پاورپوینت کامل تاریخ‌نویسی با طعم احساس ۲۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تاریخ‌نویسی با طعم احساس ۲۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تاریخ‌نویسی با طعم احساس ۲۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تاریخ‌نویسی با طعم احساس ۲۹ اسلاید در PowerPoint :

دامنه وسیع علاقه مرحوم زرین‌کوب موضوع تاریخ و تاریخ‌نگاری، به‌خصوص موضوع ایران بود. مرحوم زرین‌کوب درباره مسائل و موضوعات متعددی تحقیق می‌کرد اما ازجمله موضوعاتی که از دوره جوانی برایش بسیار اهمیت داشت، مساله ایران بود. البته در بعضی از آثار، ایشان به تاریخ و تمدن اسلام و مسائل مربوط به آن هم پرداخته است.

دامنه وسیع علاقه مرحوم زرین‌کوب موضوع تاریخ و تاریخ‌نگاری، به‌خصوص موضوع ایران بود. مرحوم زرین‌کوب درباره مسائل و موضوعات متعددی تحقیق می‌کرد اما ازجمله موضوعاتی که از دوره جوانی برایش بسیار اهمیت داشت، مساله ایران بود. البته در بعضی از آثار، ایشان به تاریخ و تمدن اسلام و مسائل مربوط به آن هم پرداخته است.

دو کتاب شاخص ایشان یعنی «کارنامه اسلام» و «بامداد اسلام» نیز در این رابطه است. اما کتاب مهمی که زرین‌کوب به‌عنوان اولین کتاب تاریخی به صورت مستقل نوشت و بسیار هم در جامعه ایرانی تاثیرگذار بود، کتاب «دو قرن سکوت» است. البته ایشان بعد از این هم کتاب‌هایی درباره ایران نوشت که گاهی موضوعات نزدیک به هم داشت، مانند «تاریخ ایران بعد از اسلام» که تاریخ ایران را تا بعد از حمله مغول بررسی می‌کند، بعد از آن «روزگاران» را نوشت که تاریخ ایران را تا دوره مشرووطه بررسی می‌کند. ایشان موضوع تاریخ ایران را چه به صورت کتاب‌های مختلف و چه در مقالات خود نقل و بررسی کرده است.

«دو قرن سکوت» و جنجال‌هایش

کتاب «دو قرن سکوت» از تاثیرگذار‌ترین کتاب‌های مرحوم زرین‌کوب و حتی می‌توان گفت دوران‌ساز بود. از این کتاب چند روایت در دست است. مرحوم زرین‌کوب در جوانی چاپ اول «دو قرن سکوت» را نوشت و منتشر کرد.

در چاپ دوم او به تکمیل این اثر پرداخت، از این‌رو چاپ دوم به تناسب اثر کامل‌تری است. گرچه در چاپ‌های بعدی هم تغییراتی اعمال کرد، این تغییرات به اندازه‌ای نیست که به چشم آید. یکی از نکاتی که مخاطبان را جذب این اثر می‌کند، حرارت و احساساتی است که ایشان در نوشتن این کتاب به خرج داده‌ و سعی کرده است رویکردی تازه نسبت به هویت جدید اسلامی ایران داشته باشد. بعضی از کسانی که تصور می‌کردند فتح ایران و تسلط اعراب بر ایران به معنای تسلط اسلام است تا حدودی کتاب «دو قرن سکوت» را برنتابیدند. اما واقعیت این است که چه مرحوم زرین‌کوب این موضوع را تایید کرده باشد و چه نکرده باشد، جریان فتح ایران یک جریان کاملا اسلامی نبود؛ گویی مردم ایران کم‌کم با اسلام آشنا شدند و آن را پذیرفتند و به یک هویت بدیهی تبدیل شد. اما این جریان در طول زمان اتفاق افتاد و نه در آن واحد. نه آن کسانی که برای فتح آمده بودند خیلی مبلغ اسلام بودند و نه مردم ایران با مبلغان اسلام برخورد کردند که بخواهند اسلام را بپذیرند یا نپذیرند. طبیعتا آن زمان بیشتر در اقتضائات یک جنگ به سر می‌برد. مرحوم زرین‌کوب در کتاب «دو قرن سکوت» لحنی حماسی دارد؛ لحنی که چندان به لحن اهل تحقیق نزدیک نیست. خود آن مرحوم به خاطر همین لحن، یک بار گفته بود از این کتاب راضی نیست.

تاریخ‌نگاری ادبی

به‌طور کلی تاریخ‌نگاری مرحوم زرین‌کوب، تاریخ‌نگاری رو به کمال بود و جدای از تاریخ‌نگاری ایرانی و اسلامی نبود. درواقع هیچ ملت یا امتی به اندازه ایرانی‌ها در زمینه تاریخ کتاب ننوشته‌اند، البته بحث بر سر کیفیت نیست که خود موضوع مفصل و جدایی است. در هر صورت پدید‌آوردن این تعداد کتاب تاریخی (که بسیاری از بین رفته یا بسیاری منتشر نشده‌اند) نشان می‌دهد بلافاصله اندکی بعد از ظهور اسلام یکی از علوم و فنونی که ظهور کرد، تاریخ‌نگاری بود. در سلسله‌ها و شهرهای مختلف، یکی از دغدغه‌ها و دل‌نگرانی‌های علمای گوناگون اسلام نوشتن تاریخ بوده است، چه به صورت سیره پیغمبر، چه سیره اصحاب پیغمبر یا سیره ائمه یا اخبار سیاسی و اخبار شهرها و… منتها تاریخ‌نگاری در طول دوره‌ها کم‌کم به فعالیت ادبی تبدیل شد. یعنی از جایی به بعد به جای آنکه فقها و علما درباره تاریخ کتاب بنویسند، مثل طبری یا ابن‌کثیر، نوشتن کتاب‌ها به دست طبقه‌ای افتاد که تاریخ را با ادبیات (چه عربی چه فارسی) ممزوج کردند. ما تقریبا از جایی به بعد دیگر کتاب تاریخی پیدا نمی‌کنیم که روح ادبی بر آن حاکم نباشد به‌ویژه شعر، از همین‌رو بعدها کسانی که می‌خواستند در حوزه‌ها و مدارس علنی کتاب‌های ادبی بخوانند از متون تاریخی هم استفاده می‌کردند، با این اعتقاد که این آثار