پاورپوینت کامل «ذهنیت عینیت‌یافته» در متن‎ها ۴۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل «ذهنیت عینیت‌یافته» در متن‎ها ۴۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل «ذهنیت عینیت‌یافته» در متن‎ها ۴۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل «ذهنیت عینیت‌یافته» در متن‎ها ۴۱ اسلاید در PowerPoint :

نامور مطلق بر پایه‌ی نظریه‌ی بینامتنیت انسان تنها موجود بینامتنی است؛ حتی می‌توان گفت مهم‌ترین تمایز انسان نسبت به موجودات دیگر ویژگی بینامتنی اوست. فقط انسان است که می‌تواند متن‌های گذشته را با استفاده از روش‌هایی همچون تقلید یا تغییر، توسعه و تکثیر کند. در حقیقت، توسعه‌ی انسانی با توسعه متنی صورت گرفت و جوامع گوناگون به اندازه‌ی متن‌هایی که تولید می‌کنند توسعه یافته‌اند.

نامور مطلق بر پایه‌ی نظریه‌ی بینامتنیت انسان تنها موجود بینامتنی است؛ حتی می‌توان گفت مهم‌ترین تمایز انسان نسبت به موجودات دیگر ویژگی بینامتنی اوست. فقط انسان است که می‌تواند متن‌های گذشته را با استفاده از روش‌هایی همچون تقلید یا تغییر، توسعه و تکثیر کند. در حقیقت، توسعه‌ی انسانی با توسعه متنی صورت گرفت و جوامع گوناگون به اندازه‌ی متن‌هایی که تولید می‌کنند توسعه یافته‌اند.

بینامتنیت یکی از نظریه‌هایی بود که به واسازی دوگانه‌ی عینیت و ذهنیت پرداخت؛ اگر پدیدارشناسی با ترکیب آن‌ها کوشید تا دوگانه‌ی یادشده را به یک واحد عینی-ذهنی تقلیل دهد، در عوض بینامتنیت در تلاش بود تا با اضافه کردن متنیت آن را به سه‌گانه‌ی ذهنیت، متنیت و عینیت تبدیل نماید. در این طرح، متنیت وضعیت برزخی پیدا می‌کند، زیرا از این منظر متن یعنی «ذهنیت عینیت‌یافته»؛ با چنین تعریفی هرآنچه انسان بیافریند متن تلقی می‌شود. اگر انسان عینیت طبیعی را فقط دست‌کاری کند و حتی اگر این دست‌کاری محدود باشد، باز متن شکل گرفته است. به بیان اسطوره‌ای، انسان نقش میداسی دارد. میداس پادشاهی بود که خدمت بزرگی به ایزدان یونانی کرد؛ آن‌ها نیز از وی خواستند تا آرزویی کند و با تحقق آن وی را پاداش دهند. میداس آرزو کرد تا دست به هرچه می‌زند تبدیل به طلا شود. انسان و فقط انسان چنین ویژگی دارد و دست به هر چیزی که بزند آن را به متن تبدیل می‌کند. کشف این جهان متن و استقلال آن به‌عنوان جهان سوم یا برزخی موجب شد تا توجه بسیاری از محققان برجسته به‌سوی آن جلب شود.

ساختارگرایان به دنبال صورتگرایان توجه بی‌سابقه‌ای به متن و متنیت کردند و توانستند برای مطالعه‌ی آن روش‌های ساختارگرایانه تحلیل متن را وضع کنند؛ با چنین روش‌هایی متن‌ها بدون دخالت مؤلفان و شرایط خلق شروع به سخن کردند، به‌عبارت‌دیگر، برای نخستین بار خود متن‌ها بی‌واسطه و بی‌دخالت عناصر دیگر سخن گفتند و صدادار شدند. ساختارگرایی بسته که بر پایه‌ی آرای سوسور استوار گردید، توسط برخی از پیروان وی مانند یلسلف و بنونیست یا لوی استروس گسترش پیدا کرد؛ مطالعه‌ی آن‌ها بر روی یک پیکره استوار شده بود و می‌کوشیدند تا دلالت‌های متن را با روش‌های ساختارگرایانه مانند روابط هم‌نشینی و جانشینی مورد مطالعه قرار دهند.

مطالعه‌ی متن‌ها به طور مستقل و با روش‌های ساختارگرایی بسته گرچه دستاوردهای فراوان و تازه‌ای داشت اما به‌مرور ضعف‌های خود را نیز نشان داد؛ برخی از رمزگان با چنین روشی رمزگشایی نمی‌شدند و محدودیت‌هایی را برای محققان ایجاد کرد. رفته رفته نظریه‌های متنیت مورد بازنگری قرار گرفتند و مباحثی مبنی بر ارتباط میان متن‌ها مطرح شد؛ با چنین مباحثی بود که ساختارگرایی وارد دومین مرحله‌ی تاریخ خود یعنی ساختارگرایی باز شد، در این دوره متن نه به‌عنوان یک واحد بسته و کاملاً مستقل بلکه به‌عنوان واحدی باز و گشوده به روی دیگر متن‌ها معرفی گردید. برخی از نظریه‌پردازان به‌ویژه یولیا کریستوا با بهره‌گیری از مکاتب اروپای شرقی و اندیشمندان آن به خصوص میخائیل باختین نظریه‌ی بینامتنیت را طرح کردند. بنابراین بینامتنیت متعلق به دوره‌ی دوم پارادایم ساختارگرایی یعنی ساختارگرایی باز است و بر وابستگی میان‌متنی تأکید دارد. اصل اساسی بینامتنیت این است که هیچ متنی بدون پیش‌متن شکل نمی‌گیرد، به‌عبارت‌دیگر، هر متنی بر پایه‌ی پیش‌متن یا پیش‌متن‌هایی استوار گردیده است.

بر پایه‌ی نظریه‌ی بینامتنیت انسان تنها موجود بینامتنی است، حتی می‌توان گفت مهم‌ترین تمایز انسان نسبت به موجودات دیگر ویژگی بینامتنی اوست. فقط انسان است که می‌تواند متن‌های گذشته را با استفاده از روش‌هایی همچون تقلید یا تغییر توسعه و تکثیر کند. در حقیقت، توسعه‌ی انسانی با توسعه متنی صورت گرفت و جوامع گوناگون به اندازه‌ی متن‌هایی که تولید می‌کنند توسعه یافته‌اند، اندازه و قد فرهنگ‌ها به میزان حجم و بلندی متن‌های تولیدشده‌ی آن‌هاست.

بینامتنیت که توسط کریستوا مطرح شد به‌سرعت مورد استقبال شخصیت‌های بزرگ و برجسته به خصوص اعضای حلقه‌ی مهم تل کل قرار گرفت؛ علت چنین استقبالی آماده بودن افق انتظار جامعه‌ی علمی و پژوهشی بود. کریستوا توانست سنگ بنای شاخه‌ی مهمی از نشانه‌شناسی را پایه‌گذاری کند. بینامتنیت کریستوایی بر خلق آثار تأکید داشت، وی بر این باور بود که هر خلق اثری بر پایه‌ی آثار گذشته صورت می‌گیرد و هیچ متنی بی‌نیاز و عاری از متن‌های گذشته نیست. پس از وی، رولان بارت به طور جدی مبحث بینامتنیت را مورد توجه قرار داد و نخستین گرایش را مطرح کرد. بینامتنیت بارتی بر پایه‌ی خوانش استوار شده است، به‌عبارت‌دیگر، اگر کریستوا بر خلق بینامتنی تأکید می‌کرد در عوض بارت بر خوانش آن متمرکز گردید. بر اساس نظر بارت هیچ متنی خوانده و دریافت نمی‌شود مگر با استفاده از متن‌های دیگر؛ بنابراین همواره و به طور خودکار در خوانش هر متنی متن‌های پیشین حضور دارند، چنان‌که اگر حضور نداشته باشند آن متن قابل خوانش نخواهد بود.

پس از این نسل که نسل اول بینامتنیت تلقی می‌شود نسل دوم وارد عرصه شدند، لوران ژنی و میکائیل ریفاتر چهره‌های اصلی این نسل به‌حساب می‌آیند، آن‌ها برخلاف نسل اول کوشیدند تا از بینامتنیت در تحلیل روابط میان متن‌های تازه و متن‌های گذشته بهره ببرند. روابط میان متن‌ها به‌ویژه در خلق اثر که نسل اول از آن سر باز می‌زد و حتی با آن به نام نقد منابع مخالفت می‌کرد توسط این نسل با شروطی مورد پذیرش قرار گرفت؛ در این خصوص نظرات جدیدی مطرح شد که امکان مطالعه بینامتنی را افزایش داد.

زمینه‌هایی که توسط نسل اول و نسل دوم ایجاد شده بود توسط گروهی دیگر از محققان برجسته دنبال شد، شخصیت‌های مانند ژرار ژنت، هارولد بلوم و آنتوان کمپانیون به پژوهش‌هایی مهم و تأثیرگذار در این عرصه دست زدند. آنتوان کمپانیون به طور جدی و حتی انحصاری بر روی نقل‌قول متمرکز شد و این‌