسی

ایرانیان توانستند با دسترسی به منابع زیرزمینی آب، با ابتکاری که کاریز (قنات) نام گرفت و نیز سدسازی، هزاران‌ سال به معیشت اصلی خود، کشاورزی بپردازند، همچنین در روستاها و شهرها آن آب‌ها را برای بهره‌گیری روزانه به‌ویژه نوشیدن به کار بگیرند. آب، نظام آبیاری و چگونگی دستیابی و بهره‌برداری منابع محدود آب در فلات ایران به گونه‌ای پیچیده و مهم بوده که مجموعه‌ای از قوانین، ضوابط و مقررات مردمی و حکومتی در حوزه‌های محلی، منطقه‌ای و ملی را در هزاره‌ها و سده‌های گذشته پدید آورده است. اشاره آن لمتون، نویسنده کتاب باارزش «مالک و زارع در ایران» به این پدیده بیانگر اهمیت آن است: «آب … یکی از عوامل مهم زراعتی ایران است، از این رو عجیب نیست که مجموعه‌ای از قوانین مربوط به آبیاری که اساس آنها بر شرع و عرف است به وجود آمده باشد». او هرچند یادآور می‌شود که «با توجه به کمیابی آب که در غالب نقاط دیده می‌شود نزاع بر سر آب امری عادی بوده و هست»، در ادامه تصریح می‌کند که «قنات‌ها یا کاریزها یعنی مجاری آب‌های زیرزمینی از ممیزات خاص ایران است».

همیاری پررنگ مردم در مدیریت آب

نگرش مارکس در میانه‌های سده نوزدهم میلادی به شیوه تولید آسیایی، نکته‌هایی مهم درباره این مسأله می‌نمایاند. او معتقد بود آب و هوا، شرایط جغرافیایی منطقه‌ای که از صحرای آفریقا شروع می‌شود و از طریق عربستان، ایران، هندوستان، تاتارستان تا مرتفع‌ترین فلات‌های آسیا گسترش می‌یابد، باعث شده است آبیاری مصنوعی به کمک مجاری و دیگر تأسیسات آبی، اساس