پاورپوینت کامل شعر اجتماعی و فرهنگ خودی ۲۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شعر اجتماعی و فرهنگ خودی ۲۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شعر اجتماعی و فرهنگ خودی ۲۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شعر اجتماعی و فرهنگ خودی ۲۳ اسلاید در PowerPoint :

شعر به‌طورکلی تعریف مشخصی دارد و به‌رغم آن‌که تعاریف مختلفی از آن شده است ولی در مجموع یک تعریف کلی می‌توان برای شعر در نظر گرفت و آن عبارت است از کلام موزون آمیخته به احساس که بر روح شنونده اثر بگذارد. این تعریف در طول تاریخ شعر فارسی در قالب‌های مختلف تجربه‌شده و به صورت‌های غزل، قصیده، رباعی، قطعه، مثنوی، مستزاد، مسمط و امثال اینها به‌وسیله شاعران عرضه شده است که با پدید آمدن شعر جدید به سبک نیمایی و شاخه‌های دیگری که از این سبک منشعب شد، نمود و تجلی پیدا کرده است. هر یک از این قالب‌ها تعریف خاص خود را دارد ولی از تعریف کلی شعر خارج نیست.

شعر به‌طورکلی تعریف مشخصی دارد و به‌رغم آن‌که تعاریف مختلفی از آن شده است ولی در مجموع یک تعریف کلی می‌توان برای شعر در نظر گرفت و آن عبارت است از کلام موزون آمیخته به احساس که بر روح شنونده اثر بگذارد. این تعریف در طول تاریخ شعر فارسی در قالب‌های مختلف تجربه‌شده و به صورت‌های غزل، قصیده، رباعی، قطعه، مثنوی، مستزاد، مسمط و امثال اینها به‌وسیله شاعران عرضه شده است که با پدید آمدن شعر جدید به سبک نیمایی و شاخه‌های دیگری که از این سبک منشعب شد، نمود و تجلی پیدا کرده است. هر یک از این قالب‌ها تعریف خاص خود را دارد ولی از تعریف کلی شعر خارج نیست. ازجمله آنها که اکنون مورد بحث است، شعر اجتماعی است. این نوع شعر در ادبیات فارسی سابقه طولانی دارد و به‌طورکلی می‌توان گفت مضامین اجتماعی از آغاز در شعر فارسی در آن وجود داشته است. برای مثال می‌توان از سروده‌های نخستین شاعران زبان فارسی مانند ناصرخسرو، مسعود سعد، سنایی و خیام گرفته تا سعدی، مولوی و حافظ نام برد. به‌خصوص در قرن دهم شاعرانی بوده‌اند که به این وجه از شعر توجه بیشتری نشان داده‌اند. مانند صائب تبریزی تا می‌رسیم به دوره مشروطه که آن را اوج مضامین اجتماعی در شعر فارسی دانسته‌اند. بارزترین چهره‌های این دوره نیز چون نسیم شمال، فرخی‌یزدی، دهخدا، عشقی، عارف، بهار، ابوالقاسم لاهوتی و ایرج هستند. پس از این دوره که شعر جدید سر بر می‌آورد، نگاه غالب آن به موضوعات اجتماعی است که مشخص‌ترین آنها را در اشعار نیما می‌توان یافت. ازجمله شعر معروف «آی آدم‌ها». توجه به اشعار اجتماعی از مشروطه به بعد چندان فزونی می‌گیرد که شاعران در قالب غزل هم که تعریف خاص خود را داشته است و مضامین تغزلی در آن وصف می‌شده به سرودن اشعار اجتماعی پرداخته‌اند. ازجمله غزل‌هایی که عارف قزوینی با مضامین اجتماعی و سیاسی سرود که مورد انتقاد ایرج‌میرزا قرار گرفت. به این ترتیب که به وی متذکر شد در قالب غزل نباید شعر سیاسی و اجتماعی گفت. آنجا که خطاب به وی می‌گوید: کنی با شعر بد عرض کیاست/ غزل‌سازی و آن هم در سیاست

شود شعر تو خوش با زورتحریر/چو با زور بزک روی زن پیر/

به داد تو رسیده‌ای دل‌ ای دل/ وگرنه کار شعرت بود مشکل

ولی با همه ایراداتی که به این شیوه از شعر گفتن وارد بوده است، شعر اجتماعی و سیاسی در قالب غزل رواج یافت. برای مثال، غزل‌های فرخی‌یزدی به میزان قابل‌توجهی تحت‌تأثیر مضامین اجتماعی و سیاسی بوده است. غزل‌های او به‌رغم آن‌که با تغزل آغاز می‌شود ولی مقطع آن با مفاهیم اجتماعی و سیاسی پایان می‌رسد. ازجمله غزلی که در مطلع آن می‌گوید: شب چو در بستم و مست از می‌ نابش کردم/ عقل اگر حلقه به در کوفت جوابش کردم/ سپس در مقطع این غزل با توجه به اوزان اجتماعی کشور می‌نالد که: زندگی‌کر