پاورپوینت کامل پناهگاه‌هایی برای تن‌های رنجور تنگ ‌دست ۳۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل پناهگاه‌هایی برای تن‌های رنجور تنگ ‌دست ۳۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل پناهگاه‌هایی برای تن‌های رنجور تنگ ‌دست ۳۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل پناهگاه‌هایی برای تن‌های رنجور تنگ ‌دست ۳۵ اسلاید در PowerPoint :

بیمارستان‌ها در روزگاران گذشته، افزون‌بر آن‌که مکانی برای معالجه مردم بود، مرکزی برای دانش‌اندوزی و یادگیری علم‌طب نیز به‌شمار می‌آمد. دایره فعالیت آنها به‌گونه خیرخواهانه از این‌رو تعداد بیشتری را نسبت به یک بیمارستان ویژه مداوا دربرمی‌گرفت. ساخت بیمارستان‌ها در دوران ایران اسلامی با پیگیری سنت وقف در میان ایرانیان گسترش یافت. آمار ساخت بیمارستان‌های وقفی بدین‌ترتیب در دوران صفاریان، سلجوقیان و پس از آن در سده هفتم هجری همزمان با حاکمیت ایلخانان افزایش یافت. یکی از این بیمارستان‌های مهم توسط خواجه رشیدالدین فضل‌الله همدانی در مجموعه فرهنگی ربع رشیدی ساخته شده بود. درباره کارکرد منظم این نهاد ارزشمند در تاریخ ایران، اطلاعاتی برجای مانده است.

بیمارستان‌های خیریه چگونه در تاریخ ایران درخشیدند

بیمارستان‌ها در روزگاران گذشته، افزون‌بر آن‌که مکانی برای معالجه مردم بود، مرکزی برای دانش‌اندوزی و یادگیری علم‌طب نیز به‌شمار می‌آمد. دایره فعالیت آنها به‌گونه خیرخواهانه از این‌رو تعداد بیشتری را نسبت به یک بیمارستان ویژه مداوا دربرمی‌گرفت. ساخت بیمارستان‌ها در دوران ایران اسلامی با پیگیری سنت وقف در میان ایرانیان گسترش یافت. آمار ساخت بیمارستان‌های وقفی بدین‌ترتیب در دوران صفاریان، سلجوقیان و پس از آن در سده هفتم هجری همزمان با حاکمیت ایلخانان افزایش یافت. یکی از این بیمارستان‌های مهم توسط خواجه رشیدالدین فضل‌الله همدانی در مجموعه فرهنگی ربع رشیدی ساخته شده بود. درباره کارکرد منظم این نهاد ارزشمند در تاریخ ایران، اطلاعاتی برجای مانده است.

بیماری همچون برخی پدیده‌های دیگر، از آغاز زندگی بشر روی کره‌زمین با او همراه شده است. انسان‌ها در هر دوره‌ای از زندگی خویش برای درمان راهکارهایی می‌جستند. کمک به درمان دیگری و رهایی او از آسیب بیماری، در این میانه، احساسی خوشایند در دل پدید می‌آورد؛ عملی که نه‌تنها در صفحه وجدان آدمی که در آموزه‌های دینی و باورهای اخلاقی نیز اهمیتی ویژه داشته است. از همین‌رو است که در دوره‌های گوناگون تاریخی، بیمارستان‌سازی با نیت و هدف نیک به‌ویژه براساس سنت وقف، همواره مورد توجه بوده است. اسناد و منابع تاریخ ایران نشان می‌دهد که نیکوکاران و یاریگران چگونه و براساس چه باورهایی برای شفا و درمان بیماران کمر همت می‌بستند و از خود آثار و مراکزی برجای می‌گذاشتند.

از گذشته‌های دور تا روی کار آمدن ایلخانان مغول

فرو کوبیدن بیماری و مرگ و جادو، از ازمنه قدیم برای انسان ایرانی پسندیده بوده است. رویارویی با هرگونه بیماری به‌ویژه کمک به درمان دیگران از همین‌رو، کاری نیکو و پسندیده قلمداد می‌شده است. به روایت منابع تاریخی، روزگاری دراز، برخی از نیکوکاران به‌ویژه نیک‌اندیشان ثروتمند، برای شفای بیماران براساس آموزه‌های اخلاقی و مذهبی، با وقف پول و ملک برای ساخت بیمارستان‌ها دست می‌گشودند؛ بیمارستان‌هایی که گاه به دایره حمایت حکومت‌ها نیز درمی‌آمد و از همین راه ماندگارتر می‌شدند. بر این اساس توجه به حفظ‌الصحه و تندرستی مردم از وجوه مهم خدمات عام‌المنفعه در تاریخ ایران به‌شمار می‌آمده است. مالداران که در میان آنان از امیران و وزیران تا مردمانی از بطن جامعه به چشم می‌خورد با برجای گذاشتن وصیتنامه‌هایی مبتنی‌بر صرف ثروت‌شان در کار نیک و عام‌المنفعه، باعث و بانی ساخت بیمارستان می‌شدند و دعای خیر مردم را به خود متوجه می‌کردند.

بیمارستان ربع رشیدی نمادی بی‌نظیر از وقف

مجموعه ربع رشیدی بر دامنه کوه سرخاب در تبریز قرار گرفته بود. این مجموعه در کنار یک بیمارستان مجهز، نهادهایی مهم و سازنده همچون مدرسه، کاروانسرا و مسجد، رصدخانه، کتابخانه، داروخانه و خانقاه را نیز دربرمی‌گرفت. دارالشفای این مجموعه براساس وقف‌نامه ربع رشیدی، پزشکان کشیکی داشته است که در شبانه‌روز به رایگان در خدمت مردم بوده‌اند. خواجه رشیدالدین درباره این دارالشفا به فرزند خود می‌نویسد «پنجاه طبیب حاذق که از اقصای بلاد هند و مصر و چین و شام و دیگر ولایت آمده بودند گفتیم هر روز در دارالشفای ما تردد نمایند و پیش هر طبیب ۱۰ کس از طالب علمان مستعد نصب کردیم تا به این فن شریف مشغول گردند و کحالان [چشم‌پزشکان] و جراحان و مجبران [شکسته‌بندها] که در دارالشفای ماست به قُرب باغ رشیدآباد که آن را معالجه‌، معالجان خوانند بنیاد فرمودیم و دیگر اهل صنایع و حرف که از ممالک آورده بودیم هر یک را در کوچه‌ای ساکن گردانیدیم…». پزشکان براساس وقف‌نامه باید به علاقه‌مندان طبابت، دانش خود را می‌آموختند. هر طبیب باید ۱۰ شاگرد می‌پروراند. روزهایی نیز معین شده بود تا داروی رایگان به بیماران داده شود. آن وزیر نامدار همچنین با نگاه آرمان‌گرایانه خود می‌کوشید آخرین داروها و اطلاعات در زمینه درمان را در دارالشفاء گرد آورد. پتروشفسکی، شرق‌شناس روس در این‌باره می‌نویسد «از همه ممالک انواع درختان میوه‌دار و ریاحین و حبوبات که در تبریز نبود و هرگز در آن‌جا کس ندیده نهال و شاخ آن پیوند کردند و بذور آن بیاوردند و به تربیت آن مشغول شدند… و تمامت ولایات بعید از ممالک هند و ختای و… ایلچیان فرستاده تا تخم چیزهایی که مخصوص به آن ولایات است بیاورند، در این نامه‌ها مقدار هر روغن (که از یک تا سیصد من به تفاوت ذکر شده است) و محل تهیه و مدارک آنها به‌ط