پاورپوینت کامل بوردیو و فضیلت‌های رهایی‌بخش ۴۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل بوردیو و فضیلت‌های رهایی‌بخش ۴۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل بوردیو و فضیلت‌های رهایی‌بخش ۴۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل بوردیو و فضیلت‌های رهایی‌بخش ۴۱ اسلاید در PowerPoint :

بوردیو از جامعه‌شناسی این انتظار را دارد که وسوسه‌ی جادو، این غول تحقیر ناآگاهی از خود را از خویشتن براند؛ او به حسن نیت‌های مبهم و اراده‌گرایی‌های آرمانی حمله می‌برد، چون امر واقعی، پوچ بودن بسیاری از آن‌ها را نشان داده است. بوردیو ازاین‌رو به تخیل و آرمان‌گرایی‌های بلندپروازانه یورش می‌برد.

بوردیو از جامعه‌شناسی این انتظار را دارد که وسوسه‌ی جادو، این غول تحقیر ناآگاهی از خود را از خویشتن براند؛ او به حسن نیت‌های مبهم و اراده‌گرایی‌های آرمانی حمله می‌برد، چون امر واقعی، پوچ بودن بسیاری از آن‌ها را نشان داده است. بوردیو ازاین‌رو به تخیل و آرمان‌گرایی‌های بلندپروازانه یورش می‌برد.

کلژ دوفرانس در سال ۱۵۳۰ تأسیس شد و رسالت اساسی خود را نه تدریس دانش تثبیت‌شده، بلکه «دانش در حال شکل‌گیری»، پژوهش‌های علمی و فکری اعلام کرد. کلاس‌های آن برای همه رایگان و به روی همگان باز است، نه ثبت‌نامی صورت می‌گیرد و نه مدرکی به کسی ارائه می‌شود؛ شعار آن این است: «جایی که همه‌چیز تدریس می‌شود». در آن ۵۲ کرسی تدریس می‌شود، اساتید آن آزادانه با همیاری همکاران خود و بنا بر تحول علوم و شناخت در رشته‌های مختلف انتخاب می‌شوند. نخستین کلاس هر استاد جدید، درس افتتاحیه نام دارد، این درس در محیطی پرشکوه و در حضور همه‌ی همکاران و مخاطبان عمومی ارائه می‌شود و به استاد امکان می‌دهد موقعیت آثار و مطالعات خود را نسبت به پیشینیان مشخص کرده و به آخرین پیشرفت‌های پژوهشی رشته‌ی خود نیز بپردازد؛ این دروس برای گروه بزرگی از مخاطبان که دارای سطح بالایی از فرهنگ هستند ارائه می‌شوند، گروهی که دغدغه‌ی درک بهتر تحولات را دارند.

پیر بوردیو یکی از بزرگان کلژ دوفرانس است که بلاغت، تیزبینی و بداعت را با هم می‌آمیزد و همکاران و همگنان خود را به شدت متأثر می‌سازد. اندیشه‌ی بوردیو پیچیده و گسترده است، او متفکری است که عمیقاً باور دارد در هر اندیشه‌ای، بیش و پیش از هر چیزی باید به شرایط اجتماعی پدید آمدن آن اندیشه نگریست (فکوهی، ۹).

بوردیو یک کودک شهرستانی طبقه‌ی متوسط رو به پایین بود، با موقعیتی شکننده، اما درعین‌حال دربردارنده‌ی امید (یا توهم) اجتماعی به بالا رفتن از نردبان ترقی جامعه بود و کوله‌باری از تحقیر وارثان، صاحب‌منصبان اقتصادی و اجتماعی را بر دوش می‌کشید. در فیلم پیر کارل، جامعه‌شناسی یک ورزش رزمی، با شرم‌زدگی اذعان می‌دارد که چگونه سال‌ها تمرین کرد تا همچون پاریسی‌های مرفه سخن بگوید تا دروازه‌های علم و دانش و افتخارهای همراه آن‌ها بر وی گشوده شود و چگونه حتی امروز در بازگشت به زادبومش از شنیدن گویش محلی آنجا نوعی خجالت‌زدگی و حتی احساس ناخواسته و بسیار نامطبوع از «خطر یک سقوط اجتماعی دوباره» در وی زنده می‌شود (فکوهی، ۱۰).

می‌گویند تناقض خردکننده‌ی بوردیو در تمام عمر پربارش در همین زبان نهفته بود، زبانی که چنان در آن به استادی رسید که وارثان بیچاره‌ی بورژوا را وادار به پذیرش ضعف و کاستی دانش خود در برابر آن کرد، این زبان برای او یک شمشیر دولبه بود، دور کردن این زبان و این اندیشه از کسانی که تمایل داشت بیشترین خدمت را به آن‌ها بکند، یعنی مردمانی نزدیک به ریشه‌های اجتماعی خود او. اما باید اذعان نمود که پیچیدگی زبان او در آن واحد هم بازتابی است از پیچیدگی واقعی پدیده‌های اجتماعی در هزارتوی‌های معنایی. تمام تلاش او بر آن است که با به‌کارگیری این زبان به علمی برسد که هدف اصلی خود را تغییر اجتماعی و ایستادن در برابر مکانیسم‌های تولید و بازتولیدکننده‌ی پدیده‌ی اجتماعی به‌مثابه سلول‌های اصلی سلطه‌ی اجتماعی می‌داند (فکوهی، ۱۱).

جامعه برای وی دارای شکلی عینیت‌یافته، ساختارمند، ساختاردهنده، درونی‌شده، کالبدیافته، رفتارها و نهادهاست، با آمیزه‌ای از رؤیاها و اسطوره‌ها و باورها و ذهنیت‌ها که همه‌ی آن‌ها در نهایت در مفهومی به نام سلطه‌ی اجتماعی به هم می‌رسند. بوردیو می‌خواهد تداوم چرخه‌های بی‌پایان تولید و بازتولید سلطه‌ی اجتماعی را متوقف کند. مبارزه برای وی، رسیدن به چنین هدفی در دل نهادها و مراکزی است که گفتمان اجتماعی را تولید می‌کنند و آموزش می‌دهند… برای بوردیو تغییر ممکن است، اما این تغییر فقط در سایه‌ی شناخت سازوکارهای پیچیده‌ی آن ممکن است. به قول بوردیو، زبان خود عاملی است که ما را به اشتباه و توهم می‌اندازد. بوردیو تلاش می‌کند امیدوارانه به چرخه‌ی تولیدکننده و بازتولیدکننده‌ی سلطه‌ی اجتماعی پایان دهد.

بوردیو تلاش برای آغاز این مبارزه را از همان درس افتتاحیه خود در کلژ دوفرانس به نمایش می‌گذارد و نشان می‌دهد که چگونه محق به سخن گفتن شده است و این عمل به‌صورتی نمادین او را در جایگاهی برتر نشانده است و نشان می‌دهد که چگونه نورسیده‌ها باید به‌دقت به سخنان او گوش بدهند و به‌عبارت‌دیگر آن را بپذیرند. به‌زعم بوردیو «جامعه‌شناسی از آنچه مردم می‌نامیم ریشه گرفته و به آنچه نخبگان نام می‌دهیم رسیده است و بدین‌ترتیب نمی‌تواند به روشن‌بینی که در هر نوع از جابه‌جایی اجتماعی وجود دارد دست یابد، مگر اینکه از یک سو بازنمود عامه‌گرایانه (پوپولیستی) مردم را و از سوی دیگر بازنمود نخبه‌گرایانه نخبگان را کنار گذاشته و محکوم کند.» او نوعی جامعه‌شناسی را مطرح می‌کند و در پی آن است که خود را از چنگ تاریخ رها کنیم؛ یعنی از چنگ سلطه‌ی گذشته‌ای بدون کالبد که در زمان حال تداوم می‌یابد و یا از چنگ «حالی» که همچون مدح‌های رایج روشن‌فکری در لحظه‌ی ظهورش دیگر از مد افتاده است (همان، ص ۱۸).

بوردیو بر این باور است که گذشته و توسل شرم‌آورانه به آن می‌تواند محدوده‌های امر اندیشیده را تعین بخشد و محدود کند. پیش‌داوری‌ها، سانسورها و همه‌ی نقصان‌های دیگر، ناشی از آموزش و پرورشی است که به‌رغم مخالفت بسیاران توانسته به همه بپذیراند؛ چه بسیار بینش‌های حقیرانه‌ای که در حلقه‌ی جادویی مدارس، حلقه‌ی نخبگان و برگزیدگان صورت بسته‌اند. در واقع بوردیو کوشش می‌کند نقد شناخت‌شناسانه‌ی خود را از طریق یک نقد اجتماعی پیش ببرد. دیگر کوشش بوردیو معطوف به این است که جامعه‌شناسی را از نوعی جاه‌طلبی اسطوره‌شناسانه رها کند، بدین معنا که در صدد آن برنیاید تا راه‌حل‌های به ظاهر منطقی یا کیهان‌شناختی درباره‌ی مسئله‌