پاورپوینت کامل رؤیت حق و لزوم امام‌شناسی ۳۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل رؤیت حق و لزوم امام‌شناسی ۳۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل رؤیت حق و لزوم امام‌شناسی ۳۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل رؤیت حق و لزوم امام‌شناسی ۳۸ اسلاید در PowerPoint :

برای بهره‌مند شدن اجتماع، لازم نیست تعالی و تکاملی در شرایط معنوی انسانها ایجاد شود. برای این امر، همین ‌قدر که اصلاحات کم و بیش یکسانی را در شرایط ظاهری انسانها و درک آنها صورت بگیرد، کفایت می‌کند. و اما برای بهره بردن از فیض وجود امام (حکیم الهی، قطب) همه آن دسته از ابنای بشر که از او پیروی می‌کنند، «باید از مرتبه خویش تعالی بیابند تا تقدیر خویش را در آفاقی برتر از آفاق زمینی تحقق ببخشند.

برای بهره‌مند شدن اجتماع، لازم نیست تعالی و تکاملی در شرایط معنوی انسانها ایجاد شود. برای این امر، همین ‌قدر که اصلاحات کم و بیش یکسانی را در شرایط ظاهری انسانها و درک آنها صورت بگیرد، کفایت می‌کند. و اما برای بهره بردن از فیض وجود امام (حکیم الهی، قطب) همه آن دسته از ابنای بشر که از او پیروی می‌کنند، «باید از مرتبه خویش تعالی بیابند تا تقدیر خویش را در آفاقی برتر از آفاق زمینی تحقق ببخشند.» (همان، ص۱۵۵)

می‌توان گفت در اینجا نزول اجلال اتفاق نمی‌افتد؛ چرا که اولاً چنین چیزی ممکن نیست و ثانیاً از این راه بهره‌ای عاید نمی‌شود. آنچه هم شدنی است و هم باید بشود، عروج و استعلا از جانب انسانهاست تا مگر بتوانند خویش را در آینه غیب‌نمای امام مشاهده کنند. به عبارت دیگر می‌توان گفت آنچه مورد نیاز است، صعود است نه نزول، به تعبیر ابن‌عربی «منازله» است. هرچند منازله (باب مفاعله) به معنای مشارکت در نزول است، ولی در حقیقت در این فعل دوطرفه عبدصعود می‌کند نه نزول (رک: ابن‌عربی، ج۳، ص۵۲۳). از سوی دیگری نزول از جانب حق (غیب، امام) در حقیقت نوعی استحضار آنها در مرتبه وجودی ما و به تعبیر دیگر متحقق شدن ما به آنها، به میزان مرتبه وجودی خویش است.

این شرایط دقیقاً همانی است که در قالب رمز سیمرغ در حماسه عرفانی عطار (منطق‌الطیر) به تصویر کشیده شده است. کربن در حسن ختام جلد نخست «اسلام ‌ایرانی» که تماماً به موضوع تشیع دوازده امامی و به‌ویژه تبیین مفهوم امامت و امام اختصاص دارد، می‌نویسد از سیدمحمدحسین طباطبایی پرسیدم: «امام در حقیقت همان سیمرغ است، این‌طور نیست؟» پاسخ داد: بله همین ‌طور است. و اگر امام نبود… برای سالک چیزی نمی‌ماند مگر غرقه شدن در سرمستی عرفانی که در بانگ معروف حلاج صوفی (اناالحق) به بیان آمده است.»

(کربن، ج۱، ۱۳۹۳، ص۵۱۵) با توجه به آنچه گذشت سیمرغ در اینجا نه نام یک مرغ افسانه‌ای و نه حتی یک موجود اساطیری است، در حقیقت سیمرغ رمز است به این معنا که پیوندی ذاتی با مرموز خویش دارد و قابل جایگزینی نیست.۲

از همین روست که شیخ محمود شبستری در مثنوی شریف «گلشن راز» سؤال از سیمرغ و کوه قاف، منزلگاه سیمرغ، را در حد سؤال از بهشت و دوزخ و اعراف و حتی دنیا و عقبی قرار می‌دهد:

بگو سیمرغ و کوه قاف چبود؟

بهشت و دوزخ و اعراف چبود؟

(بیت ۱۶۷)

بدیهی است که با توجه به رمز بودن «سیمرغ» و «کوه قاف»، باید آنها را تأویل و رمزگشایی کرد. لاهیجی شارح گلشن راز ضمن اذعان به اینکه «در سیمرغ [و همچنین در کوه قاف] حکایات بسیار به حسب تأویل گفته‌اند»، تأویل خویش را از آن بیان می‌دارد. به اعتقاد او سیمرغ، همان ذات واحد مطلق است و قاف که مقر اوست، حقیقت انسانی است که مظهر تام حقیقت حضرت حق است و حق به تمامی اسما و صفات در او متجلی است. و این هم که گفته‌اند «کوه قاف» از غایت بزرگی گرد عالم برآمده و محیط عالم است، ناظر به حقیقت انسانی است که «مشتمل بر تمامت حقایق عالم است و احدیه‌الجمع ظاهر و باطن واقع شده و منتخب و خلاصه عالم اوست.»۳ (لاهیجی، ۱۳۸۵، ص۱۱۲)

بر طبق تأویلهای دیگر، سیمرغ نه ذات احدیت، بلکه مظهر تام احدیت است. سیمرغ رمز روح،‌ عقل کلی، نفس کل (جان جهان) است. این تأویل به صواب نزدیکتر است؛ زیرا آنچه در رمز سیمرغ بارزتر از هر چیز است، مظهریت او و پرتوافشانی اوست، حال آنکه ذات احدیت یکسره نهان است و از شدت نورانیت، کسی را یارای نظر کردن در آن نیست. به عبارت دیگر با توجه به تعالی و تنزیه ذات احدیت، نمی‌توان رمز سیمرغ را به او نسبت داد.

سیمرغ مظهر تام احدیت و متعلق به «عالم امر» است نه متعلق به «عالم خلق». سیمرغ رمز همان معنایی است که در زبان دین (قرآن و روایات) از آن به «روح» تعبیر شده است. در قرآن کریم می‌خوانیم: «یسئلونک عن الروح، قل الروح من امر ربی: درباره روح از تو می‌پرسند، بگو: روح از امر پروردگار من است» (اسراء، ۸۵). امام صادق(ع) در تفسیر این آیه، روح را این‌گونه معنا می‌کند: «خلقٌ اعظم من جبرئیل و میکائیل لم یکن معه احدٌ ممن مضی غیر محمد(ص) و هو مع الائمه یسددهم: آفریده‌ای بزرگتر از جبرئیل و میکائیل، از گذشتگان با هیچ کس جز محمد(ص) همراه نبود و او با امامان است و آنان را تأکید می‌کند.» (ر.ک. شیرازی، ۱۳۶۳، ص۵۹) با توجه به همین نسبت امام با «روح» است که علامه طباطبایی سیمرغ را امام می‌داند.

جهاد در راه خدا که برترین و به عبارتی پرهزینه‌ترین عملی است که آدمی به حکم وظیفه اخلاقی و دینی خویش انجام می‌تواند داد، به پای مجاهده درونی نمی‌رسد، سهل است، بلکه اساساً مشروط به آن مجاهده است. گویی ابویعقوب سجستانی در کتاب «الینابیع» در مقام تبیین همین سخن رسول خدا(ص) است، آنگاه که در مقام ترجمه تأویلی‌اش از انجیل متّی، آیات مذکور را این‌گونه معنا می‌کند: «پروردگار به نیکوکاران می‌گوید: چه نیکو با من رفتار کردید: گرسنه بودم، طعامم دادید، تشنه بودم، سیرابم کردید… پاسخ می‌دهند: پروردگار ما! چه هنگام گرسنه و تشنه بودی… و ما طعامت دادیم و سیرابت کردیم؟ می‌فرماید: راست می‌گویید، لیکن همه آنچه با خودتان کردید، با من کردید.» همچنین در ترجمه دیگر آیه نقل شده در بالا می‌نویسد: «اگر دریافتی که با خودت در آشتی نیستی، ابتدا برو با خودت آشتی کن». (سجستانی، کتاب الینابیع، یبنوع۳۸؛ ر.ک: زیر، دفتر پنجم، صص ۵۱۲)

به‌ موجب تغییری که در اینجا ایجاد شده است، این تصور به ذهن متبادر می‌شود که گویی «خ