پاورپوینت کامل استاد هنرفر جستجوگر تاریخ ۵۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل استاد هنرفر جستجوگر تاریخ ۵۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل استاد هنرفر جستجوگر تاریخ ۵۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل استاد هنرفر جستجوگر تاریخ ۵۰ اسلاید در PowerPoint :

در بلندای قامت تاریخ و فرهنگ ایران کسی را سراغ نداریم که به اندازه استاد فقید دکتر لطف‌الله هنرفر در عرصه اصفهان‌شناسی سهمی داشته باشد. قریب نه سال از درگذشت استاد می‌گذرد و هنوز جامعه علمی ایران یاد این استاد از دست‌رفته را فراموش نکرده است؛ استادی که بی‌چشمداشت و صادقانه با جان و دل به تاریخ و فرهنگ کهن‌سرزمین ایران اسلامی خدمت کرد.

موجیم و وصل ما، از خود بریدن است

ساحل بهانه‌ای‌ست، رفتن رسیدن است

تا شعله در سریم، پروانه اخگریم

شمعیم و اشک ما، در خود چکیدن است

ما مرغ بی‌پریم، از فوج دیگریم

پرواز بال ما، در خون تپیدن است

پر می‌کشیم و بال، بر پرده خیال

اعجاز ذوق ما، در پر کشیدن است

(قیصر امین‌پور)

یاد ماندگار

در بلندای قامت تاریخ و فرهنگ ایران کسی را سراغ نداریم که به اندازه استاد فقید دکتر لطف‌الله هنرفر در عرصه اصفهان‌شناسی سهمی داشته باشد. قریب نه سال از درگذشت استاد می‌گذرد و هنوز جامعه علمی ایران یاد این استاد از دست‌رفته را فراموش نکرده است؛ استادی که بی‌چشمداشت و صادقانه با جان و دل به تاریخ و فرهنگ کهن‌سرزمین ایران اسلامی خدمت کرد.

مرحوم دکتر لطف‌الله هنرفر در سال ۱۲۹۸ش در اصفهان به دنیا آمد. در مکتبخانه امجدیه الفبا و پاره‌ای مسائل دینی و ادبی را فراگرفت، سپس در دبستان نوریه و حکیم نظامی و دبیرستان صارمیه اصفهان به تحصیل پرداخت و در سال ۱۳۱۶ موفق به اخذ مدرک دیپلم دانشسرا شد. بعد از اخذ دیپلم به تهران آمد و در دانشگاه تهران، رشته تاریخ و جغرافیا را دنبال نمود و در سال ۱۳۲۰ با رتبه اول فارغ‌التحصیل شد و به مناسبت توانایی علمیی که از خود نشان داد، مدال درجه اول علمی وزارت معارف و اوقاف به وی اهدا شد.

استاد از نظر علمی فردی پرکار و صاحب‌نظر بود. همزمان با تدریس در دبیرستانهای اصفهان به تحصیل در مقطع کارشناسی‌ارشد نیز پرداخت و سپس وارد دوره دکتری شد و رساله خود را با عنوان «الواح و کتیبه‌های اسلامی در آثار و ابنیه تاریخی اصفهان و نواحی اطراف آن» (در سال ۱۳۴۱)، به راهنمایی مرحوم استاد سعید نفیسی با درجه عالی به پایان رسانید.

در همین سال بود که به دانشگاه اصفهان انتقال یافت و به تدریس تاریخ ایران پرداخت و مدتها مدیریت گروه تاریخ را بر عهده داشت و دانشجویانی تربیت کرد که امروز هر کدام از آنان از استادان صاحب‌نام تاریخ عصر ما هستند. گنجینه آثار تاریخی اصفهان که امروزه جزو منابع اصیل اصفهان‌پژوهی به شمار می‌رود، حاصل سالها تحقیق و پژوهش این استاد فرهیخته است. این کتاب جامعترین اثری است که درباره آثار و ابنیه تاریخی اصفهان تألیف شده است.

استاد در این اثر اصفهان را از وجوه مختلف و در آیینه تاریخ، از روزگار اشکانی تا عصر پهلوی، مورد بررسی قرار داده و به آثار به جا مانده، خاصه مسجد شاه اصفهان که از مهمترین بناهای تاریخی ایران در دوره صفوی به شمار می‌رود، توجه کرده، معماری و تزیینات، کتیبه‌های دو گنبد نظام‌الملک و تاج‌الملک را که از شاهکارهای فرهنگ ایرانی به شمار می‌رود، مورد بررسی قرار داده است.

استاد علاوه بر این، آثار تاریخی اصفهان از جمله مساجد و امامزاده‌ها و بقعه‌ها، مدارس، کتیبه‌ها، سنگ‌نوشته‌ها و کاشیکاری‌ها را معرفی کرده و در این زمینه آگاهی‌های ضروری را در اختیار محققان علاقه‌مند به اصفهان‌شناسی قرار داده است. مرحوم استاد نفیسی چه خوب تلاش این پژوهشگر نستوه را بیان کرده: «من می‌دانم که آقای دکتر هنرفر چه‌سان وجب به وجب فضای ساختمانهای تاریخی بی‌شمار اصفهان را پیموده است و در برابر بدنه دیواری یا کتیبه‌ای در سرما و گرما ساعتها ایستاده و رازهای نهفته در دل این گچبری‌ها و آجرها و کاشیها و سنگها را از سینه آنها بیرون کشیده است. پیداست که چنین کاری بدین دشواری و جانفرسایی تا چه اندازه نسبت به کارهای دیگری که در محیط دربسته کتابخانه‌ای به پایان می‌رسد، برتری دارد.»

مرحوم دکتر عیسی صدیق نیز در مقدمه‌ای که بر این اثر نوشته، سه مزیّت را برای این اثر ذکر کرده است:

۱ـ بیان صورت کامل از کلیه آثار تاریخی شهر زیبای اصفهان؛

۲ـ نقل متن تمام کتیبه‌های آثار تاریخی اصفهان؛

۳ـ مراجعه به کتب مهمی که از قدیم‌الایام ایرانیان و یا جهانگردان خارجی درباره اصفهان نوشته‌اند.

در یک نظر می‌توان دریافت که استاد هنرفر در این اثر سترگِ خود چگونه حق مطلب را ادا نموده است.

زنده‌یاد دکتر هنرفر علاوه بر این، درباره، تاریخ و جغرافیا، شعرا، ادبا، عرفا و دانشمندان اصفهان نیز با ظرافت خاص قلم‌فرسایی کرده و باید اعتراف نمود که در معرفی آثار تاریخی استان اصفهان، خاصه «شهر اصفهان» به چنان توفیقی دست یافته است که محققان و پژوهشگران این حوزه همواره در مطالعات خود از این اثر بهره‌مند می‌شوند.

به زیر طاق زبرجد نوشته‌اند به زر

که جز نکویی اهل کَرَم نخواهد ماند

مقالات محققانه

یکی دیگر از ویژگیهای استاد این بود که تا به یقین نمی‌رسید، دست به قلم نمی‌برد. او شخصاً به بررسی مسائل مورد نظر می‌پرداخت و از این رو نوشته‌هایش قابل استناد و ارجاع است؛ اما چه شد که دوران جوانی خود را با تمام خوشی‌هایش صرف تحقیق و پژوهش نمود؟ چرا از نعمات دنیوی دل برید و به موضوعی دل بست که در جامعه کنونی برای محقق و پژوهشگر آب و نانی ندارد؟ بی‌شک جواب این چراها را در یک جمله باید جست: عشق به فرهنگ کهن سرزمین ایران اسلامی.

دکتر لطف‌الله هنرفر نیک می‌دانست که آثار به جا مانده از نیاکان، میراثی است گرانبها که نیاز به مرمت و بازسازی دارد. این مرد خستگی‌ناپذیر از سال ۱۳۳۱ تا ۱۳۳۹ جهت حفظ میراث فرهنگی اصفهان با اداره باستان‌شناسی اصفهان همکاری کرد. فرسودگی میراث گرانبهای تاریخی و عدم توجه به این آثار روح لطیف وی را آزرده می‌کرد و آرزو داشت تا می‌تواند قدمی در احیای آثار تاریخی زادگاه خود بردارد. از این رو با عزمی استوار سعی کرد تا با نوشتن مقالات محققانه نظر مقامات مسئول را به احیای میراث فرهنگی جلب نماید.

حساسیت استاد درباره توجه به تعمیر و مرمت بناهای تاریخی در مکاتباتی که با مقامات مسئول نموده، کاملاً مشهود است. او در نامه‌ای که به استاندار وقت اصفهان نوشته، به این نکته ظریف اشاره کرده و نظر خود را درباره تعمیر و مرمت میدان نقش جهان چنین بیان داشته است:

«این‌جانب لازم دانست مراتب را به استحضار خاطر عالی برساند و یادآور شود که در دوران صفویه هیچ‌گاه در اطراف میدان نقش جهان کاشیکاری نشده بوده است و علت آن هم آشکار است؛ زیرا با توجه به مناظر و مرایای این میدان تاریخی و به جهت اینکه آثار عظیمی مانند مسجد شاه و شیخ لطف‌الله که شاهکارهای هنر کاشیکاری را در بر دارند تجلی کند، معماران آن عصر این نکته به‌خصوص را منظور نظر داشته‌اند که اطراف میدان کاشیکاری نشود و برای آنکه جناب آقای استاندار آگاه باشند از اینکه منظره جلوی این ایوانها به چه صورتی بوده است، عین مطلبی را که شاردن ـ جهانگرد مشهور فرانسوی ـ در سفرنامه خود درباره منظره اطراف میدان نقش جهان در عهد صفویه به رشته تحریر درآورده است، ذکر می‌کنم.

شاردن چنین می‌نویسد: «… اتاقهای طبقه زیرین هر یک عبارت است از دو دکان که یکی رو به میدان و دیگری به طرف بازار است. طبقه بالا نیز عبارت است از چهار اتاق که دو تای آن به طرف میدان و دو تا در عقب واقع است. هر یک از اتاقهای رو به میدان ایوانی دارد و جلوی آنها طارمی‌هایی کشیده شده که با آجر و گچ و به رنگ سبز و قرمز ساخته شده و بی‌اندازه به چشم زیبا می‌آید.»

بنابراین ملاحظه می‌فرمایند