پاورپوینت کامل مراقب متواضع میراث نیاکان ۴۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مراقب متواضع میراث نیاکان ۴۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مراقب متواضع میراث نیاکان ۴۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مراقب متواضع میراث نیاکان ۴۳ اسلاید در PowerPoint :

نگاهی کوتاه به نقش زنده‌یاد آیت‌الله‌زاده شیرازی در حفاظت از میراث فرهنگی در ایران

یادنامه‌ای برای هشتمین سال درگذشت «باقر آیت‌الله‌زاده شیرازی»

نگاهی کوتاه به نقش زنده‌یاد آیت‌الله‌زاده شیرازی در حفاظت از میراث فرهنگی در ایران

یادنامه‌ای برای هشتمین سال درگذشت «باقر آیت‌الله‌زاده شیرازی»

منشا اثر و مبدأ عمل

حوزه میراث فرهنگی، فعال تأثیرگذار کم نداشته است اما آنها که نه مدعی، بلکه منشأ اثر و مبدأ عمل بوده‌اند، شاید چندان زیاد نباشند که آخرین شان «شهریار عدل» بود و در آخرین روز بهار امسال درگذشت. اما یکی از این معدود افراد، «باقر آیت‌الله‌زاده شیرازی» است. او نه تنها از بنیانگذاران سازمان میراث فرهنگی و مؤسسان ایکوموس ایران بود، بلکه در حفاظت و حراست از معماری خشتی یزد، دیوار گرگان، ارگ بم – بویژه پس از زلزله -، قلعه الموت، مسجد کبود، گنبد جنت سرای اردبیل، دیر گچین، قصر بهرام و عین الرشید (هر سه در منطقه دشت کویر) و مهم تر از بقیه، احیای بازار اصفهان – به عنوان پایان نامه دکتری در دانشکده معماری دانشگاه رُم – کوشش بسیار کرد. اما از آنجا که دامنه فعالیت هایش در ایران فرهنگی گسترده بود، در گروه ارزیابی و کارشناسی شهرسمرقند در ازبکستان و منطقه تاریخی ترکستان در قزاقستان نیز مشارکت داشته است. از آنجا که روز تولد (اول شهریور) و روز وفات (۲۸ مرداد) او، نزدیک به هم بود، یادنامه‌ای برای هفتاد و نهمین زادروز و هشتمین سال درگذشت او به همت علی رنگچیان فراهم آمده است.

تلاش گسترده برای ورود دانش و دستاوردهای علمی کشورهای صنعتی به ایران که از دوره ناصری(۱۲۲۷- ۱۲۷۵ش.) اوج گرفت، در دوره رئیس الوزرایی رضاخان تا شهریور۱۳۲۰ش. و دوره محمدرضا پهلوی- بویژه پس از مرداد ۱۳۳۲- سرمشق توسعه کشور شد و با نام تجددگرایی برای آن تبلیغ بسیار صورت گرفت.

اما همواره برای آغاز هر اقدام فراگیر در سطح ملی نیاز به پاسخ به دو سؤال «چیستی؟» و «چرایی؟» است. پاسخ این دو سؤال همیشگی، « فلسفه اقدام» را شکل می‌دهد و در گام بعدی همین فلسفه است که مسأله «چگونگی انجام» را پیش می‌کشد. در سؤال «چیستی» همیشه ماهیت و ویژگی‌های یک موضوع مورد بحث قرار می‌گیرد و منجر به ارائه « تعاریف پایه» می‌شود. اما در سؤال «چرایی» بحث هزینه‌ها و منافع حاصل از اقدام پیش می‌آید و منجر به ارائه « اهداف اساسی» می‌شود. اینکه میراث فرهنگی چیست؟ و چه چیزهایی جزو میراث فرهنگی است؟ و اینکه چرا باید میراث فرهنگی را حفظ کرد؟ چرا می‌بایست برای حفظ میراث فرهنگی هزینه کرد؟ ساده و بدیهی می‌نماید. اما اغلب سؤال «چرایی» با حذف، تقلیل و یا ابهام در پاسخ همراه بوده است. «چرایی» یا بدیهی فرض شد، یا صورتی مبهم و شعارگونه یافت، یا برای حفظ آبرو در عرصه بین‌المللی حکم حکومتی شد. بنابراین با اقداماتی در سطح ملی روبه‌رو هستیم که از «چیستی» و «چگونگی انجام» تشکیل شده، اما «چرایی» آن واقعاً مشخص نیست!

با آگاهی از این فرآیند به بررسی برخی از مهمترین اسناد حفاظت از میراث فرهنگی ایران در دوره معاصر می‌پردازیم و پس از آن به نقش دکتر باقر آیت‌الله‌زاده شیرازی در گذار فلسفی و تشکیلاتی حفاظت، از دوره پهلوی به دوره جمهوری اسلامی اشاره می‌کنیم.

– خروج بدون مجوز اشیای تاریخی از کشور با تصویب آیین نامه عتیقات(۱۳۰۳ش.) در زمان رضاخان ممنوع شد. این آیین نامه، همچنین حفاری در محوطه‌های تاریخی را که از دوره ناصری به انحصار فرانسویان درآمده بود، به اختیار دولت درآورد و حرفه «حفاری تجاری» با مجوز وزارت معارف شکل گرفت. عتیقات در دو گروه روی خاکی و زیرخاکی پیش از قاجاریه تعریف شد و مصادیق آن به صورت جزئی اعلام گردید. این سند جزو نخستین تلاش‌ها برای پاسخگویی به سؤال «چیستی میراث فرهنگی» در متون رسمی ایران است. اما از چرایی وضع این ضوابط سخن مستقیم به میان نمی‌آید. از لابه لای مواد این آیین نامه می‌توان «اخذ مالیات از خروج اشیا» و «تحصیل درصدی از آثار به‌دست آمده از حفاری» را برای دولت به عنوان «چرایی» این اقدام استخراج کرد.

– قانون حفظ آثار ملی(۱۳۰۹) و نظامنامه اجرایی آن(۱۳۱۱) که پایه قوانین میراث فرهنگی در کشور است دایره چیستی میراث فرهنگی را بسیار گسترش داد و عنوان «آثار ملی ایران» را به میان آورد. مطابق ماده اول این قانون: کلیه آثار صنعتی و ابنیه و اماکنی که تا اختتام دوره زندیه در مملکت ایران احداث شده اعم از منقول و غیرمنقول با رعایت ماده۳ این قانون می‌توان جزو آثار ملی ایران محسوب داشت و تحت حفاظت و نظارت دولت است. با وجود ارتقای چیستی میراث فرهنگی در این قانون، اما در خصوص «چرایی» این اقدام باز هم سخنی در میان نیست.

– با تأسیس سازمان ملی حفاظت آثار باستانی ایران(۱۳۴۴) در خط مشی و روش اساسی سازمان(مصوب ۱۳۴۵) بازهم سخنی از «چرایی» اقدامات حفاظتی در جریان نیست، بلکه فهرست اقدامات لازم الانجام سازمان و ساز و کار اداری انجام آن ارائه شده است. هدف برنامه آموزش نیز بدین شرح عنوان شد: هدف این برنامه آن است که عموم مردم تا حد امکان آثار باستانی کشور را بشناسند و به اهمیت آنها واقف شوند و احساسات و غرور ملی آنان به نحوی برانگیخته شود که حفاظت و صیانت این آثار را جزو وظایف ملی خود بدانند.

چنانکه می‌بینیم در پایه‌ای ترین اسناد رسمی حفاظت پیش از انقلاب حتی اشاره‌ای کوچک به «چرایی حفاظت آثار» نشده است. حکومت پهلوی به لطف افراد آگاهی چون محمدعلی فروغی(۱۲۵۴-۱۳۲۱ش.) از ابتدا به آثار تاریخی توجه ویژه نشان داد. پروژه ایران مدرن نیازمند هویت‌سازی نوین، ایجاد غرور ملی، ایران دوستی و در امتداد آن شاه دوستی بود. از سویی امتداد پادشاهی ۲۵۰۰ ساله مناسبترین بستر تبلیغاتی را برای ترویج ثبات حکومت فراهم می‌کرد و جذابیت آثار تاریخی در میان مردم ایران و سایر ملل جهان بهترین نمادهای تبلیغی را در اختیار حکومت می‌گذاشت.

از دهه چهل به بعد پروژه تجددگرایی ایجاب می‌کرد که کشور همراستا با اقدامات فزاینده کشورهای صنعتی جهان نسبت به حفظ آثار تاریخی خود، اقدام کند و تشکیل سازمان ملی حفاظت آثار باستانی ایران(۱۳۴۴) نقطه عطف این اقدامات بود. توجه ویژه برخی مقامات دربار، افزایش قیمت نفت در دهه پنجاه و حضور روزافزون خارجیان به عنوان نیروی کار متخصص و یا جهانگرد در ایران همگی زمینه‌های انجام اقدامات بسیار مهمی را در عرصه میراث فرهنگی کشور فراهم آورد. اما همچنان سؤال اینکه چرا میراث فرهنگی باید حفاظت شود، پاسخ اساسی نداشت و فلسفه مدونی برای اقدامات عرصه میراث فرهنگی تدوین نشد.