پاورپوینت کامل شعر آرمانی، دینی، آیینی و عاشورایی ۴۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شعر آرمانی، دینی، آیینی و عاشورایی ۴۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شعر آرمانی، دینی، آیینی و عاشورایی ۴۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شعر آرمانی، دینی، آیینی و عاشورایی ۴۰ اسلاید در PowerPoint :

شعر آرمانی و دینی، شعری در جهت آرمان‌گرایی و تبلیغ و ترویج یک مذهب و مکتب است. بین شعر آرمانی و شعر دینی به اصطلاح استادان منطق صوری، رابطه عموم و خصوص حاکم است. یعنی هر شعر دینی و آیینی، شعر آرمانی است، ولی هر شعر آرمانی، شعر دینی و آیینی نیست. برای مثال، اگر شاعری کمونیست و توده‌ای، بنا به عقاید خود و در راستای اهداف و آرمان‌های خود شعری بگوید، آن شعر، آرمانی است، ولی دینی و آیینی نیست.

۱ ـ درآمد

شعر آرمانی و دینی، شعری در جهت آرمان‌گرایی و تبلیغ و ترویج یک مذهب و مکتب است. بین شعر آرمانی و شعر دینی به اصطلاح استادان منطق صوری، رابطه عموم و خصوص حاکم است. یعنی هر شعر دینی و آیینی، شعر آرمانی است، ولی هر شعر آرمانی، شعر دینی و آیینی نیست. برای مثال، اگر شاعری کمونیست و توده‌ای، بنا به عقاید خود و در راستای اهداف و آرمان‌های خود شعری بگوید، آن شعر، آرمانی است، ولی دینی و آیینی نیست.

در اینجا تبیین تفاوت شعر دینی و آیینی هم لازم است. شعر دینی، هر شعری است که در ترویج هر دینی اعم از الهی و وحیانی و بر حق یا بشری و غیر الهی بلکه باطل سروده شده باشد امّا شعر آیینی در اصطلاح ادبیات امروز به اشعاری اطلاق می‌شود که منحصراً در ترویج تشیع یا مدح و مرثیه معصومان شیعه سروده شود. به شعر آیینی برحسب مورد، یعنی در تقسیم‌بندی ریزتر، شعر ولایی یا شعر عاشورایی هم گفته می‌شود.

ریشه این «ژانر» یا «گونه ادبی یعنی شعر آیینی» از جهت تاریخی به عصر آل‌بویه می‌رسد که از آن عهد باز، به نقل عبدالجلیل رازی در کتاب النقض (چاپ محدّث ارموی) شاعران و شعرخوانان شیعه به سنّت «مناقب‌خوانی» (در برابر «فضایل‌خوانی» اهل سنت) به سرایش، بازخوانی، دکلمه و خوش‌خوانی این‌گونه اشعار می‌پرداخته‌اند.

اولین سرایندگان اشعار آیینی به زبان فارسی عبارتند از: کسایی مروزی، ناصرخسرو قبادیانی، قوامی رازی و محتشم کاشانی. امّا شاید مهمترین و منسجم‌ترین اثر کلاسیک در شعر آیینی مثنوی دوازده هزار بیتی «علی‌نامه» متعلق به ربیع بیهقی باشد که آن را پنجاه سال پس از اختتام شاهنامه حکیم ابوالقاسم فردوسی و در تقابل با آن سروده است. این نسخه نویافته در سال‌های اخیر به اهتمام دکتر شفیعی کدکنی و دکتر محمود امید سالار چاپ شده است.

۲ ـ شعر دینی

شعر دینی به معنای عام، هر شعری است که برآمده از اعتقادات دینی یک شاعر در حوزه هر دینی باشد. تعریف جامع و مانع دین به طور عام یعنی باورمندی به یک امر قدسی (از نگاه باورمند چه حق چه باطل چه خداوند یکتا و چه بت‌های مشرکین) و انجام یک سلسله مناسک برای ایجاد ارتباط با آن امر قدسی (اعم از نماز که قربه الی الله انجام می‌شود یا اعمال فردی و جمعی انسان‌های بدوی اعم از قربانی کردن انسان برای فرو نشاندن خشم خدایان یا حرکت‌های تند و پرشور قبائل بدوی).

مسلّم است که در ادیان غیراسلامی، اشعار زیادی به زبان‌های مختلف درباره ادیان مختلف سروده شده است. برای مثال، در دیانت مسیحی، اشعار زیادی به عنوان سرود ربّانی یا نیایش

hymm

وجود دارد که آنها را در مراسم نیایش در کلیسا به طور دسته‌جمعی همراه یک ساز مذهبی قرائت می‌کنند. سخن ما در اینجا محدود به شعر دینی در قلمرو ایران و به اختصاص در زبان فارسی است. بنابراین فقط برای نمونه به سلسله‌مراتب تاریخی از اشعار دینی غیر اسلامی سخن می‌گوییم و بعد به دوره اسلامی می‌رسیم.

اشعار دینی غیر اسلامی

اشعار دینی غیر اسلامی فراوان است. سخن ما در این گفتار تنها به ادیانی که در فرهنگ ایران و کشورهای هم‌جوار سابقه دارد، محدود است.

شعر دینی زرتشتی

گات‌های زردشت (دین‌آور بزرگ ایران‌باستان)، قدیمی‌ترین شعر دینی با منشأ ایرانی است. در قرن هفتم نیز شاعری به نام کیکاوس رازی، مثنوی بلندی به نام زراتشت‌نامه ساخته است که آبشخور آن، سرگذشت و آموزه‌های زرتشت است. سرایه «از این اوستا» سروده مهدی اخوان ثالث (م. امید) نیز از این مقوله است.

شعر دینی مانوی

مزامیر مانی، پس از گات‌های زرتشت، مهمترین شعر دینی با منشأ ایرانی است. کیش مانی، آمیزه و التقاطی از سه دین زرتشتی، مسیحی و بودایی بود. راهبان مانوی، مزامیر مانی را با صدای بلند (به جهر) می‌خواندند و اکثریت مانویان که سمّاعین (نیوشندگان) نامیده می‌شدند، فقط آن‌ها را گوش می‌دادند.

شعر دینی بودایی

سرگذشت و آموزه‌های بودا در احادیث اسلامی از جمله در کمال‌الدین ابن‌بابویه و بحارالانوار مجلسی (به عربی) و عین‌الحیات (به فارسی) در قالب داستان بوداسف و بلوهر مطرح شده است. این متن را شاعران مختلفی به فارسی به نظم درآورده‌اند که معروف‌ترین آنها منطق عارفان: داستان بوداسف و بلوهر سروده زنده‌یاد استاد سیدعلینقی امین (۱۲۹۷-۱۳۷۹) است.

شعر دینی مسیحی

مهمترین شعر دینی مسیحی در زبان فارسی، قصیده ترسائیه خاقانی شروانی در ادبیات کلاسیک و سرایه «مرگ ناصری» اثر احمد شاملو در قالب شعر نو است.

شعر دینی اسلامی

شعر دینی اسلامی به زبان فارسی شامل اشعاری است که در نیایش خدا و توحید و معرفت الهی، یا ستایش و نعت پیامبر و پیشوایان دین مبین اسلام سروده شده باشد. الهی نامه‌ها بارزترین نمونه‌های این‌گونه اشعارند و دیباچه‌های تقریباً همه مثنویات شاعران بزرگ (به استثناء مثنوی مولانا)، در توحید و مدح بزرگان دین است.

۳ ـ شعر آیینی و قرائت‌های مختلف آن

در عرف ادبی معاصر، شعر آیینی به شعر دینی فارسی در مدایح و مراثی چهارده معصوم در مذهب شیعه دوازده‌امامی اطلاق می‌شود. بنابراین، شعر آیینی از جهت سنتی، یا مدح است یا مرثیه. امّا از جهت مطالعات جدید، آنها را می‌توان به زاویه دیدهای متفاوت از جهت رویکرد سرایندگان تقسیم کرد:

۱ ـ بعضی اشعار آیینی جنبه حماسی یافته‌اند مثل خاوران‌نامه ابن حسام خوسفی (وفات ۸۷۵ق) راجع به حمله خیالی امام علی و مالک اشتر به خاوران و جنگ ایشان با پادشاهی به نام قباد.

۲ ـ بعضی اشعار آیینی جنبه عرفانی و اشتیاقی یافته‌اند مانند زبدهالاسرار صفی‌علی‌شاه یا گنجینه‌الاسرار عمان سامانی.

۳ ـ بعضی اشعار آیینی جنبه مرثیه و ماتم‌سرایی صرف دارند مانند دوازده‌بند محتشم یا اشعار جوهری و جودی خراسانی.

۴ ـ بعضی اشعار آیینی جنبه اخلاقی و اجتماعی دارند مثل اشعار شهریار:

علی آن شیر خدا، شاه عرب

الفتی