پاورپوینت کامل شکست بزرگ تاوان خیال ‌بافی در سیاست ۴۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شکست بزرگ تاوان خیال ‌بافی در سیاست ۴۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شکست بزرگ تاوان خیال ‌بافی در سیاست ۴۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شکست بزرگ تاوان خیال ‌بافی در سیاست ۴۹ اسلاید در PowerPoint :

شکست‌های بزرگ تاوان قانع نبودن به پیروزی‌های کوچک است. وقتی نیروهای تحول‌خواه یک جامعه به پیروزی‌های کوچک می‌رسند در صورتی که آهسته و در عین حال پیوسته روی خود بسنده کنند اگرچه نه در آینده‌ای نزدیک اما در دراز مدت محتمل است به نتیجه‌ای برسند که سال‌ها سودایش را در سر داشته‌اند. اما وقتی پیروزی‌های کوچک حقیر شمرده و التزام به برداشتن قدم‌های کوتاه خسته‌کننده شود، شکست سنگین برای نیروهای تحول‌خواه قطعی است. این همان چالشی است که در برهه‌های مختلف تاریخ معاصر کشورمان رد آن دیده می‌شود و شاید یکی از برجسته‌ترین مصادیقش را بتوان در ۲۸ مرداد ماه سال ۱۳۳۲جست.

سرنوشت حزبی که می‌خواست با عبور از مصدق به « جمهوری خلق دموکراتیک» برسد

شکست‌های بزرگ تاوان قانع نبودن به پیروزی‌های کوچک است. وقتی نیروهای تحول‌خواه یک جامعه به پیروزی‌های کوچک می‌رسند در صورتی که آهسته و در عین حال پیوسته روی خود بسنده کنند اگرچه نه در آینده‌ای نزدیک اما در دراز مدت محتمل است به نتیجه‌ای برسند که سال‌ها سودایش را در سر داشته‌اند. اما وقتی پیروزی‌های کوچک حقیر شمرده و التزام به برداشتن قدم‌های کوتاه خسته‌کننده شود، شکست سنگین برای نیروهای تحول‌خواه قطعی است. این همان چالشی است که در برهه‌های مختلف تاریخ معاصر کشورمان رد آن دیده می‌شود و شاید یکی از برجسته‌ترین مصادیقش را بتوان در ۲۸ مرداد ماه سال ۱۳۳۲جست. اگرچه روز هفتم اردیبهشت ماه سال ۱۳۳۰با به نخست‌وزیری رسیدن دکتر محمدمصدق پیروزی بزرگی برای نیروهای تحول‌خواه محسوب می‌شد اما بالا رفتن سقف مطالبات گروه‌های مختلفی که در بدو روی کار آمدن او در زمره هوادارنش قرار داشتند به موازات انشقاقی که در بین‌شان رسوخ کرد ۲۸ مرداد را به شکستی تمام عیار برای‌شان تبدیل کرد. برای همان‌هایی که پیروزی خود در بهار دو سال قبل را دیگر کوچک می‌شمردند و در سودای واهی به دست آوردن پیروزی‌های بزرگ‌تر، شکست سنگینی را بر سرنوشت‌شان رقم زدند.

تردیدی نیست که حکومت شاه از نخست‌وزیر مستقلی مانند مصدق دل خوشی نداشت همچنان که بدون شک قدرت‌های شرق و غرب از سیاست موازنه منفی او به‌شدت ناخشنود و صد البته که انگلیس و امریکا در این میان از همه ناراضی‌تر بودند. اما بلند‌پروازی‌های نیروهای تحول‌خواه بهانه خوبی به دست قدرت حاکم و سرکوب‌گر داد. همان بهانه‌ای که هسته سخت قدرت دو سال بود در انتظار و آرزویش به سر می‌برد. سال ۱۳۳۰ بعد از دو سال روی کار بودن دولت مصدق، سقف مطالبات برخی گروه‌ها در پایگاه اجتماعی‌اش افزایش شدیدی یافته بود. به تبع همین امر بود که در ۲۵ مرداد ماه شعارهای «جمهوری دموکراتیک» در کف خیابان‌ها فریاد کشیده شد. سر دادن این شعار به مثابه عبور از قانون اساسی بود. همان قانون اساسی که مصدق در آغاز دولتش قسم خورده بود به آن وفا‌دار باشد و برای همین خردمندانه‌ترین تصمیمی که او می‌توانست در این شرایط بحرانی بگیرد نیفتادن به این ورطه و حفظ فاصله خود با کسانی بود که استقرار نظام «جمهوری دموکراتیک» یا «جمهوری خلق دموکراتیک» را خواستار بودند. سر دادن این شعارها و شکستن مجسمه‌های پهلوی اول و دوم، حمله توده‌ای‌ها به ساختمان‌های شهرداری و اشغال آنها در برخی شهرها و برافراشتن پرچم‌های سرخ، شمشیری بود که از رو بسته شد و وقتی کار به اینجا کشیده شود، مشخص است که برنده آن، طرفی خواهد بود که از قدرت، ثروت، امکانات و نیروی سرکوبگر بیشتری برخوردار است.

در طول دو سال دولت مصدق تصور نیروهایی که حامی او بودند بر این بود که می‌توانند در چارچوب همان قانون اساسی مشروطه اصلاحات مورد نظرشان را محقق کنند. اما وقتی به هر دلیل به این نتیجه رسیدند که باید از اصل نظام سیاسی و قانون اساسی آن عبور کنند و متوهمانه این قدرت را در خود دیدند که دست به چنین کاری بزنند نه تنها به پیروزی بزرگی که سودایش را در سر داشتند، نرسیدند بلکه آنچه را هم به هزار زحمت به دست آورده بودند به راحتی از کف دادند. برافتادن دولت ملی و روی کار آمدن کابینه‌ای کودتایی کمترین پیامد واقعه ۲۸ مرداد بود چراکه تاثیر واقعی و البته بزرگ‌تر و عمیق‌تر آن را باید در سرخوردگی نیروهای ملی و تحول‌خواه در طول دهه بعد از آن جست‌وجو کرد. مضاف بر اینکه انشقاق و تکه تکه شدن نیروهایی که خواهان اصلاحات بودند هم تا سال‌ها گریبانگیر هر نوع حرکت اصلاحی بود که سود آن طبعا به حساب دربار و قدرت‌های خارجی که از روی کارآمدن دولت کودتا حمایت کرده بودند، واریز می‌شد. ۲۸ مرداد سبب شد نسل جوانی از فعالان سیاسی آرمان‌های خود را، به واسطه کودتایی که قابل پیشگیری و با حداقل تلاش به پیروزی رسیده بود، بر باد رفته می‌دیدند. احزاب سیاسی که بسیاری از این فعالان از آنها انتظار داشتند به سازمان‌دهی مقاومت و رهبری جنبش ضد کودتایی بپردازند ثابت کردند که قادر به سازگاری با محیط سیاسی تازه نیستند. با این همه این شکست بزرگ به هیچ راه‌حلی برای مسائل سیاسی و اجتماعی ایران منتهی نشد. در نتیجه در پایان دهه ۳۰، ناآرامی و آشوب اجتماعی به کشور بازگشت.

وقتی گروه‌هایی بدون برنامه و استراتژی مشخصی رفتارهایی در راستای عبور از قانون اساسی را در دستور کار خود قرار دادند و «جمهوری دموکراتیک» را فریاد زدند توده‌ای‌ها هم از راه رسیدند و شعار «جمهوری خلق دموکراتیک» سر دادند. یعنی دو‌دستگی و چند‌دستگی نه برای رسیدن به پیروزی بزرگ بلکه برای رقم زدن یکی از بزرگ‌ترین شکست‌های نیروهای ملی در مواجهه با حاکمیتی که مدت‌ها بود مترصد فرصتی برای قلع و قمع هرآنچه قدرت مطلقش را محدود می‌کرد. در صورتی که اگر از این انشقاق و چند‌دستگی جلوگیری می‌شد و نیروهای ملی می‌توانستند اجماع خود را حفظ کنند طبق جدی‌ترین تحلیل‌های تاریخ پژوهان ایران معاصر، جلوگیری از کودتا کاملا امری امکان‌پذیر و شدنی بود. اما وقتی کار به جایی رسید که نه فقط در بین گروه‌های مختلف و متعدد بلکه حتی در بین رهبران یک حزب (حزب توده) هم بر سر حمایت یا عدم حمایت از دولت مصدق اختلافات بالا گرفت، معلوم است که بهترین فرصت برای قدرتی که هم دولت مصدق و هم فعالیت هر حزب و گروه سیاسی را خاری در چشم خود می‌بیند، مهیا شده است.

چرا حزب توده پشت مصدق را خالی کرد؟

هرچند تفاوت اهداف سیاسی مصدق با حزب توده و استقرار «جمهوری خلق دموکراتیک» از زمین تا آسمان بود اما به نخست‌وزیری رسیدن او بی‌تردید موجب بیشتر شدن آزادی عمل این حزب شد. زیرا نخست‌وزیر جدید به روند گسترش فضای باز سیاسی شتاب بخشید. او گرچه حکم ممنوعیت فعالیت و غیرقانونی بودن حزب توده را که در سال ۱۳۲۷ و بعد از ترور محمدرضا شاه وضع شده بود ملغی نساخت اما بر این باور بود که سختگیری‌های نیروی انتظامی، آزادی‌های مدنی و قانون اساسی را نقض می‌کند. مصدق می‌گفت که سلطنت طلبان، اصلاحگران اجتماعی را «کمونیست» نامیده تا آنها را بدنام کنند همچنان که قاجارها مخالفان خود را «بابی‌های ملحد» می‌نامیدند و آشکارا اعلام کرد: «این حزب جزیی از ملت ایران است. »

همزمان با کاهش سختگیری‌های دولت، حزب توده و هواداران آن فعالیت‌های جدید را برای انتشار روزنامه‌ها و ایجاد سازمان‌های اداری نشریات منظم آغاز کردند. بنابراین یک روزنامه با عنوان «به سوی آینده» به سردبیری تمدن (یکی از اعضای هیات مشورتی) منتشر شد که روزنامه رسمی حزب بود. علاوه بر این، مصدق سه تن از هواداران حزب توده را وارد کابینه خود کرد.

از طرف دیگر تشکیلات، انجمن‌ها و جمعیت‌های مختلف در حزب توده به واسطه روی کار آمدن دولت مصدق و آزادی‌های سیاسی نسبی ناشی از آن دوباره احیا شدند تا جایی که