پاورپوینت کامل دانشنامه نویسی که خود دایره المعارف بود ۱۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دانشنامه نویسی که خود دایره المعارف بود ۱۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دانشنامه نویسی که خود دایره المعارف بود ۱۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل دانشنامه نویسی که خود دایره المعارف بود ۱۲ اسلاید در PowerPoint :

نخستین آشنایی – یا بهتر بگویم برخوردم – با دکتر «غلامحسین مُصاحَب» به حدود سال ۱۳۲۲ بازمی‌گردد. در سال‌های پس از جنگ جهانی دوم، سازمان ملل متحد تشکیل شد. به تبع آن، از سوی روزنامه نیویورک تایمز، مجمع دانش آموزان جهان برقرار و مقرر شد تا وزارت فرهنگ هم نماینده‌ای برای ایران تعیین کند. پس از آن ۱۲ نفر – که یکی از آنها من بودم

به بهانه سی و ششمین سال درگذشت «غلامحسین مصاحب»

نخستین آشنایی – یا بهتر بگویم برخوردم – با دکتر «غلامحسین مُصاحَب» به حدود سال ۱۳۲۲ بازمی‌گردد. در سال‌های پس از جنگ جهانی دوم، سازمان ملل متحد تشکیل شد. به تبع آن، از سوی روزنامه نیویورک تایمز، مجمع دانش آموزان جهان برقرار و مقرر شد تا وزارت فرهنگ هم نماینده‌ای برای ایران تعیین کند. پس از آن ۱۲ نفر – که یکی از آنها من بودم – انتخاب شدند و دکتر مصاحب به عنوان رئیس اداره تعلیمات عالیه با همه ما مصاحبه و در آخر اعلام کردند که هیچ یک از شما شایستگی حضور در این مجمع جهانی را ندارید! برخورد دومم هم با ایشان البته ناکام بود. وقتی من در دانشگاه هایدلبرگ آلمان مشغول تحصیل بودم، تابستانِ سال آخر، سفری به ایران داشتم. با یکی از اقوام که از کارمندان عالی رتبه وزارت خارجه بود صحبت کردم که ما سرپرست واقعی برای محصلین خارج از کشور نداریم و ایشان دکتر مصاحب را معرفی کرد. به خیابان منوچهری، کوچه ارباب جمشید رفتم تا ایشان را در منزل شان ملاقات کنم. از ایشان خواستم تا سرپرست محصلین شوند اما با امتناع ایشان روبه‌رو شدم. دلیل هم آن بود که گفتند من به زبان‌های انگلیسی و فرانسه مسلط هستم ولی بیشتر دانشجویان ایرانی در آلمان حضور دارند و من هم زبان آلمانی نمی‌دانم.

در حدود سال ۱۳۳۸ بود که دیگر به ایران برگشتم و به محض ورود اجازه تشرف یافتم. بلنداقبال بودم که – اگرچه افتخار شاگردی ایشان را نداشتم – ارتباط