پاورپوینت کامل بازنگری درآیات جهاد ۵۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل بازنگری درآیات جهاد ۵۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل بازنگری درآیات جهاد ۵۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل بازنگری درآیات جهاد ۵۹ اسلاید در PowerPoint :

ـ لا ینهاکُمُ الله عن الذین لم یُقاتلوکُم فی الدین و لم یُخرجوکم من دیارکم أن تبرّوهُم و تُقسطوا الیهم‏ ان الله یحبّ المقسطین. انّما ینهاکمُ الله عن الذین قاتلوکم فی الدین و أخرجوکُم من دیارکم و ظاهروا على‏ اخراجکم أن تولّوهُم‏ و من یتولهُم فأولئک هُمُ الظالمون: خداشما را از نیکی کردن و رعایت عدالت نسبت به کسا نی که در امر دین با شما پیکار نمی‌کنند و از خانه و دیارتان بیرو ن نمی‌راندند، بازنمی‌دارد؛ چرا که خداوند عدالت‌پیشگان را دوست دارد. خدا شما را از دوستى باکسانى نهى مى‏کند که در امر دین با شما پیکار کردند و شما را از خانه و دیارتان آواره نمودند، یا کمک به بیرون راندن شما کردند؛ آرى خدا شما را از هر گونه پیوند دوستى با اینها نهى مى‏کند و هر کس آنها را دوست دارد، ستمگر است.‏(ممتحنهر۷)

۵ـ لا ینهاکُمُ الله عن الذین لم یُقاتلوکُم فی الدین و لم یُخرجوکم من دیارکم أن تبرّوهُم و تُقسطوا الیهم‏ ان الله یحبّ المقسطین. انّما ینهاکمُ الله عن الذین قاتلوکم فی الدین و أخرجوکُم من دیارکم و ظاهروا على‏ اخراجکم أن تولّوهُم‏ و من یتولهُم فأولئک هُمُ الظالمون: خداشما را از نیکی کردن و رعایت عدالت نسبت به کسا نی که در امر دین با شما پیکار نمی‌کنند و از خانه و دیارتان بیرو ن نمی‌راندند، بازنمی‌دارد؛ چرا که خداوند عدالت‌پیشگان را دوست دارد. خدا شما را از دوستى باکسانى نهى مى‏کند که در امر دین با شما پیکار کردند و شما را از خانه و دیارتان آواره نمودند، یا کمک به بیرون راندن شما کردند؛ آرى خدا شما را از هر گونه پیوند دوستى با اینها نهى مى‏کند و هر کس آنها را دوست دارد، ستمگر است.‏(ممتحنهر۷)

شاید این آیه شریفه یکی از صریحترین آیاتی است که جنگهای صدر اسلام را درراه تحمیل عقیده نمی‌داند، بلکه دعوت به همزیستی با ادیان و یا با غیر مسلمانان را توصیه می‌نماید. تا مادامی که مخالفان دست به شمشیر نبرده و مسلمانان را آواره نساخته‌اند، نباید با آنان جنگید، بلکه باید با آنان به عدالت رفتار نمود. و قسطی که در قرآن مورد تأکید قرارگرفته واز اهداف مهم انبیا تلقی می‌شود، فرا گیر است وشامل مسلمان و نامسلمان نیز می‌شود.

۶ـ و قاتلوهم حتی لا یکون فتنه ویکون الدین لله فان انتهوا فلا عدوان الا علی الظالمین: باآنهابجنگید تا دیگر فتنه‌ای نباشد ودین تنها دین خداشود، پس اگرازتجاوزدست برداشتند، [ازکشتن آنان دست بردارید؛ زیرا] تجاوز جز برستمکاران روانیست. (بقرهر۱۹۳)

در اینجا منظور از خودداری از جنگ وپایان دادن آن چیست؟ برخی آن را پایان دادن به شرک وکفر دانسته؛ زیرا فتنه را به معنای شرک گرفته‌اند (مجمع البیان، ذیل آیه) یعنی با آنان بجنگید تا دست ازکفر و شرک بردارند. به نظر می‌رسد این معنا خلاف ظاهر باشد. چون دو واژه در آیه آمده تا علت جنگیدن را بیان نماید: یکی واژه «فتنه» است و دیگری واژه «ظلم». واین دو واژه به اعتقاد وایمان ربطی ندارد. مراد ازفتنه یعنی تجاوز وظلم به دیگران. کسانی مانند علامه طباطبایی آیه را به گونه‌ای تفسیر کرده‌اند که پایان جنگ را برچیدن بساط کفر وشرک می‌داند. (المیزان ج۲رص۶۲)

این تفسیر را چگونه می‌توان با آیه پیش ازآن که می‌فرماید: «فان قاتلوکم فاقتلوهم: اگر با شما جنگیدند با آنان بجنگید» جمع نمود؟ ممکن است این آیات که راجع به قتال در کنار مسجدالحرام وحرمت آن در ماههای حرام، نازل گشته است و در صورت شروع جنگ، به مسلمانان دستور جهاد می‌دهد، نتوان از آن حکم کلی به عنوان جهاد ابتدایی صادر کرد.

۷ـ یسئلونک عن الشهر الحرام قتال فیه. قُل قتالٌ فیه کبیرٌ و صدّ عن سبیل الله و کُفرٌ به و المسجدالحرام و اخراجُ‏ اهله‏ منهُ اکبرُ عندالله و الفتنه أکبرُ من القتل. و لا یزالون یُقاتلونکُم حتى یرُدوکم عن دینکم ان استطاعوا و من یرتدد منکم عن دینه فیمُت و هو کافرٌ فأولئک حبطت أعمالهُم فی الدنیا و الآخره و أولئک اصحابُ النار هُم فیها خالدون: از تو درباره جنگیدن در ماه حرام مى‏پرسند. بگو: جنگ‏کردن در آن ماه گناهى بزرگ است؛ اما بازداشتن مردم از راه حق و کافر شدن به او و مسجدالحرام و بیرون راندن مردمش از آنجا در نزد خداوند گناهى بزرگتر است، و فتنه از قتل بزرگتر است. آنها با شما مى‏جنگند تا اگر بتوانند شما را از دینتان بازگردانند. از میان شما آنها که از دین خود بازگردند و کافر بمیرند، اعمالشان در دنیا و آخرت تباه شده و جاودانه در جهنم باشند. (بقرهر۲۱۷)

از این آیه استفاده می‌شود که یکی از اهداف جهاد در اسلام، دفع فتنه‌ای است که همواره دین وجامعه دینی را تهدید می‌کرده است. مراد از «فتنه» همان توطئه‌ای است که ازناحیه مشرکان صورت می‌گرفت. [والفته اشّدُ من القتلربقره، ۱۹۱ والفتنه اکبر من القتلر۲۱۷ و قاتلوهم حتی لایکون فتنهرانفال، ۳۹] غایت جنگ در این آیات، رفع فتنه تلقی می‌شود.

در آیه فوق که مبین آیات پیشین است، نخست حرمت جنگ در ماههای حرام را تأکید می‌ نماید؛ اما برخی می‌خواستند از این قانون سوءاستفاده کنند ودست به آزار مسلمانان بزنند، آنان را ار خانه خدا اخراج نمایند وراه را برمسجدالحرام ببندند و مسلمانان را با فتنه وتوطئه، از راه خدا بازگردانند؛ یعنی شروع یک نوع تجاوز که به روح واعتقاد مسلمانان بازمی‌گشت. در اینجا خداوند حرمت جنگ در ماه حرام را استثنا می‌کند و چون جنبه دفاعی به خود می‌گیرد، اجازه می‌دهد و شروع جنگ ویا توطئه را نخست از کفار و مشرکان می‌داند: «و لا یزالون یقاتلونکم ».

«فتنه» در این آیه که از قتل بزرگتر قلمداد گشته؛ زیرا توطئه کفار برای برگرداندن مسلمانان به کفر بوده است. خداوند به مسلمانان نیز هشدار می‌دهد که در دام توطئه کفار نیفتند. ارتدادی که در این آیه ذکرشده و به دنبال فتنه آمده است، کیفر دنیوی ندارد، و جزایش حبط و نابودی اعمال وعذاب اخروی ذکر شده است.

آیاتی که به جهاد ابتدایی دعوت می‌کند

۱-کُتب علیکُمُ القتالُ و هُو کُرهٌ لکُم و عسى‏ أن تکرهُوا شیئاً و هُو خیرٌ لکُم و عسى‏ أن تُحبوا شیئاً و هُو شر لکُم و الله یعلمُ و أنتُم لا تعلمُون: جهاد در راه خدا، بر شما مقرر شده، در حالى که برایتان ناخوشایند است. چه بسا چیزى را خوش نداشته باشید، حال آنکه خیر شما در آن است. و یا چیزى را دوست داشته باشید، حال آنکه شر شما در آن است. خدا مى‏داند و شما نمى‏دانید. (بقرهر۲۱۶)

این آیه اطلاق دارد بر اینکه گرچه جهاد عمل ناخوشایندی به نظر می‌رسد، بر مسلمانان واجب است که کارزارکنند؛ اما با چه کسی کارزارکنند، در این آیه روشن نیست. ولی اگر به آیات بعد ربط پیداکند، یعنی: با کسانی وارد جنگ شوید که راه را بر مسلمانان می‌بندند و آنها را از مسجدالحرام اخراج می‌کنند وهمواره در پی آنند تا با ایجاد فتنه، ایشان را مرتد نمایند: «ولایزالون یقاتلونکم حتی یردّوکم عن دینکم: همواره با شما کارزار می‌کنند تا شما را ازدینتان خارج نمایند.» (بقرهر۲۱۷) اینجا طرف مقابل را به گونه‌ای وصف می‌کند که دائم با مسلمانان در جنگ است. بنا براین نمی‌توان آیه شریفه را به جهاد ابتدایی حمل کرد.

۲ـ قاتلواالذین لایؤمنون بالله ولابالیوم الآخر و لایحرّمون ماحرّم الله و رسوله و لایُدینون دین الحق من الذین اوتوالکتاب حتی یعطو الجزیه عن ید و هم صاغرون: با کسانی ازاهل کتاب که به خدا و روز واپسین ایمان نمی‌آورند وآنچه را خدا و رسولش تحریم کرده‌اند، بر خود حرام نمی‌شمارند و به آیین حق ملتزم نیستند بجنگید، تا زمانی که با دست خود در حالی که خاضعند جزیه بپردازند.»(توبه ر۲۹)

ظاهراین آیه آن است که پیامبر(ص) می‌خواهد دین را بر مردم از راه جنگ تحمیل نماید؛ یعنی با آنان بجنگید تا اسلام را قبول کنند. اساس اسلام هم ایمان به خدا و قیامت است. این آیه برحسب ظاهر با آیه «لااکراه فی الدین: در دین اجبار و اکراهی نیست» وبا آیه: افانت تُکره الناس حتی یکونوا مؤمنین: آیا تومردم را به اجبار وامی‌داری تا ایمان بیاورند؟» در تضاد است. واین تضاد هنگامی واقعی است که آیه سوره توبه را حمل بر جهادابتدایی کنیم. قرآن نمی‌تواند از یک سو بگوید که در دین اجباری نیست و از سوی دیگر بگوید: «با مردم بجنگید تا ایمان بیاورند». اضافه بر این، اهل کتاب اقلیتی هستند که می‌توانند با دادن جزیه در کنار مسلمانان زندگی کنند. جز اینکه می‌توان گفت اینها اقدامی عملی علیه اسلام داشتند؛ زیرا آیه می‌فرماید: «و لایحرّمون ما حرّم الله و رسوله و لا یدینون دین الحق»؛ یعنی دربرابر قوانین موجود ایستادگی می‌کردند. اگرکسی در برابر قوانین موجود در جامعه سرپیچی کند، جزایش روشن است. در هر صورت از این آیه نمی‌توان استفاده کرد که باید غیرمسلمانان را با زورشمشیر وادار به اسلام کرد. غایت و هدف از این جنگ [حتی یعطو الجزیه] پرداختن جزیه است و نه مسلمان شدن.

۳ـ الذین آمنوا یُقاتلون فی‏ سبیل الله و الذین کفروا یُقاتلون فی‏ سبیل الطاغوت فقاتلوا أولیاء الشیطان إن کید الشیطان‏ کان ضعیفا: کسانى که ایمان آورده‌اند،