پاورپوینت کامل زیربنای تاریخ فرهنگی پساساختارگرایانه است ۳۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل زیربنای تاریخ فرهنگی پساساختارگرایانه است ۳۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل زیربنای تاریخ فرهنگی پساساختارگرایانه است ۳۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل زیربنای تاریخ فرهنگی پساساختارگرایانه است ۳۵ اسلاید در PowerPoint :

نشست «زمینه های اجتماعی و علمی ظهور تاریخ فرهنگی» صبح روز گذشته ۲۳ شهریورماه با حضور مسعود کوثری، استادیار و مدیرگروه ارتباطات اجتماعی دانشگاه تهران، مصطفی مهرآئین، پژوهشگر و جامعه ‌شناس و امیر احمدزاده، عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی در پژوهشکده تاریخ پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی برگزار شد. گزارش فوق متن سخنان مسعود کوثری در این نشست است. کوثری در این سخنرانی به تفاوت تاریخ فرهنگ و تاریخ فرهنگی، مراحل تاریخ نویسی، و در نهایت موضوعاتی که به تاریخ فرهنگی اختصاص می‌یابد اشاراتی داشتند.

گفتاری از مسعود کوثری در نشست «زمینه‌های اجتماعی و علمی ظهور تاریخ فرهنگی»

معصومه آقاجانپور: نشست «زمینه های اجتماعی و علمی ظهور تاریخ فرهنگی» صبح روز گذشته ۲۳ شهریورماه با حضور مسعود کوثری، استادیار و مدیرگروه ارتباطات اجتماعی دانشگاه تهران، مصطفی مهرآئین، پژوهشگر و جامعه ‌شناس و امیر احمدزاده، عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی در پژوهشکده تاریخ پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی برگزار شد. گزارش فوق متن سخنان مسعود کوثری در این نشست است. کوثری در این سخنرانی به تفاوت تاریخ فرهنگ و تاریخ فرهنگی، مراحل تاریخ نویسی، و در نهایت موضوعاتی که به تاریخ فرهنگی اختصاص می‌یابد اشاراتی داشتند.

تفاوت تاریخ فرهنگی و تاریخ فرهنگ

مدت‌هاست که اصطلاح «تاریخ فرهنگی» در ایران مطرح و کارهای اندکی در این حوزه انجام شده است، ولی ظاهراً اقبال گسترده‌ای نسبت به این بحث وجود دارد. ابتدا بهتر است تاریخ فرهنگ و تاریخ فرهنگی را که دو چیز متمایز از هم هستند را تعریف کرد، چراکه نه در ایران بلکه در دیگر کشورها هم این دو اشتباه فهم می‌شوند.

تاریخ فرهنگ عبارت است از گرایش مرسوم تاریخ‌نویسی درباره‌ی پدیده‌های فرهنگی که این می‌تواند مثلاً تاریخ ادب فارسی، تاریخ معماری، تاریخ ازدواج در قرون میانه و… باشد. تاریخ فرهنگ از بینش و نگاه مسلط تاریخی بهره می‌برد و به بررسی اسناد و مدارک و روایت‌ها به وجود نهادها و تولیدات فرهنگی و آداب‌ورسوم گذشتگان می‌پردازد. اما پرسش این است که تاریخ فرهنگی چه تفاوتی با تاریخ فرهنگ دارد؟ ریشه‌های فکری‌ تاریخ فرهنگی با تاریخ فرهنگ متفاوت است، حتی با جریان رسمی تاریخ‌نویسی متفاوت است، از لحاظ معرفت‌شناسی نگاه پساساختارگرا دارد، یعنی از پساساختارگرایان متأثر است؛ بنابراین با نگاه مرسوم تاریخی تفاوت دارد و این تفاوت به این برمی‌گردد که نگاه تاریخ رسمی به گذشته بر مبنای رخدادهاست و متن، واسطه‌ی میان ما و آن واقعه است. پس در نگاه تاریخ رسمی باورمان بر این است وقایعی که رخ داده یک عینیتی داشته، یک متن به وجود آمده و مورخ امروزی به‌واسطه‌ی آن متن با گذشته ارتباط برقرار می‌کند. عموماً مورخ سنتی‌تر تلاش می‌کند با بررسی این متون به واقعیت دست پیدا کند و این ایمان را دارد که با مقایسه، پالایش و تطبیق می‌تواند به آن واقعیت دست پیدا کند؛ اما تاریخ فرهنگی از این نگاه جدا شد.

مراحل تاریخ نویسی

ما سه مرحله در تاریخ‌نویسی داریم: مرحله‌ی اول، تاریخ رسمی و سنتی که به آن اشاره شد؛ مرحله دوم به سال ۱۹۶۰ و بعد از آن مربوط می‌شود که تاریخ اجتماعی مطرح می‌شود. تاریخ اجتماعی در واقع نگاه جدیدی به تاریخ سنتی است؛ از نگاه تاریخ اجتماعی باید به جای تاریخ از بالا، تاریخ از پایین را شروع کرد؛ یعنی به جای نگاه به زندگی نخبگان، جنگاوران و شاهان باید به توده‌ها و طبقه‌های پایین و اصناف گروه‌های اجتماعی جامعه توجه شود (نمونه کتاب ترجمه‌ شده در ایران «جامعه‌شناسی اصناف در دوره‌ی قاجار» نوشته‌ی ویلم فلور است -کارهای او عموماً تاریخ اجتماعی است-، نمونه‌های ایرانی آن هم «تاریخ اجتماعی ایران» نوشته‌ی مرتضی راوندی است). این نگاه در غرب به دلیل رشد طبقه‌ی کارگر مورد توجه قرار می‌گیرد (کارهای ای. پی. تامپسن که به طبقه‌ی کارگر انگلستان پرداخته از آن جمله است)؛ این دید متدولوژی‌های خاص خود را هم به وجود می‌آورد، با نگاه متفاوتی به اسناد و متون می‌نگرد، مثل کتاب گروش به اسلام در قرون میانه: پژوهش نوین در تاریخ اجتماعی اسلام (ریچارد بولت با ترجمه محمدحسین وقار)؛ این کتاب به این مسئله می‌پردازد که ما چطور می‌فهمیم اسلام در ایران رشد کرده است، نویسنده به جای پرداختن به تاریخ جنگ‌ها و تاریخ سیاسی از روی فراوانی القاب و کنیه‌ها این مسئله را دنبال کرد. این نشان می‌دهد که تاریخ اجتماعی به دنبال متدهای تکمیلی تاریخ است، متدهایی که می‌تواند بر اساس وجوه کمی باشد. مکتب آنال در فرانسه نیز به این گرایش کمک کرد، مکتبی که تلاش کرد تاریخ متفاوتی از سرمایه‌داری را ارائه دهد و به جای تکیه بر اسناد رسمی بر روی دفترچه‌های خاطرات و برگه‌های رسید کالا کار کرد، از روی آن‌ها بهتر می‌توان فهمید که تراکم سرمایه‌داری چگونه اتفاق افتاده و می‌توان بر اساس آن‌ها تاریخ مجدد سرمایه‌داری را نوشت. هنوز منظور از تاریخ اجتماعی در ایران روشن نیست، عزت‌الله نوذری کتاب تاریخ اجتماعی ایران از آغاز مشروطیت را می‌نویسد، اما وقتی می‌خوانیم، می‌بینیم که باز هم کتاب در قالب اتفاقات سیاسی است نه اتفاقات اجتماعی.

مرحله‌ی سومِ تاریخ‌نویسی که مربوط به سال‌های پس از ۱۹۸۰ است، تاریخ فرهنگی مطرح می‌شود. اشاره کردم که زیربنای آن به لحاظ معرفت‌شناسی پساساختارگرایانه است، این نگاه راجع به